Tuesday, February 5

Fettisdagen idag!

(Η πρώτη μου δημοσίευση εδώ! Αντιγράφω από το blog μου, Σκεψούλες. Καλώς σας βρήκα!)

Η Fettisdagen --> den feta tisdagen ή "η χοντρή Τρίτη" (σε ελεύθερη μετάφραση) γιορτάζεται μία μέρα πριν την Σαρακοστή στην Σουηδία, πριν δηλαδή αρχίσει η νηστεία για το Πάσχα.
Αν κρίνω από το όνομα και από το πότε πέφτει, θα έλεγα ότι είναι ένας συνδιασμός της Τσικνοπέμπτης με την Κυριακή της αποκριάς (ή της Τυροφάγου όπως είναι το κυριλλέ του).

Βέβαια στην Σουηδία δεν το γιορτάζουν με κοκορέτσια, αλλά με το παρακάτω γλυκό...



Ονομάζεται semla και είναι παραδοσιακό, όχι μόνο για την Σουηδία, αλλά για τις περισσότερες βόρειες χώρες (Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία και Εσθονία).

Σήμερα τα μοιράζουν συνήθως δωρεάν μέσα στις εταιρίες, στα εμπορικά, κτλ κτλ αλλά μπορείς επίσης να τα αγοράσεις και από το supermarket/φούρνους (αν τύχει βέβαια και βρεις κανέναν φούρνο εδώ) γύρω σε αυτές τις ημέρες.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πέρυσι από το Nymble στην σχολή στο κέντρο (Campus Valhallavägen) όπου τα έδιναν με τα τσουβάλια στους πεινασμένους φοιτητές που μυρίστηκαν την φάση και είχαν συρρέυσει κατά χιλιάδες στο κτίριο (εεεε... πλακίτσα :) ).

Εδώ βέβαια να πούμε και τα αρνητικά της υπόθεσης. Η επιτυχία του γλυκού αυτού στηρίζεται περισσότερο στο eye candy, καθώς αυτό το αφράτο πραγματάκι που βλέπεις δεν είναι σαντυγί, αλλά μια άγλυκη κρέμα (χτυπημένη κρέμα γάλακτος χωρίς ζάχαρη? αναρωτιέμαι...). Το ψωμάκι δε, είναι απλά ένα ψωμάκι με κάρδαμο και όχι τσουρεκοειδές. Τέλος, το χειρότερο από όλα είναι ότι όταν πας να το φας, γίνεσαι σαν τα παιδάκια που τρώνε παγωτό, με την κρέμα από το γλυκάκι να τρέχει από όλες τις μεριές και εσύ να προσπαθείς να την μαζέψεις (got the picture? ;) ).

Όπως και αν έχει, εμένα μου αρέσει. Είναι χορτάστικό (τρως ένα και σκας) αλλά έχει και ένα κρυφό μυστικάκι: Ανάμεσα στο ψωμάκι και την κρέμα, έχει μια στρώση πάστας αμυγδάλου που κάνει όλη την διαφορά στην γεύση, μαζί με την λίγη ζάχαρη άχνη που υπάρχει στην κορυφή του.

Πάω να τσακίσω ένα πριν τελειώσουν!

ΥΓ. Την καλύτερη version του γλυκού την είχα δοκιμάσει στην Φινλανδία, όπου αντί για πάστα αμυγδάλου είχε κόκκινη μαρμελάδα, αλλά και αυτό δεν πάει πίσω...

ΥΓ2. Συμέλα αν θέλεις πρόσθεσε/διόρθωσε! :)

Thé jasmin et speculoos

-Καλημέρα σας, έμαθα πως οργανώνετε ένα atélier speculoos το Σάββατο στα πλάισια της Nuit blanche και θα θέλαμε να έρθουμε.
-Μάλιστα, πόσα άτομα;
-Δύο.
-Μπορείτε στις 7 ή στις 9;
-Στις 9 είναι καλύτερα.
-Πολύ καλά, σας περιμένουμε.

Η nuit blanche (λευκή νύχτα) είναι ένα έθιμο που πραγματοποιείται μια φορά το χρόνο στο Βρυξελλοχώρι (από όσο ξέρω και στο Παρίσι). Σάββατο βράδυ μένουν ανοιχτά πολλά ζαχαροπλαστεία/καφέ/χώροι ψυχαγωγίας και μουσεία, μέχρι αρκετά αργά. Παράλληλα διοργανώνονται διάφορες μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σε διάφορα σημεία της πόλης και όλα μοιάζουν με γιορτή.


Το Arrière Cuisine είναι ένα salon de thé (τσαγιερία) στο κέντρο της πόλης μας. Μικρό και ζεστό, προσφέρει πολλά είδη τσαγιών, αλμυρές τάρτες και λαχταριστά γλυκά. Για την nuit blanche οργάνωσαν ένα atélier παρασκευής speculoos.


To speculoos (προφέρεται "σπεκυλός") είναι το παραδοσιακό βέλγικο μπισκοτάκι κανέλλας που βλέπετε στην φωτογραφία. Είναι λεπτό, αρωματικό και τραγανιστό.

Σάββατο βράδυ, ευτυχώς η βροχή είχε σταματήσει και η νύχτα προβλεπόταν γλυκειά και σχετικά ζεστή. Ξεκινήσαμε λοιπόν, κι εμείς να πάμε να μάθουμε να φτιάχνουμε speculoos. Φτάνοντας στην τσαγερία, διαπιστώσαμε πως ήταν γεμάτη και καταλάβαμε γιατί έπρεπε να δηλώσουμε συμμετοχή. Υπήρξε πολύ μεγάλη ζήτηση και είχαν διοργανωθεί διαδοχικά atéliers ανά μισή ώρα. Με λύπη μας μάθαμε πως δεν θα μας έδειχναν πώς να φτιάξουμε την ζύμη, αλλά μόνο το φορμάρισμα (που δεν είναι και εύκολη υπόθεση τελικά).

Στο βάθος της αίθουσας, ο Σεφ στεκόταν στην κορυφή ενός τραπεζιού για 8 άτομα. Μας έδωσε μια μπάλα ζύμη στον καθένα και μας έδειξε πώς να την μαλακώσουμε, να της δώσουμε μακρόστενο σχήμα, να την τοποθετήσουμε στην φόρμα και μετά να αφαιρέσουμε όσο περίσσευε για να επιτύχουμε το επιθυμητό σχήμα και πάχος. Κατόπιν, τα μπισκοτάκια μας θα ψήνονταν για 1,5 ώρα και εν τω μεταξύ θα μπορούσαμε να φύγουμε και να επιστρέψουμε αργότερα για να παραλάβουμε το λαχταριστό δημιούργημά μας.

Ένιωσα σαν να ήμουν πάλι παιδί και να ήταν Χριστούγεννα ή Πάσχα, τότε που η μαμά μου ετοίμαζε τη ζύμη για τα κουλούρια και εγώ τα φορμάριζα είτε σε φορμίτσες είτε με τα χέρια. Τότε έφτιαχνα παπάκια, γουρουνάκια, αστεράκια ή αρκουδάκια. Και εδώ το ίδιο - αλλά το δικό μου speculoos είχε σχήμα St-Nicolas, δηλαδή του τοπικού Άη-Βασίλη. Επειδή όμως περίμενε και άλλος κόσμος να φτιάξει το speculoos του, φτιάξαμε μόνο ένα ο καθένας.

Περιμένοντας, αποφασίσαμε να μην πάμε βόλτα, αλλά να μείνουμε στην τσαγερία. Ήπιαμε τσάι γιασεμί και φάγαμε τάρτα ζάχαρης (ένα υπέροχο κατασκεύασμα: βάση από ζύμη με καμμένη μαύρη ζάχαρη πάνω! Αρκετές χιλιάδες θερμίδες μέσα σε λίγες απίστευτα λιγωτικές μπουκιές!).

Βγήκα να καπνίσω με την κούπα μου (το τσάι γιασεμί μοσχοβολάει έντονα) και από το διπλανό μπαρ ακουγόταν δυνατά latin jazz. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν χαρούμενος, ενώ μέσα από την τσαγερία αναδυόταν μια ορεκτικότατη μυρωδιά ψημένης κανέλλας και ζάχαρης.
Μια από κείνες τις γλυκές βραδιές, που όλα μοιάζουν όμορφα, που έχεις χαρούμενη χαζορομαντική διάθεση -που είναι σπάνιες και κρατούν λίγο.
__________________________
Υ.Γ. Το speculoos μου ήταν ονειρεμένα υπέροχο!
Το ποστ είχε ανέβει και στο μαγαζί μου.