Αυτο δήλωσε η Μέριλ Στριπ και η αλήθεια είναι πως λίγο- πολύ νιώσαμε όλοι ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Κάπου εδώ, όμως, μου τελείωσε το αίσθημα της εθνικής ανάτασης.
Κοιτάω δεξιά, κοιτάω αριστερά και με όλη μου την ειλικρίνεια ομολογώ πως δεν μου αρέσει πια τόσο πολύ αυτό που αντικρύζω γύρω μου. Τα επιχειρήματα καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο! Κάποιοι λένε πως η Ελλάδα είναι η «πατρίδα» των διακοπών. Μόνον που φέτος δεν θα πάω διακοπές- για να είμαι απολύτως ειλικρινής, η πολυπόθητη απόδρασή μου από την Αθήνα θα διαρκέσει μόνο μερικές ημέρες.
Ο λόγος είναι πια κοινό μυστικό: δεν μου περισσεύουν 1.000 ευρώ για μόλις 6 ημέρες πλασματικής ηρεμίας- επειδή θα τις περάσω σε ένα μέτριο δωμάτιο που όμως θα κοστίζει στη καλύτερη περίπτωση 80 ευρώ, με μέτριο σέρβις. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν πως η Ελλάδα περικλείει την απόλυτη διασκέδαση. Ε, δεν θα το έλεγα, όταν στήνομαι μια ώρα στους δρόμους- με πρώτη- δευτέρα, πρώτη- δευτέρα- έως ότου φτάσω στον προορισμό μου.
Και τώρα ας πάμε στα πιο σοβαρά ζητήματα. Κάποιοι άλλοι λένε πως στην Ελλάδα γεννήθηκε η ιατρική. Το επιχείρημα αυτό ακολουθείται μάλιστα από την υπενθύμιση πως όλοι οι γιατροί του κόσμου δίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη.
Δεν αντιλέγω πως είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά τι να το κάνω όταν κάθε φορά που ακούω για αρρώστιες χτυπάω ξύλο... Τι με τρομάζει; Ότι δεν θα βρίσκω κρεβάτι ΜΕΘ για τον συγγενή μου, ότι θα χρειαστεί κάποιος γνωστός μου να περιμένει 4 μήνες για ακτινοθεραπεία, ότι θα αργήσει το ασθενοφόρο και ένα αγαπημένο μου πρόσωπο θα πληρώσει ακριβά αυτή την καθυστέρηση.
Επίσης, δεν πετάω από χαρά όταν πρέπει να αντιμετωπίσω τη γραφειοκρατία στην Εφορία, όταν χρειάζεται να χαμογελάσω στον αναιδέστατο τραπεζικό υπάλληλο μπας και τελειώσω μια ώρα νωρίτερα, όταν αντιλαμβάνομαι πως το ταξίμετρο με κλέβει αλλά κάνω τα στραβά μάτια γιατί δεν θέλω μπελάδες, όταν πέφτω να κοιμηθώ και ακούω κόρνες, όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ και πληρώνω τα «μαλλιοκέφαλά» μου για τα απαραίτητα.
Της Μάρθας Καϊτανίδη, ανατυπωση απο ΤΑ ΝΕΑ
