Θα μπορούσαν να έχουν ξεκινήσει για κρουαζιέρα, με 4.000 ευρώ που πλήρωσαν ναύλα για να τις μεταφέρουν παράνομα στην Ελλάδα, οι γυναίκες από τη Μολδαβία. Τόσα λεφτά, ούτε ταξίδι με θαλαμηγό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο τιμονιέρης τις πήγε στο Άγιον Όρος, όπου σοκάρισαν τους καλόγερους. Δεν ήμουν εκεί και δεν το είδα, στην εφημερίδα το διάβασα.
Υποθέτει κανείς ότι οι μοναχοί, σαν χριστιανοί που είναι, μπορούν να διακρίνουν στους ανθρώπους πρώτα την ανάγκη για βοήθεια και συμπαράσταση, και μετά το φύλο.
Αλλά δεν είναι έτσι. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν σοκαρίστηκαν από την ταλαιπωρία των γυναικών, που ξεβράστηκαν από ταξίδι σε αντίξοες συνθήκες. Δεν συγκινήθηκαν από το πόσο ακριβά είχαν πληρώσει το παράνομο ταξίδι, μόνο και μόνο για να κάνουν το έγκλημα να περάσουν τα σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης και να δουλέψουν. Δεν ένιωσαν χριστιανικά συναισθήματα ελέους για συνανθρώπους που είχαν υποφέρει στις θάλασσες, δεν βρήκαν μέσα τους συμπόνια. Δεν ίσχυσε γι΄ αυτούς το ασθενείς και οδοιπόροι αμαρτίαν ουκ έχουσιν. Είδαν μόνο το φύλο των θαλασσοδαρμένων.
Ήταν γυναίκες, παραβίαζαν το άβατο. Δεν είχε σημασία που δεν το ήξεραν. Φαίνεται ότι οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν αναγνωρίζουν την ατομική ευθύνη των ανθρωπίνων πράξεων ή δεν έχει αξία γι΄ αυτούς. Άρα, δεν μου τα έχουν πει καλά διάφοροι παλιοί φίλοι, φιλόσοφοι και διανοούμενοι, που πηγαίνουν στο Άγιον Όρος να διαλογιστούν για τον Θεό, την ανθρώπινη ψυχή και την ευθύνη της ελευθερίας. Οι μοναχοί φώναξαν την Αστυνομία για τις γυναίκες. Το μυαλό τους κολλημένο στο φύλο. Το άβατο μετράει γι΄ αυτούς, οι νόμοι του κράτους. Δεν έχουν δύναμη να αντιμετωπίσουν διαφορετικά, ούτε πειρασμούς του φύλου, ούτε βασανισμένους ανθρώπους. Μόνο με την Αστυνομία.
Άννα Δαμιανίδη (Ανατυπωση απο ΤΑ ΝΕΑ)
