Οι συγχρονοι συγγραφεις φαινεται να ειναι τοσο συνεπαρμενοι με το παρελθον και την ιστορια, που συχνα αδιαφορουν για την εποχη που ζουμε. Ειναι μηπως αληθεια οτι πολυ λιγοι συγγραφεις γραφουν μυθιστορηματα για τη τωρινη εποχη, επειδη δεν βρισκουν και τιποτα αξιολογο σ αυτην; Τελικα πρεπει να ειναι δυσκολοτερο να γραψει κανεις για το παρον, παρ ολα τα αρθρα που δημοσιευονται κατα καιρους σε εφημεριδες, περιοδικα...Κι ομως για να καταφερει κανεις να αποτυπωσει το παρον ειναι σαν να προσπαθει κανεις να αποτυπωσει τη στιγμη που ενα αυγο γινεται απο υγρο στερεο, κατι σαν το πινακα του Velázquez. "Kitchen Scene with Christ in the House of Mary and Martha". Tι ειναι αυτο που θα εχει απηχηση σε 50, ή 100 χρονια; Τι θα υπαρχει απο την εποχη μας που θα προσελκυει τους αναγνωστες του μελλοντος; Ενδιαφερομαστε αραγε με τον ιδιο τροπο που ο Dickens ενδιαφεροταν για την μορφωση, η Charlotte Bronte για τις γκουβερναντες και ο Tolstoy για την δομη της Ρωσσικης κοινωνιας;
Ενα καλο μυθιστορημα ειναι η τελεια χρονο-καψουλα που θα μεταφερει τον μελλοντικο αναγνωστη 100 χρονια πισω στις εννοιες, τα γουστα, τις γνωμες και zeitgeist της στιγμης που γραφτηκε. Παντως τετοια μυθιστορηματα –εκτος και αν προερχονται απο τον αναπτυσσομενο κοσμο – ειναι σπανια. Αυτα που παραμενουν αξιοπροσεκτα και επιθυμητα ειναι τα μυθιστορηματα που η υποθεση τους εχει να κανει με το παρελθον, οχι με το παρον. Ειναι μηπως επειδη η μοντερνα μας ζωη δεν ειναι τοσο χαοτικη, παραξενη, κωμικη και συναρπαστικη, οσο στην εποχη του Dickens;
Αποσπασμα :The Independent
12 comments:
Το μυθιστόρημα του παρελθόντος έχει επιπλέον και ιστορικο-λαογραφικά στοιχεία που καθιστούν το περιεχόμενό του πλουσιότερο. Επιπλέον, έχει και το χαρακτήρα του ταξιδιού στο χρόνο. Ο αναγνώστης αποσυνδέεται από τα προβλήματα του παρόντος - παραπομπές στα οποία σίγουρα θα βρει σε ένα μυθιστόρημα του παρόντος - και έτσι ξεχνιέται. Τέλος, νομίζω πως υπάρχει και ο αέρας της διαχρονικότητας που χαρακτηρίζει μια ιστορία από το παρελθόν.
Καλωσηρθες Μανο!
Σιγουρα ολα αυτα τα στοιχεια που ανεφερες καθιστουν ενα μυθιστορημα βασισμενο στο παρελθον πολυ
πιο ενδιαφερον, αλλα, τι γινεται με την εποχη μας; Δεν θεωρειται οτι μπορει να
εμπνευσει συγγραφεις και
μη; :)
Φοβάμαι ότι δεν ασχολούνται με τη σημερινή εποχή, γιατί έχουν ακούσει τη ρήση "η λάσπη είναι για να τη πατάμε κι όχι να την πιάνουμε." Και δεν θέλουν να "λερωθούν" οι άνθρωποι.
@Swell
Μα τετοια απογοητευση για το παρον,οταν πολλοι λαοι θεωρουν τη τωρινη αναπτυξη ως μοντελλο προς μιμηση; Να σου δωσω ενα παραδειγμα που ισχυει εδω:Πολλοι Σουηδοι θεωρουν τη κουλτουρα σαν ''ζητημα αναπτυξης''. Aυτο σημαινει οτι λιγοι λαοι ''εχουν αναπτυχθει τοσο πολυ οσο οι Σουηδοι''!Επισης τεινουν να συνδεουν τη λογικη με τη τεχνικο- οικονομικη αναπτυξη. Δε νομιζω οτι συμφωνεις με τη λογικη αυτη, ή κανω λαθος;
Καλώς σε βρήκα :)
Ασφαλώς και μπορεί να εμπνεύσει. Δε νομίζω ότι λειπόμαστε έμπνευσης. Αλλά νομίζω είναι πάντα δύσκολο να αποτυπώσεις την εποχή σου, τους ανθρώπους γύρω σου, τα προβλήματα, τα ήθη, όταν εσύ ο ίδιος είσαι μέρος της εικόνας.
Μανο, αυτο, ομως, γινοταν ανεκαθεν στην ιστορια της λογοτεχνιας των λαων και δεν εδειχνε να ειναι-τοτε- προβλημα, η αποτυπωση της εποχης απο τους συγχρονους για την εποχη συγγραφεις.
Τωρα, ομως, βλεπουμε μια αλλη ταση......
Τάση είναι, θα περάσει :)
Προσωπικά πάντως θα επιλέξω ένα "παρελθοντικό" μυθιστόρημα συν τοις άλλοις γιατί έχει χαρακτήρα ταξιδιού στο χρόνο. Μου αρέσει πολύ αυτό. Λες να δείχνει τάσεις φυγής αυτό;...
Η χρονική απόσταση εξωραΐζει πρόσωπα και πράγματα, εξομαλύνει καταστάσεις και κάνει την αφήγηση να μοιάζει λίγο με παραμύθι κάτι που πάντα γοητεύει τους ανθρώπους με έναν σχεδόν μεταφυσικό τρόπο. Είναι πολύ πιο εύκολο να γράφεις για το παρελθόν...
varometro
Μανο,αλλο 'κινδυνο' απο το να χαρακτηριστεις και εσυ ως 'αιθεροβαμων'δε βλεπω,
αλλα να σου πω προτιμοτερο ειναι να εχει κανεις τασεις
(ας ειναι και 'φυγης'!) απο
το να μην εχει καθολου...
τασεις! :)
Το ειπε και ο Lennon:You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one.....
Eιδα κι ενα πολυ καλο ντοκυμαντερ, χθες εδω, και μ´ενεπνευσε! :)
Νικο, προτιμουμε δλδ τα παραμυθια με μια δοση απο παρελθον;Ισως και να ειναι ετσι.Παντως εγω βλεπω οτι
μερικοι γραφουν εξ ισου
καλα και για καταστασεις του παροντος! :)
Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το "the grass is always greener on the other side" αλλά ίσως αν το βλέπαμε κι από τα προσωπικά μας βιώματα να έβγαινε κάποιο νόημα. Πάντα νοσταλγούμε τα περασμένα, τα παιδικά μας χρόνια, την εφηβεία. Είναι η απώλεια του ρομαντισμού, ή καλύτερα ο παραγκωνισμός του καθώς μεγαλώνουμε, που μας κάνει να στρεφόμαστε σε πιο παλιούς καιρούς, είτε αυτό είναι σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε λογοτεχνικό.
Αλλά και πάλι υπάρχουν τόσες πολλές σκοπιές που μπορεί να το δει κανείς.
Καλή σου μέρα. :-)
@mindstripper
Kαλως την! :)
Εχεις δικιο,πολλες φορες βιωματα,ή και βιβλια που διαβασαμε ειναι αρκετα να μας κανουν να νοσταλγουμε το παρελθον. Αν μαλιστα περνουσαμε καλυτερα, ή θεωρουσαμε ωραιοτερα καποια χρονια, τοτε σιγουρα
ειναι κι ενας λογος
παραπανω που μας αρεσει η ενασχοληση με τα παλια, σε προσωπικο, ή και σε λογοτεχνικο επιπεδο!
Καλη σου μερα και απο εμας! :)
Post a Comment