Ken Loach, "Riff-Raff" και εργατικη ταξη

Χτες η βολτα στη βιβλιοθηκη απεδωσε, μια και βρηκα-εκτος απο βιβλια-ακομη μια πολυ καλη ταινια του Ken Loach, το "Riff-Raff" (1990), με πρωταγωνιστη τον Robert Carlyle. Οπως οι περισσοτερες ταινιες του Loach, το "Riff-Raff" δινει μια πραγματικη εικονα της Βρετανιας. Ο ηρωας, Stevie, (Robert Carlyle) καταγεται απο Γλασκωβη, αποφυλακιστηκε προσφατα και ερχεται στο Λονδινο, της Μαggie Thatcher, για να βρει δουλεια σαν εργατης διπλα σε εργολαβους-αφεντικα και συναδελφους, οπου και οι δυο κατηγοριες δεν θελουν να ακουσουν κουβεντα για σωματεια και ασφαλισεις.
Οι εργολαβοι, στη ταινια, αναλαμβανουν να μετατρεψουν παλια και εγκαταλελειμενα κτηρια (σε μια περιπτωση βλεπουμε και ενα...νοσοκομειο, το Οld London Ηospital) σε πολυτελεις κατοικιες για λιγους και εκλεκτους! Εργατες απ ολο το κοσμο, Αφρικη, Καραϊβική, εργαζονται εκει προσπαθωντας να βγαλουν μονο ενα μεροκαματο. Ο Stevie γνωριζεται με τη Susan, (Emer McCourt), μια κοπελλα που προσπαθει να γινει τραγουδιστρια εχοντας περισσοτερο καρδια παρα ...ταλεντο! Το "Riff-Raff" συνδυαζει καυστικο χιουμορ με μια ασυμβιβαστη ρεαλιστικη ματια στην εργατικη ταξη της Αγγλιας. Ενω ταινιες τετοιου τυπου συνηθως δεν καταφερνουν να τραβανε τη προσοχη, ο Ken Loach, ξερει να συνδυαζει κωμωδια και δραμα και βεβαια θιγει πολλα καθημερινα ζητηματα.
Ο Bill Jesse (συγγραφεας, που πεθανε στα 48 του και στον οποιο ειναι αφιερωμενη η ταινια) ειχε δουλεψει πολλα χρονια σε οικοδομες και η εμπειρια του ηταν πολυ χρησιμη για τον Loach. Ακομη και οι ηθοποιοι που διαλεξε ο Loach επρεπε να ειχαν υποχρεωτικα εμπειρα απο δουλεια σε οικοδομη. Οπως ειπε: " We tried to get everybody who had experience on building sites because they all had to work -- they all had to know how to do the job." It's equally apparent that everyone involved knew how to act, as well ".

"No, they can't own us" (and that’s a bitter pill)

Η Rita Levi-Montalcini, νομπελίστρια, έκλεισε πρόσφατα τα 100 της χρόνια δηλωνοντας παραλληλα πως ήταν σωστή η απόφασή της να μην παντρευτεί ποτέ: "Έβλεπα πόσο καταπιεστικός ήταν ο- κατά τα άλλα γλυκύτατος- πατέρας μου για τη μητέρα μου και δεν ηθελα να βρεθώ ποτέ σε αυτή τη θέση". Η νευρο-βιολόγος Rita Levi-Montalcini που ιδρυσε το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Έρευνας Εγκεφάλου, στη Ρώμη, γιόρτασε τη περασμένη Τετάρτη τα 100ά γενέθλια της με ενα σεμινάριο "Ο εγκέφαλος σε υγεία και ασθένεια" με μεγαλη συμμετοχή απ όλο τον κόσμο. Η ανακάλυψή της σχετικά με τον νευρικό αυξητικό παράγοντα (ΝGF) ίσως κρύβει και το μυστικό της μακροζωίας της: Παίρνει καθημερινα ΝGF, μια ουσία που βοηθά τους νευρώνες (oι οποιοι αρχιζουν να χανονται στα 15 μας) να επιβιώνουν. «Η πνευματική μου κατάσταση είναι καλύτερη τώρα απ όταν ήμουν 20, επειδή έχει εμπλουτιστεί από τόσες εμπειρίες». Ηρεμια, λιγοφαγια, κανένας σύζυγος, καθόλου τύψεις και μια ήρεμη ζωή ειναι η συνταγη της για μακροζωία............ (προσαρμ. απο TΑΝΕΑ)

Μια αλλη γυναικα, η Johanna Sigurdardottir, 66 χρονων, πρωην αεροσυνοδος, δηλωνει ανοικτα ομοφυλόφιλη, εκλεχτηκε προσφατα πρωθυπουργος της Ισλανδιας. Πολλοι λενε οτι εφερε την ελπιδα και παλι πισω στη χωρα, που η οικονομικη κριση εφτασε στα προθυρα της χρεοκοπιας. Επειτα από 18 χρόνια στην εξουσία το συντηρητικό κόμμα της Ισλανδιας συγκεντρωνοντας μονο 24% των ψήφων εχασε επειδή θεωρηθηκε υπεύθυνο για την κατάρρευση του τραπεζικού τομέα. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το Kίνημα Αριστεράς Πρασίνων, σύμμαχοι στην προσωρινή κυβέρνηση που σχηματίστηκε τον Φεβρουάριο, συγκέντρωσαν την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, και έτσι σήμερα η Johanna Sigurdardottir, προκειται τωρα να λάβει την εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης. "Ναι, οι εκλογές αυτές είναι ιστορικές επειδή είναι η πρώτη φορά που τα κόμματα της Αριστεράς συγκεντρώνουν την πλειοψηφία. Η ώρα μας έφτασε", ειπε η δημοφιλης στην Ισλανδια Johanna.
Η κρίση στην Ισλανδια έφερε ομως και σε αντιπαράθεση τα δύο φύλα. Οι γυναίκες της Ισλανδίας κατηγορούν τους άνδρες τωρα για πολιτικα λαθη. Η Halla Tomasdottir πρώην γενική διευθύντρια του εμπορικού επιμελητηρίου λεει "Πρόκειται πάντα για τους ίδιους. Το 99% από αυτούς πήγαν στο ίδιο σχολείο, οδηγούν τα ίδια αυτοκίνητα, φορούν τα ίδια ρούχα και έχουν τις ίδιες συνήθειες. Αυτοί μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση". 5 από τα 11 μέλη του μεταβατικού υπουργικού συμβουλίου της Johanna ήταν γυναίκες- το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία της χώρας. Ο κοσμος, εκει, πιστευει οτι καποιες δομες πρεπει να αλλαξουν…….. (προσαρμ. απο ΤΑΝΕΑ & Independent)

"And I may as well wish for the moon in hand

I own this river, I own this town
All of its climbers and its wino's sliding down
But I can't own her and I never will
No, I can't own her and that's a bitter pill…."

"Hairy angels" και ταλέντο

Ολοι οσοι ειδαν την Susan Boyle στο διαγωνισμο ταλεντων στη Βρετανια (ITV1's Britain's Got Talent) πριν καν ανοιξει το στομα της, πιστευαν οτι το ταλεντο δεν μπορει να υπαρξει χωρις την ομορφια. Γιατι αραγε;

Ειναι μαλλον απιθανο ο Oscar Wilde, αν βεβαια ζουσε σημερα, να περναγε τα απογευματα του Σαββατου του βλεποντας το "Britain's Got Talent"! Ο συγγραφεας και εστέτ Wilde παντως προτιμουσε τους διαγωνισμους ομορφιας, απο τους διαγωνισμους ταλεντων και δηλωσε καποτε: "It is better to be beautiful than to be good, but it is better to be good than to be ugly!"
Ετσι κανεις δεν ξερει τι θα μπορουσε να ειχε συμπερανει για το κοινο που σηκωθηκε για να χειροκροτησει τη τραγουδιστρια Susan Boyle, η οποια προηγουμενως ειχε με αγενεια χαρακτηρισθει σαν..."hairy angel", "ugly duckling", και "Shrek"! Ολοι ηταν εναντιον σου, ειπε ενας κριτης! Αλλα τρια μολις λεπτα αργοτερα και μετα απο ενα τετοιο χειροκροτημα και επευφημίες, η Susan ηταν καθε αλλο παρα "αποτυχια"! Kαι μεσα σε λιγες ημερες εγινε παγκοσμιου φημης σταρ. Ναι, αλλά αλλαξε μηπως τον τροπο που η κοινωνια βλεπει την ομορφια;

Η βιομηχανια του Hollywood καταλαβε ηδη απο τα 1940, οτι δε χρειαζεται καποιος ηθοποιος να υποδυεται ενα ρολο τοσο καλα, οσο το να δειχνει καλα, γι αυτο ισως μενουμε εκπληκτοι απο μια παρουσια σαν την Susan Boyle. Δεν σπανε τιποτα στερεοτυπα εδω, μαλιστα, το αντιθετο ισχυει....

Εικοσι χρονια πριν, ο σωματοτυπος της τραγουδιστριας Alison Moyet ουτε που συζητιοταν, αλλα, μεσα σ αυτα τα εικοσι χρονια πολλα αλλαξαν οσον αφορα την εμφανιση στη σκηνη, κατα ενα μερος επειδη η κοινωνια "βομβαρδιζεται" σημερα περισσοτερο απο ποτε απο εικονες ομορφων ατομων.

Και ενω τα προτυπα ειναι διαφορετικα σε πολλες χωρες, και πολλοι λενε το κλασσικο "Beauty is in the eye of the beholder" (o καθενας μας εχει προσωπικη γνωμη για τo τι θεωρειται ομορφο), πολλοι παντως πιστευουν οτι η ομορφια διασυνδεεται στο μυαλο των ανθρωπων με την επιτυχια. Πολλα ατομα που απο τον περιγυρο τους χαρακτηριζονται ως "ομορφα", τεινουν να κερδιζουν περισσοτερα χρηματα, ειναι πιο δημοφιλη και εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να αθωωθουν σε μια δικη!

Με τους γρηγορους ρυθμους που ζουμε καθημερινα, ο κοσμος συνεχως κανει εκτιμησεις στην εμφανιση, μεσα σε μια ματια συμφωνα με την ειδικο (body language expert) Judi James. "Αυτο λεγεται γνωστικη αλγεβρα- μετα απο γρηγορες σκεψεις κανουν υποθεσεις για τους αλλους και αποδιδουν τα χαρακτηριστικα τους. Ειναι μερος των ενστικτων της επιβιωσης μας και υπηρξε απο παντα. Αλλα ενω χρειαζοταν περιπου 10 δευτερολεπτα στο παρελθον για να προσδιορισει κανεις ενα αλλο ατομο, τωρα η διαδικασια αυτη γινεται στο 1/10 του δευτερολεπτου!

Το οτι καποιοι ανθρωποι "περνιουνται" ως ασχημοι, εξηγει η Judi James ειναι επειδη παλιοτερα οταν οι ασθενειες ηταν μολυσματικες, ηταν ενα σημαδι κακης υγειας το να εχει καποιος ασχημο δερμα και ασυμμετρα χαρακτηριστικα προσωπου, ή και περιττα κιλα".Παντως αναμεσα στα χειροκροτηματα για τη Susan ηταν και η αναγνωριση οτι κανεις δεν δειχνει καλυτερα την ικανοτητα του "να εισαι ευτυχισμενος οπως εισαι", απ οτι εκεινη! Και αυτο ειναι, τελικα, που τη κανει ελκυστικη, ασχετα το τι σκεφτονται οι αλλοι.

ΒΒC

Aγγλικος εθνικισμος και....γκαφες!

Στο Times Online διαβασα ενα αρθρο για ενα ποστερ που αναρτησε το BNP (British National Party), το Βρετανικο ακροδεξιο κομμα με τις αντι–μεταναστευτικες αποψεις. Το ποστερ υπαρχει καπου στο website του BNP.
Στο κομμα ΒΝP προσπαθουν, ξεκαθαρα, να διασυνδεσουν τις προσπαθειες για την αμυνα της Βρετανιας κατα τη διαρκεια του Β´ Παγκοσμιου πολεμου με την ιδεα μιας μοντερνας "μαχης για τη Βρετανια", αλλα αυτη τη φορα εναντια στους μεταναστες. Μεσα στη φουργια τους ομως και συμφωνα με τnν αντιφασιστικη oργανωση "Unite against Fascism" (UAF) και το αρθρο των Times, τους ξεφυγε μια λεπτομερεια οταν διαλεξαν την συγκεκριμενη φωτογραφια για το ποστερ τους:
"[Το αεροπλανο] μπορουσε ξεκαθαρα να αναγνωρισθει απο το RF σημα, επανω του, οτι ανηκε στη 303 μεραρχια, ενα γκρουπ πιλοτων με Πολωνικη καταγωνη, αν και το BNP ειναι εναντιον της μεταναστευσης απο Aνατολικη Ευρωπη".

Το BNP ισχυριζεται οτι το ηξεραν απο την αρχη και το εκαναν επιτηδες, ομως καποιοι πιστευουν οτι προσπαθουν να καλυψουν ενα εξευτελιστικο, γι αυτους, περιστατικο.

"Το BNP λεει ψεμματα οπως παντα, " προσθετουν οι εκπροσωποι του αντιφασιστικου κινηματος UAF . Προσπαθουν να του δωσουν μια προοπτικη που ο Göbbels (Γκαιμπελς) θα χρησιμoποιουσε. Οπως ο ιδιος ειχε πει "οταν εχεις να αντιμετωπισεις ενα μεγαλο προβλημα θα πρεπει να πεις ενα μεγαλο ψεμμα και αυτη τη τακτικη ακολουθουν".

Συμφωνα με ιστορικους, πιλοτοι απο πολλες χωρες πεταξαν στο πλευρο Βρετανων, μια και η RAF πολεμουσε τη Luftwaffe για να επικρατησει στους αιθερες το καλοκαιρι και το φθινοπωρο του 1940 και συμπεριλαμβανε οχι λιγοτερους απο 145 Πολωνους. Φυσικα οι πιλοτοι δεν ηταν εκει για ....διακοσμηση! Η μεραρχια 303 γνωστη επισης ως Kościuszko, διεκδικησε 126 θυματα απο τους εχθρους περισσοτερους απο αλλη μεραρχια στη μαχη της Βρετανιας, ακομη κι αν δεν εδρασε εν πληρη ισχυ μεχρι το τελος του Αυγουστου, δυο μηνες δηλαδη αφοτου αρχισε η μαχη.
Οπως και να εχει το θεμα ομως φερνει στην επιφανεια καποια ενδιαφεροντα ερωτηματικα για την εθνικοτητα και τους ορισμους της πανω στο ποιος θα μπορουσε να συμπεριληφθει στην ιδεα μιας χωρας για την ιστορια της. Κατα το BNP, θα επρεπε η συνεισφορα των μεταναστων να διαγραφει; Η μηπως θα επρεπε να αναγνωρισθει η προσφορα τους, αλλα μονο σαν κατι που ηταν σωστο και καλοδεχουμενο, στο παρελθον;

Παρ' όλα αυτά μια απο τις ομαδες που συκοφαντειται φαινεται να επαιξε σπουδαιο ρολο στην υπερασπιση της Βρετανιας, ακριβως την ιδια εποχη που το BNP προσπαθει να συνδεθει συμβολικα με αυτην.

Μαλλον θα προσπαθησουν να βρουν καποιο επιχειρημα οτι οι πιλοτοι με καταγωγη απο Πολωνια πολεμησαν παρα τη θεληση τους και ηταν προσωρινοι προσφυγες, που προστατευονταν απο την Βρετανια, την εποχη του πολεμου και πολεμουσαν στη πραγματικοτητα για να ξαναπαρουν τη χωρα τους, κατι που ειναι διαφορετικο απο τους μονιμους μεταναστες που "παιρνουν τις δουλειες των Βρετανων και καταστρεφουν τη κουλτουρα και ολα τα σχετικα", αλλα αυτο ειναι απλα μια υποθεση.

Φυσικα, αυτο δεν ισχυει αποκλειστικα και μονο για το BNP. Οι εθνικιστικες ομαδες παντου, εχουν ενα κοινο προβλημα, ειτε πρεπει να σβησουν, ειτε να εξηγησουν κατα καποιο τροπο τις συνεισφορες ομαδων, που ακριβως προσπαθουν να αποκλεισουν απο το δικαιωμα για υπηκοοτητα!

Πηγη: contexts.org.

Ιngmar´s "Scenes from a Marriage"

H κλασσικη ταινια του Ιngmar Bergman "Scenes from a Marriage" (Scener ur ett äktenskap, 1973) ειναι και παλι στο προσκηνιο, στη Σουηδια, αυτη τη φορα ομως μεταφερεται στο θεατρο με τους Jonas Karlsson και τη Livia Millhagen στους ρολους που, τοτε, επαιξαν οι διασημοι Liv Ullmann και Erland Josephson.

Ο Johan και η Marianne ειναι 10 χρονια παντρεμενοι και θεωρουνται το "τελειο ζευγαρι". Τα πραγματα ομως δεν ειναι οπως φαινονται. Ηδη η ταινια ειχε μεταφερθει στη σκηνη το 1981, ομως ηταν στο Μοναχο, Γερμανια. Ο σκηνοθετης Stefan Larsson βασιστηκε στη σκηνοθεσια του Bergman και η παρασταση θα εχει πρεμιερα φετος τον Αυγουστο, στο θεατρο Dramaten, στη Στοκχολμη.

Ο Ιngmar Bergman παντρευτηκε πεντε φορες και μια απο τις συζυγους του ηταν η διασημη πιανιστα Käbi Laretei, σημερα 87 ετων, η οποια σε συνεντευξη, χθες, στην εκπομπη Βαbel (δειτε τη Käbi στο 22:01´) μιλησε για το βιβλιο (Vart tog all denna kärlek vägen?-Που πηγε ολη αυτη η αγαπη;) που εγραψε πανω στη ζωη της με τον Ingmar Bergman, τα εκατονταδες γραμματα που ανταλλαξαν μεταξυ τους και τις δυσκολιες που παρουσιαστηκαν στη σχεση τους, λογω της καρριερας της. Ο δημοσιογραφος που χρησιμοποιει ενικο, (δεν υπαρχει πληθυντικος ευγενειας στη Σουηδια, θεωρειται οτι ολοι οι πολιτες ειναι ισοι), παρατηρηρει: "Κäbi, ησουν πιο μπροστα απο την εποχη σου, δεν αφησες τη καρριερα σου για τον Bergman, ετσι οπως θα εκαναν οι περισσοτερες γυναικες της εποχης σου"…..."Hξερα οτι ο Ιngmar ηταν διανοια και οτι ζουσε για τη δουλεια του, πως θα μπορουσα να τον βοηθησω, επρεπε να μενω καθημερινα σπιτι κοντα του, αλλα δεν μπορουσα να κανω αυτη τη θυσια, γιατι η μουσικη σημαινε απο μικρη ηλικια πολλα για μενα"...."Ποιο ηταν το δυσκολοτερο στη συμβιωση σου με τον Bergman;" "Το δυσκολοτερο ηταν η μεγαλη ζηλεια του, ειχα αποφασισει ομως να τον κανω να νοιωθει ασφαλης, σε τετοιο σημειο ωστε να μη κοιταζω καν προς κανενα αλλο αντρα, οταν μετα απο λιγο διαστημα καταλαβα οτι οι αντρες σταματησαν να κοιτανε κι εμενα, αλλα ο Ιngmar καθε φορα που ημουν σε ταξιδι νομισε οτι ημουν και με καποιον μαζι" και συνεχιζει..... "Η αγαπη λοιπον εφυγε, αλλα αργοτερα μετατραπηκε σε μεγαλη φιλíα μεχρι τον θανατο του. Μπορουσα να μεινω σε ενα απο τα σπιτια του στο νησι Fårö, μου ειχε πει και αυτος και η γυναικα του, οτι μπορουσα να διαλεξω σε ποιο απ ολα ηθελα να μενω για διακοπες"....
"Mα ηταν τελικα ο Bergman η μεγαλυτερη αγαπη της ζωης σου; "Της ζωης μου;" "Μια απο ολες, ναι! "

Υπεροχη η 87χρονη Κäbi και η ζωη της.........

Τεχνη και ανδρικη κουλτουρα στη Τουρκια

Istanbul, ή για τα δικα μας Κωνσταντινουπολη, ειναι μια πολη σε εξελιξη. Η εκπομπη Κοbra , που ασχολειται με ολες τις πιθανες και απιθανες μορφες τεχνης σε ολες τις γωνιες του κοσμου, παρουσιασε χθες τον Τουρκο συγγραφεα Mehmet Murat Somer που εχει κανει διεθνη επιτυχια με τα βιβλια του για ενα ντετεκιβ που τυχαινει να ειναι transvesti.
Στην εκπομπη, μεγαλο μερος της ειναι σε Αγγλικα, μας ξεναγει ο συγγραφεας στις αγαπημενες του συνοικιες, στη Πολη. Ακομη γνωριζουμε ενα απο τους πιο αξιολογους καλλιτεχνες της Τουρκιας , τον Kutlug Ataman, και τη συγγραφεα Perihan Magden που δικαζεται για τα χρονογραφηματα της. Και οι τρεις συγγραφεις ειναι κριτικοι απεναντι στο καθεστως.

Διαβαστε ενα αποσπασμα (στο 9´) απο τη συνεντευξη με τον Kutlug Ataman, ο οποιος μιλαει για ενα βιντεο που εκανε, που ονομαζεται "Women who wear wigs" και αναφερεται σε 4 γυναικες που για διαφορετικους λογους φορανε περουκα.

''Η πρωτη γυναικα κατηγορηθηκε για τρομοκρατια και κυνηγηθηκε σε ολοκληρη τη χωρα. Η δευτερη εκανε θεραπεια για καρκινο και επειδη ειναι τηλεπαρουσιαστρια πρεπει να φορεσει περουκα, οι ανδρες δεν εχουν αναγκη να κανουν κατι τετοιο. Η τριτη γυναικα που σπουδαζει μουσουλμανικες σπουδες δεν θελει να δειχνει τα μαλλια της, αλλα επειδη σε δημοσια μερη στην Τουρκια απαγορευεται το καλυμμα κεφαλης, αναγκαζεται να φοραει περουκα, η τεταρτη γυναικα ηταν ανδρας.... Συνεχιζει ο Kutlug Ataman "Καθε φορα που οι αστυνομικοι την πηγαιναν στο τμημα της εκοβαν τα μαλλια, γι αυτο επρεπε να φοραει περουκα. Αυτα τα τεσσερα προσωπα ποτε δε θα μπορουσαν να συνυπαρξουν σε αλλη κοινωνικη περιπτωση....Δεν μπορουν να ανηκουν στον ιδιο χωρο....Κι ομως ολοι υποφερουν απο τον ιδιο λογο...Μας δινει μια καλη εικονα της σημερινης Τουρκιας...Δεν ειμαστε δημοκρατια, ειμαστε ενα στρατιωτικο καθεστως και εφοσον παραμενουμε ετσι υπαρχουν παντα καποιοι που ασχολουνται με κοινωνικες ομαδες οπως γυναικες, ομοφυλοφιλοι, μη Τουρκοι και Κουρδοι. Αυτο συμβαινει επειδη το στρατιωτικο καθεστως στη Τουρκια αποτελειται απο ανδρες και αντιπροσωπευει την ανδρικη κουλτουρα....Ειναι προφανες…Ολη μου τη ζωη αγωνιζομουν εναντια σε απολυταρχικες μορφες εξουσιας….Δεν μου αρεσουν αυτοι οι ανθρωποι, ουτε μια τετοια κοινωνια. Δυστυχως η Τουρκια ειναι ακομη πολυ απολυταρχικη...Νομιζω οτι η δημοκρατικη κουλτουρα δεν υπαρχει εδω ακομη...Η χωρα δεν ειναι ετοιμη για την Ευρωπη, αυτο ειναι σιγουρο" λεει ο Kutlug Ataman.

Euro? "Thanks, but no thanks"!

Οι ερευνες-σφυγμομετρησεις της «κοινής» γνώμης οπου και να γινονται εχουν κοινο παρονομαστη την υποκειμενικοτητα.

Εχοντας αυτο στο νου διαβαζουμε οτι ολο και περισσοτεροι Σουηδοι συμφωνα με ερευνα που εκανε το δελτιο ειδησεων "Rapport" του κρατικου τηλεοπτικου σταθμου SVT, σκεφτονται να αντικαταστησουν το επισημο νομισμα, (κορωνα) στο πορτοφολι τους με το ευρω!

Η εταιρεια Sifo, που εκανε τη σφυγμομετρηση, πηρε συνεντευξη απο 1 000 ατομα τον Απριλη του 2009 και 47% ειπαν οτι θα ηθελαν το ευρω, ενω 45% απαντησαν οτι δεν το θελουν. Οταν ειχε γινει δημοψηφισμα, μερικα χρονια πριν, για το ευρω, οι περισσοτεροι Σουηδοι ηθελαν τοτε να κρατησουν τη κορωνα σαν νομισμα της χωρας.

Ομως η Σουηδια λεει ο οικονομολογος και διευθυντης του Συμβουλιου Εξαγωγων (Exportrådet) Mauro Gozzo, στο δελτιο Ειδησεων "Rapport", SVT "κερδιζει πολλα χρηματα με το να μην εχει ευρω και με το να διατηρει τη κορωνα σαν επισημο νομισμα της".
"Ειναι 30 δισεκατομμύρια κορωνες καθαρα κερδη τον χρονο που κερδιζουμε με το να ειμαστε εκτος, οσον αφορα τις εξαγωγες ", λεει ο Mauro Gozzo και συνεχιζει: "Ειναι κερδος μας να μην αλλαξουμε νομισμα. Πολλες εξαγωγικες εταιριες κερδιζουν απο την τωρινη χαμηλη τιμη της κορωνας. Αν η κορωνα ηταν πολυ πιο πιο ισχυρη θα ειχαμε υποστει μεγαλυτερη οικονομικη υφεση τωρα και αυτο θα σημαινε γρηγοροτερη πτωση της απασχολησης" λεει ο Mauro Gozzo.

Οσον αφορα την σταση των Σουηδων απενατι στο Ευρω εχει μεν γινει πιο θετικη συμφωνα με τη τελευταια σφυγμομετρηση της Sifo, αλλα o M. Gozzo πιστευει οτι ειναι το πορτοφολι του καθενος που αποφασιζει!

"Ο κοσμος βλεπει οτι κοστιζει ολο και περισσοτερο να κανει εισαγωγες, η να ταξιδευει κανεις στο εξωτερικο και φυσικα κατι τετοιο δεν αρεσει σε πολλους. Αλλά θα πρεπει να βλεπουν επισης οτι ειναι μικροτερο το ρισκο να χαθουν δουλειες!", ειπε ο Mauro Gozzo.

Εμεις τι λεμε;

XTC -''Dear God''

"Εγώ πότε θα φύγω;"

Τον βρήκα στην αγκαλιά της «μαμάς» του, της Βαρβάρας, της κοινωνικής λειτουργού. Άνοιγαν ένα παιχνίδι με πολεμιστές και κάστρα αλλά μόλις με είδε τα παράτησε όλα και έτρεξε να με σπρώξει στην καρέκλα. «Βγάλε το σακάκι σου», μου φώναξε. «Βγάλε το σακάκι σου για να κάτσεις πιο πολύ». Μου προσέφερε ένα ποτήρι νερό και με υποχρέωσε να το πιω.

«Για πες τώρα;». Καθόταν απέναντί μου, έτοιμος να συζητήσει τα πάντα. «Εγώ αγαπάω όλες τις κοπέλες», έθεσε το πρώτο θέμα συζήτησης. Φορούσε καινούργια ρούχα και είχε κάνει τα μαλλιά του καρφάκια. Οι επισκέψεις «τρίτων» είναι ξεχωριστό γεγονός εδώ στα «περίπτερα» του Κέντρου Βρεφών. Όταν πλησίασα θυμήθηκα τον Φίλιππα που πριν από λίγα χρόνια πήρε από εδώ τον Κάρολο. «Μπαίνεις μέσα και όλα τα παιδιά σού φωνάζουν, “μπαμπά, μπαμπά, πάρε εμένα”. Είναι φοβερό, όσοι το περνάνε αυτό το σοκ δεν το ξεπερνάνε ποτέ».

«Εγώ πότε θα φύγω;», μου θέτει χωρίς περιστροφές το ερώτημα ο Μανώλης. Προσπαθώ να του εξηγήσω, αλλά μάλλον τα έχει ακούσει πολλές φορές. «Βόλτα θα πάμε;». Για πρώτη φορά ο Μανώλης βρέθηκε στο Κέντρο Βρεφών σε ηλικία 9 μηνών.

Η πολυμελής οικογένειά του τον παραμελούσε και εδώ τον τάισαν, τον φρόντισαν και ένα χρόνο μετά είπαν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στους γονείς του. Ο Μανώλης όμως κακοποιήθηκε ξανά και σε 2 χρόνια επέστρεψε «οριστικά» στο «Μητέρα». Και τώρα είναι ο χορευταράς του «περιπτέρου». Θέλει συνέχεια να κάνουν πάρτι για να ακούει δυνατά μουσική και να τρώει παγωτό. «Εμένα μου αρέσει ο Ζορό, γιατί είναι δυνατός και έχει μαύρο άλογο», συνεχίζει να μου θέτει θέματα. Σήμερα παρακολουθεί προγράμματα για παιδιά με γνωστικές ελλείψεις. Η εξέλιξή του όμως είναι γρήγορη και σύντομα θα πάει σε κανονικό σχολείο έχοντας μόνο μια μικρή παράλληλη στήριξη. «Και από φαγητά μου αρέσουν τα σουτζουκάκια με πιλάφι και τα γεμιστά».

«Εσύ φοβάσαι το φως το ουρανού;», με ρωτάει και δεν ξέρω τι να του απαντήσω. «Τους κεραυνούς εννοεί», με βοηθάει η Βαρβάρα. «Θέλω να πάμε στη θάλασσα. Η θάλασσα είναι μπλε», μου αλλάζει ξανά το θέμα ο Μανώλης. «Όταν ήταν μωρό έζησε για λίγο σε νησί», μου διευκρινίζει η κοινωνική λειτουργός, «και μπορεί να έχει χρόνια να δει τη θάλασσα, τη ζωγραφίζει όμως».

Για πρώτη φορά βρέθηκε στο Κέντρο Βρεφών σε ηλικία 9 μηνών. Η πολυμελής οικογένειά του τον παραμελούσε.

Aποσπ.απο ΤΑΝΕΑ

Ποτέ..."λογω της ημέρας"!

Ετσι κι ακουσω για Πασχα μου ´ρχεται στο μυαλο πρωτα ενα αρνι απο το...πουθενα και μετα ολη εκεινη η γκρινια των ημερων, στο σπιτι, οταν μικρο παιδι ηθελαν να με πεισουν να δοκιμασω "λιγακι" και παντα στα πλαισια του..."λογω της ημερας" !
Θυμαμαι μια Μ. Παρασκευή οταν βρεθηκαμε οικογενειακως σ ενα χωριο και ενας νεοτερος θειος μας, γυρω στα 25, τοτε, που-εννοειται-δεν παταγε ποδι σε εκκλησια, (ουτε να ακουσει για νηστειες, παπαδες κλπ) πηγε να πάρει ...τυροπιττα! Τι ατοπημα κι αυτο....
Ο μαγαζατορας, (πρωτο μποï), τον κοιταξε με μισό μάτι και ο θειος ανταποδιδοντας το βλεμμα ειπε: "Κάτσε ρε συ χριστιανε μου, εγω την εψησα; Αν δε σου αρεσει ο κοσμος να τρωει τυροπιττες Μ. Παρασκευη, τοτε τι το εχεις το ρημαδι ανοικτο; Κλείστο να παει στο @##%@…."λογω της ημερας"!

Η εκφραση "λογω της ημερας" μας εντυπωσιασε τοτε σαν μικρα και εμενα μου εμεινε στο μυαλο,....αλλα σ εκεινο το χωριο δε μειναμε και πολυ, γιατι μετα μπλεχτηκανε και οι υπολοιποι συγγενεις σε πολιτικους καβγαδες με το "πρωτο μποï", τον μαγαζατορα, που συν τοις αλλοις μας βγηκε και οπαδος...αλλων σκοτεινων (…too dark to see..) εποχων! Να μη τα πολυλογουμε, τελικα, τυροπιττα δεν εφαγε ο θειος!

Η Ανάσταση, ομως, και η ολη φασαρια, μας αρεσε σαν παιδια..Tοσα καταλαβαιναμε και εμεις τοσα καναμε....Ετσι τρεχαμε το βραδυ της Αναστασης να αναψουμε με....Bic αναπτηρες, παρακαλω, τα κερια, δινοντας σ ολους στο προαυλιο της εκκλησιας το...."Αγιο φως"!

Μετα γυρνωντας στο σπιτι αρχιζε το....μαρτυριο της μαγειρίτσας, που ενω αλλοι ηθελαν να δοκιμασουν εγω δεν ηθελα, ουτε καν λιγο,ουτε...."λογω της ημερας"!
Αργοτερα βεβαια κατεληγαν οι μεγαλοι να κοιμηθουν μπροστα στον καναπε, ενω εμεις τα παιδια βλεπαμε τα παντελως ηλιθια προγραμμματα που η ΕΡΤ διαφημιζε ως "ψυχαγωγικα"! Μια φορα θυμαμαι οταν εδειξαν μια ξενη σταρ να λυκνιζεται με σορτσακι κλπ, ε, εκεινη τη φορα καταφερε να ξυπνησει και ο ανδρικος πληθυσμος, που συνηθως κοιμοταν του καλου καιρου χυμα σε καναπεδες και καρεκλες, σε τετοιες περιπτωσεις........

Περιττο να πουμε οτι τη Κυριακη της Αναστασης την εβγαζα με σαλατες, (ή σοκολατενια αυγα!),αφου και μονο η θεα του αρνιου με τα γουρλωμένα ματια να περιστρεφεται ώρες, στη σουβλα, με εκανε να καταστρωνω σχεδια για το που θα ξαμολυθω τις επομενες ωρες.....
Οταν τυχαινε να βρεθουμε σε καποιο εξοχικο σπιτι οι ατελειωτες βολτες ηταν η μονη σωτηρια....Ετσι γλυτωνα, βεβαια και τα...μαρτυρικα ασματα απο καποιο ξεχαρβαλωμενο κασσετοφωνο, που το ετρωγε ωρες ο ηλιος και επεφταν οι μπαταριες, οποτε ο θεος να το κανει μουσικη....ενω, το playlist τοτε κυμαινονταν στη κλιμακα "απο χαλια, εως εντελως απαράδεκτα"!

Φροντιζα και γυριζα απο τη βολτα, οταν οι αλλοι ηδη ετρωγαν, παντα με την ελπιδα οτι δε θα καταλαβαιναν οτι και φετος ΔΕΝ ειχα δοκιμασει αρνι, ουτε καν λιγακι και φυσικα ποτέ...."λογω της ημερας"!

Μeet Jennie Dielemans

Η Jennie Dielemans ειναι 35 χρονων, γεννηθηκε στο Bergsjön στο Göteborg και μεγαλωσε σε προαστειο της Στοκχολμης στο Husby. Εζησε πολλα χρονια στη Fisksätra, μια περιοχη με εντονο το μεταναστευτικο στοιχειο, συμμετειχε στη τοπικη πολιτικη και ανηκε στη διοικηση του ομιλου πυγμαχιας (μποξ) στη Fisksätra. Εδω και ενα χρονο ζει σε κοινοβιο στο Malmö.

Εργαζεται σαν δημοσιογραφος και συγγραφεας. Το βιβλιο "Välkommen till Paradiset" (Καλωσηρθατε στο Παραδεισο) ειναι το τριτο της βιβλιο. Ξεκινησε σαν συγγραφεας το 2001 με το βιβλιο-ρεπορταζ "Motstånd " (Aντισταση) και το 2006 εγραψε το μυθιστορημα "Tackar som frågar" (Eυχαριστω για την ερωτηση), που μεταξυ αλλων ψηφιστηκε σαν το καλυτερο μυθιστορημα στη Στοκχολμη.

Απο το "Välkommen till Paradiset" :

"Μερικα χιλιομετρα εξω απο το Chiang Rai στη Βορεια Ταϋλανδη βρισκεται το νησι Union of the Hilltribes. Ειναι ενα κατασκευασμενο χωριο απο ανθρωπους που ανηκουν σ ολες τις φυλες της Ταϋλανδης και της Burma. Δεν εγινε απο συμπτωση. Εγινε απο την αναγκη που υπαρχει να δουν οι τουριστες κατι που να ειναι "αυθεντικο"! Εφτιαξαν λοιπον οι ξεναγοι ενα ζωολογικο κηπο, αλλα αυτη τη φορα με ανθρωπους! Πηγαινουμε διακοπες λοιπον και φωτογραφιζουμε και πιστευουμε οτι παιρνουμε κατι "αυθεντικο" οταν επιστρεφουμε στο σπιτι και δειχνουμε τις φωτογραφιες σε φιλους και γνωστους….

Στην εποχη μας, παμε ενα ειδος σαφαρι-τουρισμου, βλεπουμε εκει αρχαιοτερους λαους και μετα σκεφτομαστε ποσο ψευτικα ζουμε εμεις, το οποιο σημαινει απο τη στιγμη που θα αποκτησουν μια δορυφορικη κεραια, ή ενα ψυγειο, τοτε ειναι ''προβλημα'' για εμας, τους "πολιτισμενους".....Μας αρεσει να πηγαινουμε σε σπιτια που εχουν πατωμα απο χωμα. Θελουμε να καταναλωσουμε τη φτωχεια τους....Θελουμε να καταναλωσουμε τον αγριο τροπο ζωης για να δουμε κατα καποιο τροπο τον εαυτο μας... Ισως μαλιστα και να θεωρουμε το να ταξιδευει κανεις σαν κοινωνικο δικαιωμα και επιπλεον περιμενουμε να ειναι και ευγνωμονες απεναντι μας, επειδη ταξιδευουμε στα μερη τους, σαν να καναμε κατι καλο γι αυτους , σαν να ηταν μια πραξη αλληλεγγυης!

Στο βιβλιο-ρεπορταζ ”Välkommen till Paradiset” μιλαει η Jennie Dielemans για μια τουριστικη κουλτουρα που οχι μονο δεν εκμεταλλευεται τους ανθρωπους και τα μερη, αλλα πισω απο την επιφανεια της μανιας για ανακαλυψη ξυπνουν και παλι στο μυαλο παραστασεις που εμεναν θαμενες απο την εποχη της αποικιοκρατιας! Στο βιβλιο της ταξιδευει στα Kαναρια Νησια, Βιετναμ, Ταϋλανδη, Δομινικανή Δημοκρατία και Mεξικο.

Και συνεχιζει...

''Αν κοιταξει κανεις τους ταξιδιωτικους καταλογους και συγκρινει για παραδειγμα τη Κενυα και την Ισπανια τοτε βλεπει κανεις φανερα οτι ο Αφρικανος θα πρεπει να ειναι ο "αγριος στη σαβαννα"! Η πραγματικη εικονα ομως ειναι διαφορετικη αφου επτα εκατομμυρια ανθρωποι ζουν στις πολεις στη Κενυα. Αλλα κατι τετοιο ειναι "αποδεκτο" στους ταξιδιωτικους καταλογους, γιατι εμεις αυτο περιμενουμε και αυτο ακριβως μας δινουν .Οι εικονες αυτες ειναι της εποχης του 1800, αλλα ζουν μια χαρα ακομη χαρις στη βιομηχανια του τουρισμου''!

Στα Καναρια Νησια συναντα η Jennie Dielemans το ζευγαρι Bernt και Ingegerd που πηγαινουν στο ιδιο ξενοδοχειο σχεδον απο το 1972. Ξαπλωνουν στην ιδια πλευρα της πισινας, πανε στο ιδιο εστιατοριο, γνωριζονται με ολους τους παλιοτερους πελατες του ξενοδοχειου. Ψαχνουν για ασφαλεια και λενε οτι ειναι σαν να ''βρισκονται στο σπιτι'' τους. Υπαρχουν βεβαια ταξικες διαφορες και στα τουριστικα Σουηδικα γκρουπ.
Ο Bernt και η Ingegerd ανηκουν oμως στο προλεταριατο. Οι μορφωμενοι Σουηδοι δεν πανε πια στα Καναρια Νησια... Δεν λεγονται πια τουριστες , προτιμουν καλυτερα τον ορο "resenär", ''ταξιδιωτες''...

Εκει, στα Καναρια Νησια, οι ηλικιωμενοι προλεταριοι των πτησεων charters ταξιδευουν για να βρουν τον μικροαστικο εαυτο τους και ξεγελιουνται οτι ψαχνουν το "αγνωστο" και το "μοναδικο"!

Ειναι η ιδια εκμεταλλευση, που οπως στη δεκαετια του ´60 εκανε τα Καναρια Nησια τοσο ευπροσιτα, τωρα κανει το ιδιο και στη Νοτια Ασια και τη Λατινικη Αμερικη. Επειδη το κυνηγι για το προκαθορισμενο "μοναδικο" και "αυθεντικο" πρεπει να συνεχιστει......

John Turturro’s documentary - "Beyond Wiseguys"

To ντοκυμαντερ του John Turturro "Beyond Wiseguys" δειχνει πώς οι Ιταλο Aμερικανοι καταφεραν να μεταμορφωθουν απο "outsiders" — τυποποιημενοι απο το κατεστημενο του Hollywood σαν κακοποια στοιχεια—σε δημιουργικη, υπολογισιμη δυναμη στην Αμερικη. Χρησιμοποιωντας ενα μωσαïκο απο συνεντευξεις με γνωστους και συγχρονους Ιταλο Αμερικανους ηθοποιους και παραγωγους ταινιων οπως ο Chazz Palminteri, Stanley Tucci, Susan Sarandon, Jack Valenti, David Chase, Ben Gazzara, Isabella Rossellini και αλλους, το ντοκυμαντερ δινει εμφαση στους τροπους που χρησιμοποιησαν τη πολιτιστικη τους κληρονομια για να διαμορφωσουν θετικα αυτο που σημερα λεγεται Αμερικανικος κινηματογραφος.

Aπο συνεντευξη του John Turturro:

What do you hope audiences will take away from your new documentary "Beyond Wiseguys"? What made you want to this project?
John Turturro: I'd like audiences to realize that Italian Americans have been a major creative force behind-the-scenes in Hollywood since American movies began, and that their influence on American films isn't completely defined by writing, directing or acting in mob movies, although some of these movies are masterpieces and I'm proud of them too. I wanted to do this project because I feel very personal about my background. It's very important to me, both personally obviously, and professionally. I've directed and co-written a couple of things, and I've acted in many films, and who you are or whatever your emotional makeup is is part of your instrument that you have to play on and a lot of that depends on how you've grown up and what you've perceived, what you've been around physically or emotionally. You bring your background to what you do, and make art out of it, and this is what this film is about.

You've stated that "the story of Italian Americans in film has not yet been told on screen." What's that story?
JT: The story of Italian Americans in Hollywood is pretty much the same story as that of any minority group that's trying to "make it" in America, only maybe written a little larger, because it's a big community with a big personality. They started out as being stereotyped on the screen as gangsters and lowlifes from the early days of silent movies because that's how American society thought of them at the turn of the 20th Century, but meanwhile immigrants like Frank Capra and Rudolph Valentino were doing whatever was necessary to succeed and assimilate in the movie business and like everybody else, get their own piece of the American Dream. Then slowly, slowly the children and grandchildren of immigrants built on the reputations of their forebears in the business and finally now you've got great directors like Scorsese and Coppola climbing to a place where they can write, direct, and act the stories that mean something authentic to them. Περισσοτερα...

Stuck in the past: H Mοντερνα λογοτεχνια εχει παθος με την Ιστορια;

Οι συγχρονοι συγγραφεις φαινεται να ειναι τοσο συνεπαρμενοι με το παρελθον και την ιστορια, που συχνα αδιαφορουν για την εποχη που ζουμε. Ειναι μηπως αληθεια οτι πολυ λιγοι συγγραφεις γραφουν μυθιστορηματα για τη τωρινη εποχη, επειδη δεν βρισκουν και τιποτα αξιολογο σ αυτην; Τελικα πρεπει να ειναι δυσκολοτερο να γραψει κανεις για το παρον, παρ ολα τα αρθρα που δημοσιευονται κατα καιρους σε εφημεριδες, περιοδικα...

Κι ομως για να καταφερει κανεις να αποτυπωσει το παρον ειναι σαν να προσπαθει κανεις να αποτυπωσει τη στιγμη που ενα αυγο γινεται απο υγρο στερεο, κατι σαν το πινακα του Velázquez. "Kitchen Scene with Christ in the House of Mary and Martha". Tι ειναι αυτο που θα εχει απηχηση σε 50, ή 100 χρονια; Τι θα υπαρχει απο την εποχη μας που θα προσελκυει τους αναγνωστες του μελλοντος; Ενδιαφερομαστε αραγε με τον ιδιο τροπο που ο Dickens ενδιαφεροταν για την μορφωση, η Charlotte Bronte για τις γκουβερναντες και ο Tolstoy για την δομη της Ρωσσικης κοινωνιας;

Ενα καλο μυθιστορημα ειναι η τελεια χρονο-καψουλα που θα μεταφερει τον μελλοντικο αναγνωστη 100 χρονια πισω στις εννοιες, τα γουστα, τις γνωμες και zeitgeist της στιγμης που γραφτηκε. Παντως τετοια μυθιστορηματα –εκτος και αν προερχονται απο τον αναπτυσσομενο κοσμο – ειναι σπανια. Αυτα που παραμενουν αξιοπροσεκτα και επιθυμητα ειναι τα μυθιστορηματα που η υποθεση τους εχει να κανει με το παρελθον, οχι με το παρον. Ειναι μηπως επειδη η μοντερνα μας ζωη δεν ειναι τοσο χαοτικη, παραξενη, κωμικη και συναρπαστικη, οσο στην εποχη του Dickens;

Αποσπασμα :The Independent

Links: Atonement , Tipping the Velvet , The Girl with the Pearl Earring

Penny's search for happiness

''Someone's Gotta Go''

Ένα νέο παιχνίδι ριάλιτι, το οποίο υπογράφει και πάλι ο Ολλανδός δημιουργός του «Big Brother», θα επιτρέπει στους υπαλλήλους των εταιριών που πλήττονται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση να επιλέγουν ποιον συνάδελφό τους να απολύσουν.

Αυτό θα συμβαίνει σε κάθε επεισόδιο του νέου παιχνιδιού, με τον εύγλωττο τίτλο «Κάποιος Πρέπει να Φύγει» («Someone's Gotta Go»), το οποίο είναι δημιούργημα της εταιρίας παραγωγής Endemol.

Οι εργαζόμενοι σε μία επιχείρηση, η οποία θα έχει πληγεί από την κρίση, θα επιλέγουν ποιος πρέπει να υποστεί μείωση μισθού ή αύξηση και ποιος να απολυθεί με βάση τις πληροφορίες που θα συλλέγουν αναφορικά με τη μισθολογική τους κατάσταση και τις επιδόσεις τους στη δουλειά.

«Θα είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα η αλλαγή ρόλων» δήλωσε εκπρόσωπος της Endemol, η οποία ανήκει μερικώς στην ιταλική Mediaset.
Η Endemol έχει δώσει το φορμά στο αμερικανό δίκτυο Fox και ελπίζει το τηλεπαιχνίδι να βγει στον τηλεοπτικό αέρα και άλλων χωρών. (In.gr)

Που να τρεξουμε να δηλωσουμε.....συμμετοχη, μονο δε μας ειπαν..

…"Daddy needs a drink to hem in his demons"....Drive-by truckers

Χείρα βοηθείας απο (ζωντο-χηρα) Μadonna;

Η Μαντονα, που oπως διαβασαμε, "δεν ξεχνά τις ρίζες της", (οχι σαν κατι αλλους αχαριστους και αχαριστες σταρ) αποφάσισε να ενισχύσει τις οικογένειες της κατεστραμμένης από τον Εγκέλαδο πόλης Λ' Ακουϊλα, αποδεικνύοντας πως δεν έχει ξεχάσει τον τόπο καταγωγής των προγόνων της. Μamma mia!!!

Βεβαια επρεπε να γινει ενας ισχυρος σεισμος για να της το ...θυμισει, αλλα αυτο ειναι αλλου (...Ρωμαιοκαθολικου για την ακριβεια) παπα ευαγγελιο!

Ο δήμαρχος της πόλης Πασέντρο, όπου γεννήθηκαν και έζησαν πρόγονοί της, δηλωσε οτι η διάσημη τραγουδίστρια θα προσφέρει 500.000 δολάρια για την ανακούφιση των σεισμόπληκτων.

Όπως δήλωσε ο δημαρχος στο Associated Press, «η Μαντόνα ήταν η μόνη που μπορούσε να μας βοηθήσει…(!) Εκτός από εξαιρετική τραγουδίστρια, εκπληκτική ροκ σταρ και έξυπνη γυναίκα, απέδειξε ότι είναι και ένας σπουδαίος άνθρωπος». (No comments!)

Την απόφαση της Μαντόνα να ενισχύσει τους σεισμόπληκτους επιβεβαίωσε η εκπρόσωπος της τραγουδίστριας, χωρίς όμως να αναφερθεί στο ακριβές ποσό που θα διατεθεί. (Mind your own business, honey!)

Οταν ακους κατι τετοια, μετα τι το θελεις το .....κρατος, βρε αδερφε;

Strangers - Ταινια μικρου μηκους

Γραμμή 24/1 "διά την καλυτέραν εξυπηρέτησιν "!

Αυτο κι αν ειναι.....πρωτοτυπια, στη service-minded χωρα του Μπερλουσκονι!

Μεχρι και ξεχωριστα λεωφορεια για τους μετανάστες διαθέτει από σήμερα ένας δήμος στην Ιταλία, κάνοντας πολλούς να θυμηθούν την εποχή της Ρόζα Παρκς στις ΗΠΑ και του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική. Παραδόξως, όμως, με το μέτρο συμφωνούν και κάποιοι μετανάστες.

Η γραμμή 24 των αστικών συγκοινωνιών στη Φότζα της Απουλίας συνδέει το κέντρο της πόλης με το προάστιο Μετζανόνε όπου φιλοξενείται ένα κέντρο υποδοχής μεταναστών. Από σήμερα θα τεθεί σε λειτουργία η γραμμή 24/1, η οποία θα κάνει την ίδια διαδρομή. Μόνο που στο λεωφορείο 24 θα μπαίνουν μόνο οι Ιταλοί, πληρώνοντας εισιτήριο. Στο 24/1 οι επιβάτες θα είναι αποκλειστικά μετανάστες και πρόσφυγες κυρίως από την υποσαχάρια Αφρική- και η μεταφορά είναι δωρεάν.

Ο αριστερός δήμαρχος της πόλης και ο τοπικός οργανισμός αστικών συγκοινωνιών έκριναν απαραίτητο τον διαχωρισμό έπειτα από μια σειρά μικροεπεισοδίων που σημειώθηκαν ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους, επισημαίνοντας ότι σε κάθε περίπτωση «οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει όποιο μέσο επιθυμεί».

Ο νομάρχης της Απουλίας ωστόσο θεωρεί το μέτρο «καθαρό ρατσισμό» και ζήτησε την άμεση κατάργησή του. «Αυτός είναι ο πρώτος επίσημος διαχωρισμός ανάμεσα σε Ιταλούς και μετανάστες. Η κατάσταση είναι σοβαρή: θα μπορούσε να προκληθεί κοινωνική αναταραχή και πόλεμος ανάμεσα στους φτωχούς», δήλωσε από την πλευρά του ένας δημοτικός σύμβουλος του Δημοκρατικού Κόμματος με καταγωγή από το Κονγκό.

Οι περισσότεροι Ιταλοί που χρησιμοποιούν τη γραμμή 24 θέλουν ένα λεωφορείο μόνο για τους ίδιους. «Δεν είμαστε ρατσιστές», «φοβόμαστε», «η συμβίωση είναι δύσκολη», λένε οι Ιταλοί επιβάτες της γραμμής 24. Πάντως, ένα δικό τους λεωφορείο θέλουν και κάποιοι μετανάστες. «Για εμάς αυτό το λεωφορείο είναι πιο άνετο και δεν κοστίζει τίποτε. Ο ρατσισμός δεν είναι εδώ μέσα, αλλά εκεί έξω», δηλώνει στη «La Repubblica» ο 32χρονος Καλίλ από το Σουδάν ο οποίος εργάζεται στη Φότζα ως οικοδόμος, ενώ στέλεχος αντιρατσιστικής οργάνωσης δηλώνει ευθαρσώς ότι «ίσως είναι καλύτερα έτσι»....

Η απόφαση του δήμου στη Φότζα επανέφερε στην επικαιρότητα την προβληματική σχέση της ιταλικής κοινωνίας με τους μετανάστες που φιλοξενεί. Τον περασμένο μήνα ο δήμος της Λούκα στη Βόρεια Ιταλία αποφάσισε να διώξει από το ιστορικό κέντρο της πόλης τα εστιατόρια που προσφέρουν στους πελάτες τους ξένες γεύσεις στο όνομα της υπεράσπισης της ...ιταλικής κουζίνας! Οι μετανάστες βρίσκονται όλο και συχνότερα στο στόχαστρο της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, η οποία συνδέει την παρουσία τους με το πρόβλημα της ασφάλειας.

Καποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο βόρεια από τη Φότζα, ένας 37χρονος μαύρος έχασε τη θέση που κατείχε σε μία από τις παλαιότερες χορωδίες της Ιταλίας, λόγω του χρώματός του. Με καταγωγή από την Ακτή του Ελεφαντοστού και πέντε χρόνια παραμονής στη Βιτσέντσα, ο Βίκτορ Νέλσον συμμετείχε εδώ και δέκα μήνες στη χορωδία παραδοσιακής μουσικής «Φίλοι του Ομπάντε».

«Με ταπείνωσαν πολλές φορές. Όταν με έβλεπαν, πολλοί μου γύριζαν την πλάτη τους για να μη με χαιρετήσουν και άλλοι μου έλεγαν ότι ήταν καλύτερο να φύγω γιατί διαφορετικά τα παλιά μέλη θα εγκατέλειπαν τη χορωδία», διηγείται. Η εκδίωξη του Βίκτορ προκάλεσε την παραίτηση του μαέστρου Πάολο Πέντσο, ο οποίος διευθύνει τη χορωδία εδώ και 36 χρόνια. «Δεν τον ήθελαν επειδή είναι μαύρος και του το είπαν κατά πρόσωπο», εξηγεί. «Ακριβώς όταν οι ΗΠΑ εξέλεξαν πρόεδρο έναν έγχρωμο, εμείς διώξαμε έναν άνθρωπο για το χρώμα του δέρματός του»!

Προσαρμογη απο ΤΑΝΕΑ

"Ειμαστε καλα", ετσι λεμε στις γυναικες και τα παιδια μας

Ενα ακομη απροσιτο "μερος στον ηλιο", για πολλους απο εμας, ενω 1.000.000 τουριστες το χρονο, απο διαφορετικες χωρες του κοσμου, το επισκεπτονται.

Το Dubai με το μεγαλο αριθμο πολυτελων ξενοδοχειων και διαμερισματων προσελκυει μεγαλα ονοματα και διασημοτητες, αλλα πισω απο τη χλιδη υπαρχει ενας αλλος κοσμος εκμεταλλευσης και παρανομης εργασιας, που ζει με ενα κομματι ψωμι.
Η οικονομια του Dubai εχει επηρεαστει απο τη τωρινη κριση, επειδη στηριζεται κυριως στο τουρισμο, στις οικονομικες υπηρεσιες και στα κτηματομεσιτικα.

Ενα εκατομμυριο ξενοι εργατες που πιστεψαν στο ονειρο ηρθαν στη χωρα της ευκαιριας, το Dubai. Οι περισσοτεροι καταγονται απο περιοχες μεγαλης φτωχειας της Ινδικης χερσονησου και ειναι ευκολα θυματα εταιρειων που προσλαμβανουν εργατες. Πληρωνοντας οι ιδιοι μεχρι και £ 2.000, (€ 2.208) για να κανουν το ταξιδι, το ποσον αυτο πρεπει να δανειστει, ή να πουληθει η γη που ανηκει στην οικογενεια τους με τη πεποιθηση οτι σε 18 μηνες το χρεος θα εχει εξοφληθει!

Αντιθετα οταν φθανουν στο Dubai συναντουν ασχημες συνθηκες διαβιωσης, κρυμενες καλα απο τα ματια του κοσμου. Σε μια χωρα που τιμωρει τους δημοσιογραφους που γραφουν για θεματα τα οποια μπορει να εχουν αρνητικη επιπτωση στην οικονομια της χωρας, ή προσβαλλουν τη κυβερνηση με κινδυνο προστιμων ,ή ακομα και φυλακισης , επρεπε να ειμαστε διακριτικοι.

Κρυφα, ακολουθησαμε ενα γκρουπ εργατων στο δρομο τους για το σπιτι απο δουλεια. Ειχαν προσληφθει απο την εταιρεια United Engineering Construction. Πισω στο καταυλισμο των εργατων μας καταλαβαν και ζητησαν να φυγουμε. Γυρνωντας πισω τις επομενες μερες καταφεραμε να μιλησουμε με μερικους εργατες, υπο τον ορο της ανωνυμιας. Μας ειπαν οτι κανεις τους δεν ειχε πληρωθει τα χρηματα που ειχαν συμφωνηθει απο τις εταιρειες που τους προσελαβαν, πολλοι δεν ειχαν ουτε καν χρηματα για να φανε και ζουσαν με μια διαιτα απο πατατες, φακες και ψωμι!

Οι μεσοι μισθοι δε ξεπερνουν τις £120 (€ 132.5) το μηνα. Αυτο ειναι για εβδομαδα εξι ημερων δουλευοντας συχνα μεχρι και ...12 ωρες βαρδιες. Μια εταιρεια πληρωσε 30 p (€50 cents) την ωρα για υπερωρια!

"Δεν μπορω να πληρωσω τα χρεη μου, ουτε μπορω να θρεψω την οικογενεια μου. Εκανα μεγαλο λαθος που ηρθα εδω", μας ειπε ενας ανδρας.

Ακολουθησαμε αλλους εργατες στους καταυλισμους τους. Αυτοι ειχαν προσληφθει απο την Εταιρεια Arabtec, μια απο τις μεγαλυτερες κατασκευαστικες εταιριες του Dubai, αλλα η εικονα ηταν γνωστη....Μετα μια ωρα ταξιδι, ειμαστε πισω στο κλειστο με φραχτη γυρω και φυλασσομενο στρατοπεδο εργασιας. Οι ανδρες δεχθηκαν να μας μιλησουν με τη συμφωνια οτι οι ταυτοτητες τους δεν θα αποκαλυπτοντουσαν.
"Οι τουαλεττες ειναι τοσο βρωμικες που δεν μπορουμε να τις χρησιμοποιησουμε, ειναι αηδιαστικο! Οι δρομοι ειναι γεματοι σκουπιδια και πλημμυρισμενοι. Το να βρισκεσαι και να κινεισαι εδω ειναι μεγαλο προβλημα. Υποφερουμε", μας ειπε ενας απο τους εργατες.

Με μια καμερα στο χερι μπηκαμε κρυφα στον καταυλισμο, ενω η βρωμα απο τους υπονομους ηταν διαχυτη. Βρωμικα νερα απο υπονομους ειχαν βγει σ ολο το καταυλισμο και οι εργατες ειχαν τοποθετησει πετρες για να πατανε πανω και να πηγαινουν στους κοιτωνες τους.

Σε εγγραφα που διαβασαμε, ειδαμε οτι μολις το περασμενο μηνα οι αρχες του Dubai περιεγραψαν τη κατασταση με τους υπονομους σοβαρη και επειγουσα.
Στην εταιρεια Αrabtec ειχε επιβληθει τοτε προστιμο 10,000 dirhams, περιπου £2.000 (€2,198) επειδη αφησε τα λύματα να πλημμυρισουν στα καταλημματα των εργατων.

Οι αρχες επισης ανεφεραν οτι ο καταυλισμος των εργατων ειχε 7.500 εργατες που μοιραζοντουσαν 1.248 δωματια, με κακο εξαερισμο. Αλλα με τη κριση της οικονομιας οι εργατες αισθανονται ολο και λιγοτερο ικανοι να παραπονεθουν, αφου οι συνεπειες, πια, ειναι χειροτερες.

"Σου λενε αφου, εχεις ερθει εδω, μεινε και δουλεψε. Αν βρουμε καποιο λαθος στη δουλεια σου τελειωσες, -πισω στο Bangladesh. Δε θα σε κρατησουμε εδω" ενας εργατης της Arabtec, μας ειπε.

Κερδιζοντας μολις £140 (€ 153,5) το μηνα, για εξι εργασιμες ημερες την εβδομαδα, δεν εχει πει τιποτα στην οικογενεια του για τη κατασταση εκει.
"Δεν εχουμε πει τιποτα στις γυναικες και τα παιδια μας, γιατι αν το κανουμε, θα αρχισουν να κλαινε και ετσι τους λεμε οτι "ειμαστε καλα".

ΒΒC

Σημ.Μετα τη δημοσιευση του αρθρου απο το ΒΒC, εταιριες οπως η Jumeirah Golf Estates και μεσω αυτης ο διασημος σεφ ,Jamie Oliver, που συνεργαζοταν μαζι τους, εσπευσαν να κανουν δηλωσεις για αναθεωρησεις των ορων των συμβολαιων τους μεχρι να γινουν περισσοτερες ερευνες στο θεμα.

''Ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε''

Αφιερωμενο σε οσους, ες ανησυχουν για την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα, στην Τουρκία, χωρίς την ένταξη της .....Αθήνας στο πρόγραμμα της περιοδείας του και μετα το μηνυματακι που εστειλε στους ηγετες της ΕΕ να....υποδεχθούν την Τουρκία στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

'Little Britain', British TV show

Link 1: Οι ΗΠΑ αναβαθμίζουν τον ρόλο της Τουρκίας και η Ε.Ε. θέτει την Ελλάδα υπό συνεχή εποπτεία για τις οικονομικές της επιδόσεις!

Link 2: Πορεία διαμαρτυρίας στην Κωνσταντινούπολη εν όψει της επίσκεψης Ομπάμα

Mας ντρόπιασες! Nα αυτοκτονήσεις!

Ο πατέρας της Ελίφ τής έδωσε τρεις εναλλακτικές λύσεις: θηλιά, όπλο ή δηλητήριο. Σε ένα πράγμα ήταν κατηγορηματικός: η νεαρή κοπέλα έπρεπε να αυτοκτονήσει, ειδάλλως θα αναγκαζόταν να τη σκοτώσει εκείνος και θα πήγαινε φυλακή. Μετά, ή καλύτερα παράλληλα με τα εγκλήματα τιμής, η Τουρκία γνωρίζει ένα νέο φαινόμενο: τις αυτοκτονίες τιμής.

Το «λάθος» της 18χρονης Ελίφ ήταν ότι αρνήθηκε έναν προσυμφωνημένο γάμο με έναν μεγαλύτερο άνδρα. «Θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου», εξήγησε στους γονείς της. Αυτή η πράξη ανυπακοής όμως εξελήφθη ως ατιμωτική για ολόκληρη την οικογένεια- έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Όταν ο πατέρας της τη διέταξε να αυτοκτονήσει, η Ελίφ το σκέφτηκε πολύ και σοβαρά. «Τον αγαπούσα τόσο πολύ, ήμουν έτοιμη να αυτοκτονήσω για χάρη του παρ΄ ότι δεν είχα κάνει τίποτα κακό. Αλλά δεν μπορούσα. Αγαπώ πολύ τη ζωή». Οκτώ μήνες τώρα, η νεαρή κοπέλα κρύβεται και φοβάται. Θείοι και άλλοι συγγενείς της την ψάχνουν για να τη σκοτώσουν. Έφτασαν στο σημείο να εισβάλουν ένοπλοι σε ένα καταφύγιο γυναικών που τη φιλοξενούσε.

Η Ελίφ είναι από το Μπατμάν, μια γκρίζα, μελαγχολική πόλη στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, που της έχει δοθεί το παρατσούκλι «Πόλη των Αυτοκτονιών». Εδώ, τρεις στους τέσσερις αυτόχειρες είναι γυναίκες, ενώ σχεδόν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι άνδρες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να αφαιρέσουν εκούσια τη ζωή τους. «Πιστεύω πως οι περισσότερες γυναίκες που αυτοκτονούν εξαναγκάζονται να το κάνουν. Ο αριθμός είναι υπερβολικά υψηλός, είναι πολύ ύποπτο. Αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να αποδείξεις την αλήθεια», λέει ο Μουσταφά Πέκερ, ο επικεφαλής εισαγγελέας του Μπατμάν. Άλλωστε, ακόμα και εντός της Αστυνομίας, εντός της Εισαγγελίας, υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν τα εγκλήματα τιμής.

Τα εγκλήματα τιμής έχουν φτάσει σε επίπεδα-ρεκόρ στην Τουρκία- ουσιαστικά μία στις δύο ανθρωποκτονίες εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία. Τα περισσότερα διαπράττονται στις κουρδικές επαρχίες, πλέον όμως καταγράφονται και στις μεγαλύτερες πόλεις: μόνο στην Κωνσταντινούπολη διαπράττεται ένα έγκλημα τιμής κάθε εβδομάδα. Το 2005, ο τουρκικός Ποινικός Κώδικας τροποποιήθηκε προβλέποντας πλέον υποχρεωτική ισόβια κάθειρξη για τους δράστες εγκλημάτων τιμής- στο παρελθόν, οι δολοφόνοι συχνά γλίτωναν με μειωμένες τιμές υποστηρίζοντας πως είχαν προκληθεί. Λίγο μετά τη μεταρρύθμιση, ο αριθμός των γυναικείων αυτοκτονιών άρχισε να σημειώνει σημαντική αύξηση.

Οτιδήποτε μπορεί να «καταδικάσει» μια γυναίκα σε θάνατο από τους συγγενείς της: το να μιλήσει σε έναν άνδρα που δεν είναι συγγενής· το να λάβει ένα SΜS από αγόρι· το να φορέσει στενά ρούχα. Όπως αποκάλυψε ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε προ ημερών από το βρετανικό κανάλι Channel 4, μία γυναίκα βασανίστηκε μέχρι θανάτου μόλις λίγες ημέρες μετά τον γάμο της επειδή ο σύζυγός της ήταν σεξουαλικά ανίκανος και δεν μπορούσε να αντέξει την ντροπή. «Χωρίς τιμή, δεν είμαστε τίποτα», είπε ένας νεαρός άνδρας.

ΠΟΙΝΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
Μια γυναίκα μπορεί να «καταδικαστεί» επειδή μίλησε σε έναν άνδρα που δεν είναι συγγενής ή έλαβε SΜS από αγόρι ή απλά επειδή φόρεσε στενά ρούχα.

Με μια ματιά

200 και πλέον εγκλήματα τιμής διαπράττονται κάθε χρόνο στην Τουρκία, τα περισσότερα στις ανατολικές επαρχίες Μπατμάν, Ντιγιαρμπακίρ και Μαρντίν 26,2% των γονιών και 25,9% των μαθητών επιδοκιμάζουν τα εγκλήματα τιμής σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το υπουργείο Παιδείας στις επίμαχες επαρχίες, αν και 64% από όλους τους ερωτηθέντες δήλωσαν πως οι δράστες πρέπει να τιμωρούνται.

5.000 είναι τα θύματα των εγκλημάτων τιμής κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με το Ταμείο Πληθυσμού του ΟΗΕ Εγκλήματα τιμής δεν διαπράττονται φυσικά μόνο στην Τουρκία αλλά και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Λίβανος, Μαρόκο, Πακιστάν, Συρία, Υεμένη...) καθώς και σε δυτικές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία...), στις κοινότητες των μεταναστών.
Τον Μάρτιο μία Τουρκάλα μετανάστρια στη Γερμανία, η Γκιουλσούμ Σ. ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου επειδή αγάπησε έναν άνδρα χωρίς να τον έχει προεπιλέξει η οικογένειά της και έμεινε έγκυος.

Independent
TANEA

Αυτη τη κριση, ποιος θα τη...πληρωσει;

Λετε να....φταιει και το αδιαφισβητητα καλο, οικολογικο, φαγητο, μαγειρεμενο απο το διασημο σεφ Jamie Oliver, που σχεδον ολοι οι ηγετες στη Συνοδο της Ομαδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου ("G-20") δηλωνουν "αισιοδοξοι" μετα τις "ουσιαστικες συναντησεις" τους;
Ο Gordon Brown, δηλωσε χτες οτι "o κόσμος είναι ώρες μακριά από την επίτευξη συμφωνίας για ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό σχέδιο". Απο αισιοδοξια, καλα παμε....
Τα πραγματα ομως δεν ειναι τοσο απλα, και δεν χρειαζεται να ειναι κανεις οικονομολογος (μακρια απο εμας!) για να καταλαβει οτι κατι τετοιο δεν ειναι ευκολο, αφου εχει να κανει με συγκρουση συμφεροντων....Tο ματς ειναι "σικε" και ολα γινονται για να ....γινονται, νομιζω.
Τελικα στο μονο που συμφωνησαν μεχρι τωρα ειναι η αυξηση πορων στο ΔNT Διεθνες Νομισματικο Ταμειο, αλλα οχι στο ...how much θα πληρωσει ο καθενας!
Παντως οι χιλιαδες διαδηλωτες, απ εξω, διαμαρτυρονται παρα την ισχυρη αστυνομευση (10.000 αστυνομικοι) για την ανεργια, τη κριση, αλλα και για ολα τα αρνητικα επακολουθα και φυσικα ολοι καταλαβαινουν το ποιος θα πληρωσει και παλι τα ..."σπασμενα"!

Διαβαζουμε επισης οτι η ομαδα επιστημονων του LEAP/E2020 (Laboratoire Européen d'Anticipation Politique/ European Laboratory of Political Anticipation) εστειλε ανοιχτη επιστολη προς τη Συνοδο των "G20" και τους προειδοποιησαν πως αν δεν δρασουν συντομα η κρίση θα κρατήσει πάνω από μια δεκαετία, οπότε η κοινωνική έκρηξη θα είναι καταστροφική. Τους προτειναν τρια κυριως μετρα:

1. Να υπαρξει συμφωνια για ένα νέο κοινό νόμισμα που να αντικαταστήσει το δολλάριο στις διεθνείς συναλλαγές, εφοσον αυτό καταρρέει και δεν μπορεί να παραμενει σήμερα το παγκόσμιο νόμισμα.
2. Να ελέγξουν το τραπεζικό σύστημα και αν χρειαστεί να προβούν και σε κρατικοποιήσεις τραπεζών.
3. Το ΔΝΤ να μελετήσει και να υποδείξει τις απαραίτητες διορθώσεις των νομισματικών συστημάτων της Αμερικής, Αγγλίας και Ελβετίας τα οποία έχουν την κύρια ευθύνη για τη σημερινή κρίση.

Κατι μου λεει οτι κι αυτη τη φορα η ομαδα των "G-20" θα κανουν αυτο που ξερουν καλα να κανουν.....Θα φανε, θα πιουν κι εμεις θα κοιμηθουμε....νηστικοι και παλι....

Διαβαστε στο indymedia ολη την επιστολη LEAP/E2020

"Πρεπει να σωσω τη ζωη μου"

''Ειμαι απο την Ερυθραια- H ζωη εκει,.....δεν υπαρχει ελευθερια.

Δεν εχεις δικαιωμα να κανεις τιποτα. Ο μονος τροπος ειναι να ρισκαρεις τη ζωη σου.

Ηξερα οτι ισως να μη καταφερνα να επιζησω [στο ταξιδι αυτο],αλλα ηταν ο μονος τροπος.

Δε σκεφτηκα "Πρεπει να ερθω στην Ευρωπη". Σκεφτηκα "Πρεπει να σωσω τη ζωη μου"! Αυτος ειναι ο μονος τροπος''.

Περισσοτεροι απο 200 Αφρικανοι εικαζεται ότι πνίγηκαν, όταν τρια πλοια βυθίστηκαν στα ανοιχτά της Λιβύης εχοντας προορισμό την Ευρώπη. Οι 23 ανθρωποι που σωθηκαν διηγηθηκαν οτι ειχαν σκοπο να φτασουν στις ακτες της Ιταλιας για μια καλυτερη ζωη, μακρια απο την ερημο και τις χωρες τους, που μαστιζονται απο πολεμους.......

Hταν η δευτερη προσπαθεια του, oπως διηγηθηκε, να φτασει στην Ευρωπη. Τουλαχιστον, θα ειχε την ελευθερια να παει απο πολη σε πολη, ενα δικαιωμα, που στερειται, στην Αφρικη.

H Λιβυη και η Ιταλια σκοπευουν να ξεκινησουν απο τα μεσα Μαιου κοινες θαλασσιες περιπολιες, σε μια προσπαθεια να συγκρατησουν το ρευμα των μεταναστων, που προσπαθουν να φτασουν στην Ευρωπη.
Η εφημεριδα The Australian αναφερει οτι περιπου 37.000 ψυχες αποβιβαστηκαν στα παραλια της Ιταλιας, περισυ και οι περισσοτεροι αποβιβαστηκαν στo νησακι Lampedusa, στη Σικελια.

Τωρα τι καλυτερη ζωη μπορει ενας Αφρικανος μεταναστης να περιμενει απο τη χωρα του Μπερλουσκονι και τις υπολοιπες χωρες της ΕΕ, ειναι ενα αλλο μεγαλο θεμα..........

Προσαρμογη απο Ηuffingtonpost