Thursday, November 29

Η ζωή σε στιγμές




Μου έγραφε μια φίλη τις προάλλες, πως στην Αγγλία είναι ωραία να ζεις, και στην Ελλάδα είναι καλά για διακοπές! Και εγώ βέβαια συμφώνησα αμέσως, γιατί είναι όντως ωραία εδώ! Ακόμα και ο καιρός, για τον οποίο παραπονιούνται πολλοί, έχει και τα καλά του. Θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο Birmingham, που κατέβηκα για βόλτα στο Edgbaston, μέσα στην ομίχλη και το νοτισμένο χώμα- ήταν ένα τοπίο μαγικό.

Η ζωή είναι ωραία εδώ, μόνο που όταν είσαι μακρυά, αναγκαστικά χάνεις πολλά από τη ζωή στην Ελλάδα. Και δε μιλάω μόνο για την επικαιρότητα, που κατεβαίνω τα καλοκαίρια και δεν ξέρω τους υπουργούς, και τους διάσημους, αλλά για τις ζωές των φίλων και συγγενών. Ολα είναι πια σαν να βλέπεις μια ταινία που κολάει στο βίντεο, και τη βλέπεις καρέ καρέ, και μεταξύ τους ένα χάσμα. Κάποιος παντρεύτηκε, έκανε και παιδί, θα πάω το καλοκαίρι το παιδί θα είναι οχτώ μηνών! Δεν είναι πια ζωή αυτό στο οποίο πέρνεις μέρος, είναι μόνο στιγμές.

Αρώστησε η θεία μου πριν από χρόνια. Για μια στιγμή μόνο, όταν το έμαθα. Πέρασαν τα χρόνια και τα καλοκαίρια, και η αρώστια προχωρούσε, είπαμε και αντίο για μια στιγμή το καλοκαίρι. Μετά λέει, δεν ήταν καλά, άλλη μια στιγμή μόνο για μένα- ποιος ξέρει πώς θα ήταν όλη η σκηνή αν ήμουν εκεί και μπορούσα να την παρακολουθήσω…

Μέσα σε μια στιγμή ήτανε πια στο κρεβάτι λέει, και μετά μου είπαν πέθανε.
Και ξέρω ότι αυτά είναι μέσα στη ζωή, αλλά είναι που είμαι μακρυά που με πειράζει πιο πολύ. Πόσα ακόμα δε θα ζήσω με τους ανθρώπους που αγαπώ γιατί είμαι μακρυά?

Πάλι καλά βέβαια που την σήμερον οι αποστάσεις δεν είναι πια και τόσο μεγάλες- απόδειξη οτί τα λέμε και δικτυακά, και τέλος πάντων, σε μια μέρα μέσα μπορείς πια να φτάσεις μέχρι την άκρη του κόσμου.

Αλλά είναι μια στιγμή που θέλεις να είσαι κοντά τους, να τους αγκαλιάσεις και να τους φιλήσεις και εκείνη τη στιγμή δεν μπορείς, και μετά πάει εκείνη η στιγμή, και χάθηκε για πάντα.


Η φωτό είναι από δω:
http://www.flickr.com/photos/sabinche/sets/53385/