Η γενια των 700€...

Νέα Mέσα στην τελευταία δεκαετία περισσότερα από 550.000 άτομα υψηλής ειδίκευσης έχουν μεταναστεύσει, καθώς η παρατεταμένη οικονομική κρίση και οι περιορισμένες ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης αναγκάζουν όλο και περισσότερους νέους να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.
Η Ελλάδα... χαιρετίζει τη νέα γενιά των μεταναστών της. Νέοι, πτυχιούχοι, απόφοιτοι αξιόπιστων πανεπιστημίων, λαμπρά μυαλά στον τομέα τους, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα... πάτρια εδάφη για να αποφύγουν τον εργασιακό Μεσαίωνα που υφίστανται στην Ελλάδα. Στα οργανωμένα κράτη που πηγαίνουν έχουν, λένε, περισσότερες ευκαιρίες να δείξουν τι αξίζουν...
Το επόμενο βήμα της «γενιάς των 700 ευρώ» είναι η μετανάστευση. Χιλιάδες νέοι 25-35 ετών, στα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους, ρίχνονται στην αγορά εργασίας με κάθε καλή διάθεση να προσφέρουν στη χώρα τους. Η αδυναμία της ελληνικής αγοράς να απορροφήσει τα λαμπρά μυαλά, αλλά κυρίως η οικονομική κρίση, η συνεχής λιτότητα και τα φορολογικά μέτρα-θηλιά κάνουν τους νέους επιστήμονες να στραφούν σε άλλες χώρες, όπου οι προοπτικές για εργασιακή αποκατάσταση και ποιότητα ζωής είναι καλύτερες.
Η νέου τύπου «οικονομική» μετανάστευση ξεκίνησε ως τάση, αλλά τείνει να γίνει... μάστιγα. Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ΗΠΑ και λιγότερο Καναδά ή Αυστραλία είναι οι προορισμοί που επιλέγουν οι πτυχιούχοι.

«Μέσα στην τελευταία δεκαετία υπολογίζουμε ότι περισσότερα από 550.000 άτομα υψηλής ειδίκευσης έχουν μεταναστεύσει σε ΗΠΑ, Καναδά και Β. Ευρώπη», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) Σάββας Ρομπόλης.

Το «Εθνος της Κυριακής» μίλησε με νέες και νέους με λαμπρές σπουδές, αλλά και με άλλους επαγγελματίες, εξειδικευμένους και διακεκριμένους στον τομέα τους, που είτε βρίσκονται στην Ελλάδα και σκέφτονται να μεταναστεύσουν ή έχουν ήδη μεταναστεύσει.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗΣ Η/Υ
"Ολα τα αρνητικά σ' αυτή τη χώρα"
Ακόμη ένας νέος που σκέφτεται να μεταναστεύσει προς τη Βόρεια Ευρώπη είναι ο Δημήτρης Ευθυμίου, ο οποίος περιγράφει με τα δικά του λόγια το γιατί: «Αυτή η χώρα όσο μεγαλώνω εγώ κι όσο γερνάει εκείνη τόσο με ενοχλεί... Αντί να εξελίσσεται και να ανθίζει και το βιοτικό επίπεδο να ανεβαίνει, όλο και περισσότερα άλφα στερητικά βλέπω να έρχονται ουρανοκατέβατα.

Α-ναξιοκρατία: να βάζεις στη θέση τον ξάδερφο που θα σου δώσει και κάνα ψηφαλάκι όταν χρειαστεί.
Α-ρνησιδικία, να βάζεις το «λαμόγιο» σε θέση ισχύος απέναντι σε αυτόν που ζητάει Δικαιοσύνη, ενώ λες στον τελευταίο περίμενε 5 χρονάκια για τη δίκη και άλλα τόσα για να τελεσιδικήσει.
Α-ναξιοπαθούσα πολιτική σκηνή.
Α-νίκανη να χειριστεί οτιδήποτε, από τα μικρότερα σκάνδαλα έως τις μεγαλύτερες προκλήσεις των καιρών που έρχονται.
Α-νέχεια για όλο και περισσότερους.
Α-μύθητο πλουτισμό για ολίγους.
Α-πουσία αισθήματος ευθύνης οποιουδήποτε είδους.
Α-αφορολόγητο για την Εκκλησία, το μεγαλύτερο real-estate agency της χώρας.

Αυτά τα άλφα τα στερητικά, λοιπόν, όποιος είναι υγιής συναισθηματικά και διανοητικά θέλει να τα αφήσει τρέχοντας πίσω του. Και να υποκαταστήσει τα άλφα τα στερητικά με τις γνήσιες και ατόφιες ιδιότητες, σε ένα υγιές περιβάλλον όπου το άτομο θα αναπτυχθεί και θα πιάσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του...».

ΒΑΣΙΑ ΑΓΓΕΛΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ
Με βασικό μισθό και ανασφάλιστη

Βρετανικό πτυχίο στην Ιστορία της Τέχνης και την Κοινωνιολογία. Μεταπτυχιακό σε Αγγλία και Γαλλία πάνω στην Κοινωνική Ανθρωπολογία, με εξειδίκευση τους λαούς της Αμερικής, της Ωκεανίας και της Αφρικής.
Οι σημαντικοί αυτοί τίτλοι σπουδών δεν βοήθησαν τη Βάσια Αγγελή να βρει στην Ελλάδα κάποια θέση εργασίας στον τομέα της. Επέστρεψε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2006 και εδώ και δύο χρόνια υποαπασχολείται ή εργάζεται με συμβάσεις σε θέσεις για τις οποίες έχει πολλά παραπάνω προσόντα. Τα οποία βοηθούν βεβαίως στο αποτέλεσμα της δουλειάς, αλλά δεν... πληρώνονται.
«Οσο για τις απολαβές μου, αυτές σπανίως ξεπερνούν τον βασικό μισθό. Δεν παίρνω επίδομα πτυχίου, ούτε ξένων γλωσσών, ενώ δεν είναι λίγοι οι εργοδότες που μου ζήτησαν να μείνω ανασφάλιστη», μας λέει. «Κάτω από αυτές τις συνθήκες, σκέφτομαι να ξαναφύγω. Πρώτη επιλογή μου είναι η Αγγλία, λόγω εξοικείωσης με το περιβάλλον, αλλά θα προτιμούσα τη Γαλλία, όπου βρίσκεται και η έδρα της UNESCO, για την οποία θα ήθελα να δουλέψω», μας λέει.

ΚΑΛΥΨΩ ΚΑΜΠΑΝΗ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΡΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ
Στην Ολλανδία με προσέλαβαν με αρχικό μισθό 2.400

Με τρία επιστημονικά πτυχία στον τομέα της συντήρησης Τέχνης, η Καλυψώ Καμπάνη επέστρεψε στην Ελλάδα γεμάτη διάθεση να βοηθήσει στη φροντίδα των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Παρά την καλή διάθεση, όμως, η Καλυψώ σύντομα αντιμετώπισε τις πρώτες δυσκολίες. «Επιστρέφοντας από την Αγγλία αντιμετώπισα μια τελείως απογοητευτική και εξευτελιστική για την Ελλάδα πραγματικότητα. Δεν κατάφερα να αναγνωρίσω τα πτυχία μου, καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχο πανεπιστημιακό τμήμα, οπότε θα αναγκαζόμουν να τα υποβιβάσω εξισώνοντάς τα με το αντίστοιχο των ΤΕΙ. Η εναλλακτική που μου πρότειναν ήταν να δουλέψω με σύμβαση 600 ευρώ, χρησιμοποιώντας το διετές Higher National Diploma που κατείχα. Υστερα από έναν χρόνο προσπάθειας και απογοήτευσης, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό», λέει.
«Μέσα σε λίγους μήνες αναζήτησης δουλειάς μια μεγάλη εταιρεία συντήρησης της Ολλανδίας, εκτιμώντας τα προσόντα που διέθετα, μου πρότεινε θέση με αρχικό μισθό 2.400 ευρώ τον μήνα», διηγείται.
Τα τελευταία δύο χρόνια η Καλυψώ ζει και εργάζεται στο Αϊντχόφεν της Ολλανδίας, «όπου το επίπεδο ζωής είναι πολύ ανώτερο από αυτό της Ελλάδας, τα δε κριτήρια αξιολόγησης αξιοκρατικά και δίκαια», λέει χαρακτηριστικά

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
Το Αμστερνταμ άλλαξε την ποιότητα της ζωής μου

Οι προοπτικές που (δεν) είχε στην Ελλάδα έκαναν τον απόφοιτο του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Φυσικής, Σταύρο Μελαχροινό, να αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό. Εδώ και πέντε χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Ολλανδίας στον τομέα της διεθνούς εκπαίδευσης.
«Το επάγγελμα του καθηγητή στη χώρα μας έχει συγκεκριμένη πορεία και περιορισμένες δυνατότητες. Στην Ολλανδία το σχολείο στο οποίο εργάζομαι μου προσφέρει μεγάλες δυνατότητες σε επίπεδο διδασκαλίας, αλλά και σε επιμόρφωση, αφού μου δίνει κίνητρα να μη σταματήσω να ασχολούμαι με το επάγγελμά μου και την εξέλιξή του», τονίζει. Οσο για τα οικονομικά, «ο μισθός που είχα πριν από 5 χρόνια στην Αθήνα ήταν 1.000 ευρώ, ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο και για την ίδια δουλειά στην Ολλανδία έπαιρνα τα διπλάσια.
Σήμερα, οι απολαβές μου πλησιάζουν τις 3.000», λέει. «Η δε ποιότητα ζωής μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Ως πολίτης έχω άποψη, φωνή που ακούγεται, μπορώ να διαμαρτυρηθώ και να απαιτήσω απάντηση από δημόσια υπηρεσία, πληρώνω φόρους, αλλά βλέπω οι φόροι αυτοί πού πάνε. Εδώ υπάρχει κράτος πρόνοιας, υπάρχει κοινωνική πολιτική», τονίζει.

ΑΛΕΞΗΣ ΜΠΑΡΖΟΣ, ΟΠΕΡΑΤΕΡ
Παίρνω τριπλάσιο μεροκάματο στο Παρίσι

Σπούδασε στη Ρώμη κοινωνιολογία και φωτογραφία, αλλά επέλεξε τελικά να ακολουθήσει το επάγγελμα του εικονολήπτη. Ο Αλέξης Μπαρζός ζει σήμερα με την οικογένειά του στο Παρίσι, όπου και συνεργάζεται με εταιρείες παραγωγής κυρίως της Γαλλίας, της Ιταλίας, αλλά και της Ελλάδας.

«Ζούσα χρόνια στο εξωτερικό, αλλά ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Επέστρεψα σε μια καλή εποχή, προ των Ολυμπιακών Αγώνων, άνοιξα εταιρεία και απασχολούσα περίπου 15 άτομα. Ωστόσο, μετά τους Αγώνες επήλθε κρίση στην αγορά, ενώ τα φορολογικά μέτρα με ανάγκασαν να κλείσω την εταιρεία και να έρθω στη Γαλλία», λέει ο Αλέξης, ο οποίος σήμερα συνεργάζεται με εταιρείες παραγωγής από την Ευρώπη. «Ενα μεροκάματο στην Ελλάδα, με κάμερα, αυτοκίνητο και βοηθό, δεν ξεπερνά τα 250 ευρώ. Στο Παρίσι η ώρα εργασίας σου ξεκινά με το που θα φύγεις από το σπίτι, διαρκεί 8 ώρες και πληρώνεται 650 ευρώ. Διαφορετική είναι επίσης και η ίδια η νοοτροπία της τηλεόρασης, που αντιμετωπίζει τον οπερατέρ ως σοβαρό επαγγελματία».

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ, EΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28/9/2008
mapsara@pegasus.gr