"Εγώ πότε θα φύγω;"

Τον βρήκα στην αγκαλιά της «μαμάς» του, της Βαρβάρας, της κοινωνικής λειτουργού. Άνοιγαν ένα παιχνίδι με πολεμιστές και κάστρα αλλά μόλις με είδε τα παράτησε όλα και έτρεξε να με σπρώξει στην καρέκλα. «Βγάλε το σακάκι σου», μου φώναξε. «Βγάλε το σακάκι σου για να κάτσεις πιο πολύ». Μου προσέφερε ένα ποτήρι νερό και με υποχρέωσε να το πιω.

«Για πες τώρα;». Καθόταν απέναντί μου, έτοιμος να συζητήσει τα πάντα. «Εγώ αγαπάω όλες τις κοπέλες», έθεσε το πρώτο θέμα συζήτησης. Φορούσε καινούργια ρούχα και είχε κάνει τα μαλλιά του καρφάκια. Οι επισκέψεις «τρίτων» είναι ξεχωριστό γεγονός εδώ στα «περίπτερα» του Κέντρου Βρεφών. Όταν πλησίασα θυμήθηκα τον Φίλιππα που πριν από λίγα χρόνια πήρε από εδώ τον Κάρολο. «Μπαίνεις μέσα και όλα τα παιδιά σού φωνάζουν, “μπαμπά, μπαμπά, πάρε εμένα”. Είναι φοβερό, όσοι το περνάνε αυτό το σοκ δεν το ξεπερνάνε ποτέ».

«Εγώ πότε θα φύγω;», μου θέτει χωρίς περιστροφές το ερώτημα ο Μανώλης. Προσπαθώ να του εξηγήσω, αλλά μάλλον τα έχει ακούσει πολλές φορές. «Βόλτα θα πάμε;». Για πρώτη φορά ο Μανώλης βρέθηκε στο Κέντρο Βρεφών σε ηλικία 9 μηνών.

Η πολυμελής οικογένειά του τον παραμελούσε και εδώ τον τάισαν, τον φρόντισαν και ένα χρόνο μετά είπαν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στους γονείς του. Ο Μανώλης όμως κακοποιήθηκε ξανά και σε 2 χρόνια επέστρεψε «οριστικά» στο «Μητέρα». Και τώρα είναι ο χορευταράς του «περιπτέρου». Θέλει συνέχεια να κάνουν πάρτι για να ακούει δυνατά μουσική και να τρώει παγωτό. «Εμένα μου αρέσει ο Ζορό, γιατί είναι δυνατός και έχει μαύρο άλογο», συνεχίζει να μου θέτει θέματα. Σήμερα παρακολουθεί προγράμματα για παιδιά με γνωστικές ελλείψεις. Η εξέλιξή του όμως είναι γρήγορη και σύντομα θα πάει σε κανονικό σχολείο έχοντας μόνο μια μικρή παράλληλη στήριξη. «Και από φαγητά μου αρέσουν τα σουτζουκάκια με πιλάφι και τα γεμιστά».

«Εσύ φοβάσαι το φως το ουρανού;», με ρωτάει και δεν ξέρω τι να του απαντήσω. «Τους κεραυνούς εννοεί», με βοηθάει η Βαρβάρα. «Θέλω να πάμε στη θάλασσα. Η θάλασσα είναι μπλε», μου αλλάζει ξανά το θέμα ο Μανώλης. «Όταν ήταν μωρό έζησε για λίγο σε νησί», μου διευκρινίζει η κοινωνική λειτουργός, «και μπορεί να έχει χρόνια να δει τη θάλασσα, τη ζωγραφίζει όμως».

Για πρώτη φορά βρέθηκε στο Κέντρο Βρεφών σε ηλικία 9 μηνών. Η πολυμελής οικογένειά του τον παραμελούσε.

Aποσπ.απο ΤΑΝΕΑ