Thursday, February 21

Τα ρεμπέτικα της ξενιτειάς...


Αυτόν τον καιρό μας έχει πιάσει στο σπίτι το μαστορικό μας- από ανάγκη πάντα όχι από επιλογή: μας έδωσε ένα ποσό η ασφαλιστική για να επισκευάσουμε το ταβάνι που είχε καταστραφεί από τις βροχές το καλοκαίρι, και μας είπε ο σοβατζής, αν λέει, το ξηλώσετε όλο μόνοι σας, θα σας σοβαντίσω και τους τοίχους. Καλό! Και τώρα δουλεύω σαν την τρελή κάθε μεσημέρι, λίγο λίγο να καθαρίσω τους τοίχους από το σαγρέ και το ταβάνι από την ταπετσαρία.

Και βέβαια, βάζω και το κασετόφωνο για παρέα και το χαίρομαι- πού καιρός για μουσική τελευταία με τα μωρά, είναι και ο άντρας μου άγγλος και mod και κάπως μας περιορίζει. Τώρα όμως, μόνη και μερακλωμένη, κατέβασα τα cd και κάτι παλιές κασσέτες, και νά και “τα μαλιά σου τα πλεμένα”, νά και η “Γιωργίτσα”, και περνάει η ώρα χωρίς να το πάρω χαμπάρι.

Και μαθαίνω και τον Αρούλη πώς να κουνάει τη μεσούλα του αν λάχει κανένα τσιφτετέλι, και τραγουδάμε και παρέα τα ρεφραίν και έτσι που το πάμε, μαζί με το “Twinkle twinkle little star” δε θα μου φανεί περίεργο αν τον ακούσω κανένα απόγεμα από πάνω να τραγουδάει και “μπάτσοι και χωροφυλάκοι” ο μικρός!

Μόνο που όταν φτάσει στο “αναθεμά σε ξενητιά και συ και το καλό σου, μου πήρες το παιδάκι μου και το’κανες δικό σου” με πιάνει και μένα το παράπονο και με πνίγει ο κόμπος στο λαιμό: τί σου είναι τα τραγούδια! Ενα cd είναι και μέχρι να τελείωσει μας πάει από την φωτιά στη θάλασσα και πάλι πίσω.

Θέλω πάντως και τα παιδιά λίγο λίγο να μάθουν και τα ρεμπέτικα, και να μπορούν να εκτιμίσουν και τη βυζαντινή μουσική, να μάθουν λίγο από Ελλάδα. Βέβαια είναι και αυτές οι ανατολικές οι κλίμακες που δεν είναι και εύκολα ακούσματα.

Ενα από αυτά τα απογέματα λοιπόν, μετά τα μαστορέματα, με έχει πιάσει τέτοιο μεράκι, που κατέβασα κάτω το κασσετόφωνο και το έχω στην κουζίνα οπου καθαρίζω τις πατάτες για το bangers and mash, και είναι και τα παιδιά κάτω και περιμένουμε και τον μπαμπά τους να έρθει από τη δουλειά, και τραγουδάω και γω με το κασσετόφωνο “πίνω και μεθώ”.

Αλλά με φωνάζει η Αρετή από μέσα “mummy, I don’t like that noise” και μου το χαλάει, και το κλείνω…