Wednesday, January 16

Wiener Spielhaus...

Μικρότερη δεν ήξερα καν που έπεφτε η Αυστρια. Δεν ηταν και δύσκολο. Ήμουν τούβλο στη γεωγραφία. Γιατί θεωρώ πως η γεωγραφία μαθαίνεται απο την εμπειρία και όχι απο τα βιβλία. Άδικο είχα; Στο μεταξύ μεγάλωσα και πέρασα σε κάποια σχολή. (ευτυχώς δε δίναμε εξετάσεις στη γεωγραφία). Αποφάσισα να πάω Erasmus, χωρίς να έχω κάποιο προορισμό στο μυαλο μου. Μόνο την επιθυμία να φύγω. Διάλεξα τη Βιέννη για πολλούς λόγους. Αφενός μεν αποτελεί κέντρο πολιτισμού, αφετέρου είναι στην καρδιά της Ευρώπης, ένα βήμα από όλα.
Στη Βιέννη ένιωσα μουδιασμένη από την ώρα που βγήκα από το αεροπλάνο και μύρισα τον υγρό παγωμένο αέρα. Ο αέρας της Βιέννης μυρίζει γρασίδι, άνκερ(αλυσίδα φούρνων με ειδίκευση στα κέικ) κι ο Δούναβης τον κάνει ιδιαίτερα βαρύ.
Η πόλη είναι μοναδική. Άλλτε το κέντρο της Ευρώπης, σήμερα μια πρωτεύουσα που προσπαθεί να συναγωνιστεί τις άλλες μητροπόλεις. Όμως συνειδητά μένει ένα βήμα πίσω. Γιατί φοβάται πως η αλματώδης πρόοδος θα σαρώσει τη βαριά κληρονομιά.
Τις πρώτες μέρες ένιωθα περίεργα. Ήταν σα να ζω σε άλλη εποχή, ειδικά στο κέντρο της πόλης. Κάθε μέρα ανακάλυπτα καινούργια πράγματα. Αν και εκ πρώτης όψης οι Αυστριακοί είναι το ίδιο με μας προσκωλλημένοι στο παρελθόν και στην αίγλη των προγόνων, έχουν άλλη παιδεία. Δεν έχουν την υπεροψία τη δική μας. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω την πόλη με μια λέξη, θα την έλεγα κούκλα. Πορσελάνινη. Νομίζω το αγαπημένο μου μέρος είναι το παρκάκι του Θερμοκηπίου του παλατιού. Ιδανικό μέρος για πικ νικ!
Ο καλύτερος τρόπος να την δει κανείς, είναι με το τραμ. Πέρνει το D από Heiligenstadt, και γυρνάει όλη την πόλη μέχρι το Schoenbrunn. Ή να κάνει το Ring με το 1 ή το 2. Να μην παραλείψει να φάει παγωτό Zanoni απο την Schwedenplatz ή "βρώμικο" Donner. Για καφέ στο Alt Wien ή το Hawelka.
Αυτό όμως που πραγματικά μου έχει δώσει η Βιέννη είναι η εμπειρία του εαυτού μου. Ποτέ ως τότε δεν είχα μείνει μόνη, δεν ήξερα πως ήμουν χωρίς την καθημερινότητά μου. Και μου λείπει αυτό, εκείνος μου ο εαυτός. Εκεί γνώρισα και μερικα από τα άτομα που θεωρώ πιο σημαντικά στη ζωή μου. Που βλέπω μια φορα το χρόνο αλλά που θεωρω πλέον δικά μου, κοντινα μου. Και αυτό μου δημιουργεί το αίσθημα ότι αυτή ήταν μια πατρίδα μου.
Αν και θέλω πολύ, σύντομα, να την επισκεφτώ ξανά, φοβάμαι οτί η καρδιά μου δε θα το αντέξει. Όπως τότε που γύρισα. Δε μιλιόμουν για μια εβδομάδα.

το πoστ αυτό αποτελεί παλαιότερη ανάρτηση στη χώρα του ποτέ ποτέ

8 comments:

avakas said...

μεγάλη εμπειρία...
erasmus syndrome ονομάζετε αυτό που έπαθες, και ναι θα σπάσει η καρδιά σου αν ξαναπάς. Δε ξέρω αν μπορώ να στο συνιστήσω.

Τώρα όσο για την πόλη δεν έχω πάει και σίγουρα για σένα είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλα απο αρχοντιά Βουδαπέστη και Πράγα μάλλον φυσάνε περισσότερο. Κι ας είναι ξεπεσμένες αρχόντισσες...

Anonymous said...

Πωπω... τις ίδιες μυρωδιές είχε και η Bratislava!! Τι μου θύμησες... Δυστυχώς δεν πρόλαβα να επισκεφτώ τη Βιέννη και ας είναι 1 ώρα απόσταση :(

Anonymous said...

πολύ όμορφη πόλη. πλούσια, πολύ πλούσια!

έχεις δει το auberge espagnole? για τους ερασμίτες είναι must see!

maria_pin said...

Εγώ Εράσμους δεν πήγα, αλλά στη Βιέννη πήγα με τους γονείς μου, πριν από πολλά χρόνια σε μια από τις εκδρομές μας. 'Ηταν πολύ όμορφη.Και φαντάζομαι και πόσο όμορφη θα φάνταζε που πήγες και μόνη, και ώς φοιτήτρια!
(Τώρα εκ των υστέρων πολύ το μετανιώνω που δεν έκανα και γω τα χαρτιά μου.., φτου!)

BioLogos said...

Και τα δίδυμα κτίρια του μουσείου μετράνε απίστευτα.Μου διαφέυγει το όνομα του αυτοκράτωρα που μεταμόρφωσε την πόλη και της έδωσε τη σημερινή ανώτερη αξία και αισθητική.

Φοβερή πόλη αλλά δυστυχώς οι Βιεννέζοι είναι λίγο ψωνισμένοι(κάτι τρέχει με τους Αυστριακούς γενικότερα).

πετρούλα said...

@avakas ναι υποθέτω ότι υπάρχει κλινική εξήγηση για αυτό που έχω πάθει. Τωρα σχετικά με το ποια πόλη φυσάει περισσότερο αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όπου πάνε οι πολλοί τουρίστες χάνεται η μαγεία της άλλης εποχής. Η Πράγα τουλάχιστον χάνει πολύ. Και η Βιέννη αρκετά.
@ laxanaki ούτε κι εγώ κατάφερα να πάω Μπρατισλάβα. Αλλά ο καιρός είναι όλος μπροστά μας. Μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες με τον εαυτό μου για να βρίσκω αφορμές για ταξίδια.
@krotkaya δεν το έχω δει! αν είναι δυνατόν ντροπή μου....να άλλη μια εκκρεμότητα....
@maria_pin είναι σα να ενώνεις δυο εμπειρίες σε μια μεγάλη. Αισθήσεις στο μαξιμουμ.
@biologos Μιλάμε για τον Franz Joseph το μεγάλο και τη γυναίκα του Maria Theresa για την οποία ακούγονται πολλά κουτσομπολιά. Τα δίδυμα κτίρια ειναι το Kunsthistorisches και το Naturhistorisches Μuseum. (το μουσείο ιστορίας τέχνης και φυσικής ιστορίας. Έλα μωρε λίγο ψωνισμένοι.....όλοι είναι λίγο πολύ με τον τόπο τους. Απλά μιλάνε λίγο περίεργα...

AATON said...

Λόγω της περασμένης και όχι τόσο έντιμης ιστορίας (και ο Αδόλφος γεννήθηκε Αυστρία), νοιώθουν μια κατωτερότητα και είναι υπέρ-ευαίσθητοι σε εθνικά ζητήματα.
Μιλάνε χωρίς καμία διαφορά, την διάλεκτο που μιλούν και οι γείτονές τους Βαυαροί. Όσες φορές πήγα συνεννοήθηκα μια χαρά μιας και μιλούσα τα Βαυαρικά (Bayerisch).Οι Γερμανοί, και ειδικά οι Βαυαροί, τους περιγελούν με ανέκδοτα, θεωρώντας τους χαζούληδες και εκκεντρικούς. Δεν διέκρινα κάτι τέτοιο πάντως προσωπικά. Είναι τυπικότατοι, εργατικοί και φιλικοί.

πετρούλα said...

aaton η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ ενοχικοί σχετικά με την ιστορία τους που τείνουν να είναι αρκετά ήρεμοι τώρα. Σχετικά με τις διαλέκτους δε μπορώ να πω οτι στην Αστρία μιλάνε μόνο μια διάλεκτο. Σε κάθε πόλη μιλάνε διαφορετικά, τόσο που μερικά βιβλία μεταφράζονται σε διαλέκτους πόλεων.