Friday, September 12

Τα καλά του πολυπολιτισμού..


Εδώ απέναντί μας ακριβώς, ζούσε για πολλά χρόνια, ένα γηρεό ζευγάρι- είχαμε γίνει μάλιστα φίλοι, γιατί τους απέναντι, έτσι όπως είναι τα σπίτια μας εδώ, τους βλέπεις συχνά πυκνά, και θελημένα και αθέλητα. Αναγκάστηκαν όμως να πουλήσουν το σπίτι τους και να φύγουν, γιατί ο παππούς έπαθε εγκεφαλικό και δεν μπορούσε καλά καλά ν’ανεβεί τη σκάλα και να πάει στην τουαλέτα.

Αυτό έγινε το περασμένο καλοκαίρι, και λίγο καιρό μετά, ήρθαν να ζήσουν εδώ ένα ζευγάρι Ινδών, και μάλιστα, όπως έμαθα αργότερα, Ινδοί από την Ινδία, και όχι απλώς με Ινδική καταγωγή. Η Σάϊλα ήταν τότε έγγυος στον μικρό Τίμοθυ που γεννήθηκε τελικά τον περασμένο Σεπτέμβρη, και όταν μπήκαν στο σπίτι δυσκολεύτηκαν λιγάκι μέχρι να βρουν πώς ανοίγουν τα νερά και άλλες τέτοιες πρακτικότητες, και τους βοηθήσαμε εμείς γιατί δεν μπορούσα και να βλέπω την ετοιμόγεννη χωρίς νερό στο σπίτι-από τότε δε, τα λέμε συχνά-πυκνά.

Η Σάϊλα και ο Μάθιου είναι Ινδοί χριστιανοί από την Κεράλα. Ηρθαν εδώ γιατί η Αγγλία δεν έχει αρκετές νοσοκόμες και αναγκάζεται και εισάγει από το εξωτερικό, ( η Σάϊλα είναι νοσοκόμα), είναι εδώ για κάπου έξι χρόνια, αγορασαν σπίτι και έχουν πάρει και Βρετανική υπηκοότητα. Η Ινδία μάλιστα δεν αποδέχεται διπλή υπηκοότητα και τώρα για να πάνε εκεί πρέπει να βγάλουν βίζα όπως και κάθε τουρίστας.

Με τη Σάϊλα κάναμε αρκετή παρέα, και φέτος το καλοκαίρι που κατεβήκαμε στην Ελλάδα, φιλοξένησε και κάποια από τα φυτά μου, μάζευε και την αλληλογραφία μας, και έριχνε και μια ματιά στο σπίτι όσο λείπαμε. Και στα γενέθλια του Τίμοθυ, μας προσκάλεσαν και μας στο πάρτυ. Είχαμε τις αμφιβολίες μας με τον Ανθονυ σχετικά, γιατί ξέρουμε ( από παρατήρηση και μόνο) οτί η Σάϊλα και ο Μάθιου δεν κάνουν παρέες παρά μόνο με άλλους Ινδούς, και μάλιστα Ινδούς μόνο από την Κεράλα, μια που στην Ινδία λέει η μια επαρχία με την άλλη είναι σαν άλλη χώρα, διαφέρουν και στη γλώσσα και στις παραδόσεις.

Είναι μάλιστα Πεντηκοστιανοί, και κάνουν την εκκλησία τους τα Σάββατα, δε γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και έχουν τη συνήθεια να φιλοξενούν τον παπά και άλλους πολλούς στο σπίτι συχνά-πυκνά.

Πήγαμε όμως, και περάσαμε πολύ καλά. Μας είχαν αναθέσει μάλιστα και μια παρέα, μια φίλη τους Ινδή αλλά όχι Χριστιανή, που ζει στο Μπέλφαστ και δεν ήξερε και αυτή κανέναν άλλον στο πάρτυ. Μας είχαν πει οτι θα άρχιζε κατά τις 10 το πρωΐ, αλλά μας είπαν και να μη πάμε νωρίς, γιατί το έχουν λέει συνήθεια οι Ινδοί να αργούν. Οντως, αυτοί οι ίδιοι, έφτασαν κατά τις 11, και μετά από μας, που περιμέναμε κατσουφιασμένοι από τις 10.45!

Με τη φίλη σχολιάζαμε τα διαφορά Σάρι-ποια ήταν δηλαδή παραδοσιακά και ποια όχι, τις θρησκείες και τη ζωή τους: η ίδια δουλεύει στο Μπέλφαστ σαν μάνατζερ μιας εταιρίας, έχει αφήσει όμως την κόρη της οικότροφο στην Ινδία, γιατί έτσι μπορεί να της προσφέρει την πιο ακριβή εκπαίδευση που υπάρχει.

Κάποια στιγμή, άρχισαν και οι προσευχές, και οι ύμνοι, όλα ακαταλαβήστηκα σε μας, εκτός από κάτι “Αληλούϊα, Αληλούϊα” που φώναζε ο κόσμος κατα καιρούς, χέρια ψηλά, μάτια κλειστά και όλο και άλλος έπαιρνε το λόγο, και μας έλεγε και η φίλη από δίπλα, οτι πολλοί από αυτούς ήταν πρώτα Ινδουϊστές αλλά αλλαξοπίστησαν, και γιαυτό τώρα μαρτυρούν με θέρμη τη νέα τους πίστη.

Τελικά έκοψαν και την τούρτα, και μετά άρχισε και το φαγητό, με δυο ειδών κάρυ, ένα με κρέας και ένα χωρίς, ρύζι με ινδοκάρυδο και jaggery, καυτερό μοσχολέμονο τουρσί, κοτόπουλο ψητό για τα παιδιά, σαλάτα λάχανο με γιαούρτι και παπαντόμ. Και για επιδόρπιο είχαν ένα χυλό από φακές, που ήταν όμως εμετικά γλυκό και μπουκωτικό, αλλά ήταν λέει το παραδοσιακό επιδόρπιο στην Κεράλα.

Φύγαμε κατά τις 2, μπουκωμένοι και χαρούμενοι που είχαμε αποφασίσει να πάμε. Μπορεί να είμασταν οι μόνοι μή Ινδοί και όντως ξεχωρίζαμε ολίγον σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, είμασταν και οι πιο casual- όλοι οι άλλοι φορούσαν κουστούμια και οι κυρίες πανέμορφα Σάρι, αλλά νοιώσαμε και πραγματικά καλοδεχούμενοι και ελαφρώς κολακευμένοι, γιατί μας είχανε προσκαλέσει σε μια μάλλον κλειστή συντροφιά.

«Αν κάνεις μήνυση θα το μετανιώσεις»




«Ήξερα ότι δουλειά της Αστυνομίας είναι να προστατεύει τους πολίτες και κυρίως όταν αυτοί το έχουν ανάγκη. Αυτό τουλάχιστον κάνουν οι αστυνομικές αρχές στην ισπανική πόλη όπου μένω. Φαίνεται όμως ότι στην πατρίδα μου, Αστυνομία και προστασία του πολίτη είναι δύο έννοιες αντίθετες».


Για την Άννα Φραγκίδου οι φετινές διακοπές στη Σκάλα Ερεσού εξελίχθηκαν οδυνηρά: στις 27 Αυγούστου, τις πρώτες πρωινές ώρες, και ενώ βρισκόταν στη Λέσβο ήδη τρεις ημέρες, έπεσε θύμα ξυλοδαρμού. «Σε διπλανό καφέμπαρ από αυτό όπου καθόμουν στην Πλατεία της Σκάλας, άκουσα φωνές και είδα έναν άντρα να γρονθοκοπεί στο πρόσωπο μία γυναίκα. Μέχρι να πλησιάσω κάποιοι θαμώνες κρατούσαν τον δράστη. Όμως ελευθερώθηκε, με έριξε πάνω σε ένα τραπέζι και προσπάθησε να με στραγγαλίσει. Ευτυχώς κάποιοι τον τράβηξαν από πάνω μου», καταγγέλλει στα «ΝΕΑ» η 27χρονη, μόνιμη κάτοικος Βαρκελώνης.

Η δύσκολη νύχτα όμως δεν σταμάτησε εκεί. Στον τόπο του συμβάντος έφθασαν άντρες της Αστυνομίας. «Κι ενώ αρχικά ανακουφίστηκα, πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι η Αστυνομία δεν είναι πάντα στην υπηρεσία του πολίτη. Στην απόφασή μου να υποβάλω μήνυση κατά του ανθρώπου που πήγε να με πνίξει, ο αστυνομικός, του Αστυνομικού Τμήματος Αντίσσης, προσπαθούσε να με αποτρέψει λέγοντάς μου μάλιστα “θα το μετανιώσεις”. Γρήγορα κατάλαβα ότι αστυνομικοί και δράστης ήταν γνωστοί». Υποστηρίζει μάλιστα ότι δεν δίστασαν να την κοροϊδέψουν, την ώρα που η ίδια έφερε τραύματα στον λαιμό και στο μέτωπο. «Στην απορία μου εάν θα πάμε στο αστυνομικό τμήμα να καταθέσω μήνυση, με ειρωνεύτηκαν, “δεν είμαστε ταξί”, μου είπαν, ενώ αρνήθηκαν να μου δώσουν και τα ονόματά τους».

ΕΙΡΩΝΕΙΑ

«Στην απορία μου εάν θα πάμε στο αστυνομικό τμήμα, μου απάντησαν, “δεν είμαστε ταξί

Στο νοσοκομείο


Η επόμενη κίνηση της 27χρονης ήταν να πάει στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί διέγνωσαν κακώσεις στον λαιμό και εκδορές στο μέτωπο. «Επικοινώνησα με δικηγόρο στην Αθήνα, ο οποίος και ανέλαβε την υπόθεσή μου. Μετά το περιστατικό δύσκολα θα ξαναέλθω για διακοπές στην Ελλάδα». Η υπόθεση, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης καθώς η 27χρονη Άννα βρίσκεται σε διαδικασία υποβολής μήνυσης εναντίον του άντρα που τη χτύπησε, παρ΄ ότι έχει επιστρέψει στη Βαρκελώνη. «Παράλληλα όμως έγραψα και μία επιστολή, την οποία θα κοινοποιήσει ο δικηγόρος μου στον διοικητή Αστυνομίας της Λέσβου αλλά και στο υπουργείο Εσωτερικών προκειμένου να λάβουν γνώση του περιστατικού και να πάρουν μέτρα προς αποφυγήν νέων τέτοιων κρουσμάτων».

Από την πλευρά του ο αστυνομικός διευθυντής Λέσβου κ. Χρήστος Δεσποτέλλης για το περιστατικό τόνισε στα «ΝΕΑ» ότι αμέσως μόλις υπάρξει ενημέρωση από την ίδια την καταγγέλλουσα είτε γραπτή είτε προφορική θα διατάξει ΕΔΕ για το συμβάν και αν διαπιστωθούν ευθύνες θα αποδοθούν εκεί όπου πρέπει.

TA NEA Παρασκευη 12/9/08