Η Σουηδία γιορτάζει: Ημέρα Kanelbulle

Όταν βρεθείς στην Σουηδία ή Φινλανδία (γενικά βόρειες χώρες? δεν το έχω ψάξει παραπάνω) αποκλείεται να μην πάρει το μάτι σου κάτι γλυκάκια με κανέλα.

Βέβαια καταλαβαίνεις τώρα ότι "πλακώνονται" εδώ επάνω για το ποια χώρα είναι η "μαμά" τους. Η Σουηδία λέει ότι είναι Σουηδικά και λέγονται Kanelbulle, η Φινλανδία τα ονομάζει Korvapuusti, η Γερμανία κάπως αλλιώς και πάει λέγοντας.
Γι'αυτό δεν θα τα βαφτίσω Σουηδικά, απλά θα πω ότι εδώ είναι τόσο διάσημα και αγαπητά στην Σουηδία, που έχουν γιορτή στις 4 Οκτωβρίου!

Kanelbullar ή cinnamon buns/rolls

Τι είναι λοιπόν το Kanelbulle?

Kanelbulle είναι ένα "γλυκό ψωμάκι" (~bulle) με κανέλα (kanel~). Η ζύμη είναι ζυμωμένη με κάρδαμο και από πάνω έχει "χοντρή ζάχαρη" (καλά, στις περιγραφές δεν με πιάνει κανένας). Τώρα η γέμιση συνήθως είναι μια "πάστα" από βούτυρο, κανέλα και ζάχαρη. Σπανίως είναι απλά κανέλα σκόνη και στην χειρότερη περίπτωση είναι ένα σιρόπι (το οποίο μπορείς να το πάρεις και στο supermarket) αλλά δεν μπορώ να πω ότι το αποτέλεσμα βγαίνει τόσο yum...

Τα kanelbullar κάτι που "you love to hate" στην Σουηδία. Εννοώ ότι υπάρχουν παντού και είναι πάντα διαθέσιμα (στα supermarket, σε φούρνους (προϋποθέτει ότι θα βρεις τον φούρνο πρώτα), στις καφετέριες, κτλ) και έτσι από την πρώτη μέρα που θα πατήσεις το πόδι σου εδώ τρως τόσα πολλά που τα σιχαίνεσαι στο τέλος, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζεις να τρως και να τρως και να τρως... (είναι yum!).

Οι Σουηδοί (και εμείς εδώ που προσπαθούμε να τους αντιγράψουμε :D ) συνήθως τα τρώνε κατά το απογευματικό τους "fika". Fika είναι το "πάμε για καφέ" που λέμε εμείς, αλλά δεν είναι έτσι "ξεροσφύρι" (ούτε κρατάει 2 ώρες -γκουχ γκουχ-). Συνήθως παίρνεις έναν καφέ/τσάι και μαζί ένα kanelbulle, ένα muffin, ένα brownie, έστω ένα μπισκοτάκι, ένα κάτι! Γι'αυτό και σχεδόν σε όλες τις καφετέριες εδώ θα δεις να έχουν μια βιτρίνα με γλυκάκια (θα κοιτάξω μια μέρα να βγάλω μια φωτογραφία και θα την ανεβάσω εδώ) για να έχεις κάτι να σου συνοδέψει τον καφέ σου. Οφείλω να ομολογήσω ότι όποιος έρχεται από Ελλάδα και τον πάω για fika 2-3 φορές, μετά δεν μπορεί να ξεκολλήσει :)

Στην δουλειά το fikapaus (pause for fika) είναι standard το απογευματάκι. Εκεί που δούλευα είχαμε και ένα "υποχρεωτικό" κάθε Παρασκευή στις 3, όπου κάθε άτομο της ομάδας έπρεπε να ψήνει κάτι και να το φέρνει μαζί. Η σειρά δεν ήταν τυχαία βέβαια, αλλά υπήρχε λίστα που έλεγε για κάθε βδομάδα ποιος ήταν "υπεύθυνος" για το fika (και ναι, μέχρι και ο manager ερχόταν με ψημένα γλυκάκια στην δουλειά! ).

Ράφια γεμάτα kanelbullar "λόγω της ημέρας.

Ας αφήσουμε το fika και ας επιστρέψουμε στην γιορτή για μία τελευταία παρατήρηση: για τους κακοπροαίρετους, μόλις ακουστεί το "γιορτή των Kanelbullar" θα πεταχτεί και κανένα απαξιωτικό σχόλιο του τύπου "ε, τι να γιορτάσουν και αυτοί οι καημένοι" με reference πάντα την ατάκα του μπαμπά της Τούλας από το My big fat Greek wedding "Όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα, εσείς κρεμιόσασταν από τα δέντρα" (κυκλοφορεί και σε έκδοση με χοληστερίνη).
Εγώ πάλι νομίζω ότι αυτή η γιορτή είναι πολύ χαριτωμένη (καλύτερη είναι δηλαδή η γιορτή της ρέγγας που έχουμε κάτω? :P ) και έτσι στις 4 του μήνα κατέβηκα στο supermarket (εκεί κρύβονται οι σουηδικοί φούρνοι) και πήρα 3 kanelbullar έτσι για το "καλό". Η προσφορά ήταν 3 για 10 κορώνες (πες 1 ευρώ) και γενικά αυτό που συμβαίνει είναι ότι είτε τα "σκοτώνουν" εκείνη την ημέρα, είτε τα μοιράζουν δωρεάν στον δρόμο, στην δουλειά ή στην σχολή.

Προσφορά 3 για 10 κορώνες

Για κλείσιμο, παραθέτω το official Kanelbullens dag website :)

Glad kanelbullens dag έστω και καθυστερημένα!

Go Dimitris!

Ελαβα προημερών αυτό το μύνημα από τον Δημήτρη Παρούση. Ο Δημητρης είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζω και ζηλεύω. Ναι τον ζηλεύω γιατί κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Τον γνώρισα μέσα από το ταξίδι του, τον θαυμάζω για το ήθος του και τα ψυχικά του αποθέματα.
Δημήτρη καλή συνέχεια στο ταξίδι σου και εύχομαι το βιβλίο σου να γίνει η εμπνευση σε όλους προκειμένου να μην χάσουμε το όνειρο μας....Καλό ταξίδι και αντυπομονώ να διαβάσω το βιβλίο σου.


Σας παραθέτω την πρόσκληση και αν είστε εκεί κοντά μην χάσετε αυτή την ευκαιρία.


" Καλημέρα,
Ειμαι ο Δημήτρης απο το www.godimitris.gr . Ο αγωνας συνεχιζεται... Ηθελα να σας ενημερωσω οτι την

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008 στις 6.45 το απόγευμα, στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, Ακαδημίας 23 (απέναντι από την ΕΣΗΕΑ).

Παρουσιάζω το πρώτο βιβλίο του godimitris. Θα χαρώ αν μπορεσετε να ερθετε εσεις και οι φιλοι μαςJ Δείτε περισσοτερα στο www.godimitris.gr

Το ταξίδι συνεχιζεται... περισοτερα συντομα στο site…

Σας ευχαριστώ.

Δημήτρης."

Τουρισμός και φαντάσματα

Γνωρίζω στην Αίγινα δύο ξενοδοχεία- φαντάσματα. Θεόρατοι σκελετοί τσιμέντου που καταλαμβάνουν πλαγιές και παραλίες που δεν φιλοξενούν παρά μόνο ποντίκια. Κτίστηκαν ακολουθώντας μια άστοχη τουριστική πολιτική της χούντας, υπερβολικά μεγάλα, φιλόδοξα, προορισμένα για ένα είδος τουριστικής ανάπτυξης στο νησί που δεν ήρθε ποτέ.

Αποδείχθηκαν ασύμφορα κι έκλεισαν πριν προλάβει να στεγνώσει το σοβάτισμα. Έδειξαν τι συμβαίνει όταν δεν σέβεται κανείς τις αναλογίες της φύσης και τα μεγέθη της οικονομίας. Σήμερα όμως τι κάνουμε; Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δήλωσε πρόσφατα στο ένθετο «real estate» του «Ηerald Τribune» ότι δεν θα αναπτύξει η Ελλάδα τις ακτές της όπως η Ισπανία, όπου έχουν καταστραφεί από την οικοδόμηση.

Όμως υπερμεγέθεις επενδύσεις, με πολύ αμφιλεγόμενες διαδικασίες, ολοένα και περισσότερο προωθούνται. Αναφέρομαι στις Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης στη Μεσσηνία και στο Κάβο Σίδερο στη Σητεία, οι οποίες, δυσανάλογες για την τοπική κλίμακα, αντλούν το πολύτιμο νερό, καταλαμβάνουν εύφορη γη και απειλούν προστατευόμενες περιοχές του δικτύου ΝΑΤURΑ. Πώς συμβαδίζουν τα λεγόμενα του κ. Σουφλιά προς τη διεθνή αγορά με αυτό το είδος ανάπτυξης;

Ο τουρισμός δεν είναι ανεξάντλητη πηγή εσόδων αν δεν διατηρούνται κάποια επίπεδα παροχών και υποδομών, αν δεν υπάρχει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και κυρίως προστασία του τοπίου και των φυσικών πόρων, που εν τέλει είναι αυτά που προσελκύουν τους επισκέπτες. Από τις σημερινές μας αστοχίες ο τουρισμός γέμισε ήδη σκελετούς στην ντουλάπα. Ναυάγια πλοίων, ο πρόσφατος τραγικός φόνος του άτυχου 20χρονου νεαρού, αναθυμιάσεις από φτηνές κατασκευές που προκάλεσαν τον θάνατο παιδιών σε ξενοδοχεία στην Κέρκυρα, επικίνδυνα νοθευμένα ποτά, λειψές υποδομές.

Η χώρα μας δομείται για να προσελκύει μαζικά μόνο έξαλλους νέους που έρχονται να ξεσπάσουν πίνοντας ό,τι βρουν. Ένα είδος τουρισμού που δεν ενδιαφέρεται για τις ομορφιές που είχε η Ελλάδα και δικαίως υπερηφανευόταν, αλλά τώρα πια χάνει. Οι τουρίστες που αποζητούσαν τέτοια αγαθά αποχωρούν σταδιακά.

Η φιλοξενία αντικαταστάθηκε από την ασύδοτη κερδοσκοπία, το καλό κλίμα από τις φωτιές και τους καύσωνες και το τοπίο έχει ήδη καταστραφεί σε πολλά μέρη από την υπερβολική δόμηση, τα μπάζα και τα σκουπίδια.

Έχει έρθει η στιγμή να σκεφτούμε αν πραγματικά είναι βιώσιμη η πολιτική μας για τον τουρισμό ή θα αποκτήσουμε κι άλλους σκελετούς και φαντάσματα.

Του Φίλιππου Δραγούμη (μελος της Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων)
ΤΑ ΝΕΑ

«Τι στο διαβολο κανεις, εδω, σ αυτη τη χωρα!»

Mariatorget tunnelbana, Stockholm

Εδω πεφτει χτυπημενος ενας 45χρονος αφου δεχθηκε ρατσιστικη επιθεση με κλωτσια στο κεφαλι. Τα εγκληματα μισους (hatbrott) αυξανονται δραματικα στη Στοκχολμη τα τελευταια χρονια.

Ο μελαμψος 45χρονος ειχε μολις δει ενα ποδοσφαιρικο αγωνα στο Viking μπαρ στη Στοκχολμη και κατευθυνοταν προς το σταθμο του μετρο για να παει στο σπιτι του. Την ιδια ωρα ενας 39χρονος κατεβηκε απο ενα βαγονι και ανεβαινοντας τη σκαλα εκανε, συμφωνα με ενα μαρτυρα, ναζιστικους χαιρετισμους και φωναξε «Sieg heil» πολλες φορες.
Kοντα στα εκδοτηρια ο 39χρονος φωναξε στον μελαμψο ανδρα δυνατα «Τι στο διαβολο κανεις εδω, σ αυτη τη χωρα!» φραση που ηταν η τελευταια που θυμαται να ακουσε ο 45χρονος αφου προηγουμενως δεχθηκε μια κλωτσια στη κοιλια. Στη προσπαθεια του να σηκωθει το θυμα δεχθηκε και νεα κλωτσια, αυτη τη φορα στο προσωπο, με αποτελεσμα να μη μπορει να θυμηθει τιποτα μετα απο το χτυπημα του κεφαλιου του στο δαπεδο.
Ευτυχως οι καμερες του σταθμου κατεγραψαν το περιστατικο και μαλιστα δειχνουν οτι πριν εγκαταλειψει το θυμα του ο 39χρονος σηκωσε το χερι του για να κανει εναν ακομη ναζιστικο χαιρετισμο! Ο δραστης πιαστηκε λιγα τετραγωνα μακρια απο το σταθμο και ενω μεταφεροταν στο αστυνομικο τμημα φωναζε «hata, hata alla jävla svartskallar» (μισoς για ολους τους ’’μαυροκεφαλους’’) και «SMR» (τα αρχικα ρατσιστικης οργανωσης στη Σουηδια) και κατηγορουσε τους αστυνομικους ως «λακεδες των Εβραιων» αλλα αργοτερα στην ανακριση αρνηθηκε οτι εχει ρατσιστικες αποψεις.
Ηταν, ειπε, πολυ μεθυσμενος και δεν θυμαται τι εκανε! Οταν του εδειξαν το βιντεο απο την επιθεση στο σταθμο εδειξε οτι σοκαριστηκε απο τη συμπεριφορα του. Τωρα κατηγορειται για βιαιη κακοποιηση, υποκίνηση εναντίον εθνικής μειονότητας, απειλη εναντιον υπαλληλου και αντισταση κατα της αρχης. Το θυμα που επεζησε σαν απο θαυμα και χωρις σοβαρους τραυματισμους φοβαται τωρα μετα την επιθεση να ξανακυκλοφορησει στο δρομο!

INFO

Οι ρατσιστικες επιθεσεις αλλα και τα εγκληματα εξ αιτιας του χρωματος του δερματος η της σεξουαλικης προδιαθεσης ανηκουν στη κατηγορια «εγκληματων μισους» και αυξανονται τα τελυταια χρονια. Μονο στη περιοχη της Στοκχολμης τη περασμενη χρονια εγιναν 1014 καταγγελιες μια αυξηση 16% σε συγκριση με το 2006.
Το περιστατικο συνεβει 2008/06/12 , αλλα δημοσιευτηκε προσφατα στην εφημεριδα Mitt i

Η γενια των 700€...

Νέα Mέσα στην τελευταία δεκαετία περισσότερα από 550.000 άτομα υψηλής ειδίκευσης έχουν μεταναστεύσει, καθώς η παρατεταμένη οικονομική κρίση και οι περιορισμένες ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης αναγκάζουν όλο και περισσότερους νέους να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.
Η Ελλάδα... χαιρετίζει τη νέα γενιά των μεταναστών της. Νέοι, πτυχιούχοι, απόφοιτοι αξιόπιστων πανεπιστημίων, λαμπρά μυαλά στον τομέα τους, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα... πάτρια εδάφη για να αποφύγουν τον εργασιακό Μεσαίωνα που υφίστανται στην Ελλάδα. Στα οργανωμένα κράτη που πηγαίνουν έχουν, λένε, περισσότερες ευκαιρίες να δείξουν τι αξίζουν...
Το επόμενο βήμα της «γενιάς των 700 ευρώ» είναι η μετανάστευση. Χιλιάδες νέοι 25-35 ετών, στα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους, ρίχνονται στην αγορά εργασίας με κάθε καλή διάθεση να προσφέρουν στη χώρα τους. Η αδυναμία της ελληνικής αγοράς να απορροφήσει τα λαμπρά μυαλά, αλλά κυρίως η οικονομική κρίση, η συνεχής λιτότητα και τα φορολογικά μέτρα-θηλιά κάνουν τους νέους επιστήμονες να στραφούν σε άλλες χώρες, όπου οι προοπτικές για εργασιακή αποκατάσταση και ποιότητα ζωής είναι καλύτερες.
Η νέου τύπου «οικονομική» μετανάστευση ξεκίνησε ως τάση, αλλά τείνει να γίνει... μάστιγα. Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ΗΠΑ και λιγότερο Καναδά ή Αυστραλία είναι οι προορισμοί που επιλέγουν οι πτυχιούχοι.

«Μέσα στην τελευταία δεκαετία υπολογίζουμε ότι περισσότερα από 550.000 άτομα υψηλής ειδίκευσης έχουν μεταναστεύσει σε ΗΠΑ, Καναδά και Β. Ευρώπη», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) Σάββας Ρομπόλης.

Το «Εθνος της Κυριακής» μίλησε με νέες και νέους με λαμπρές σπουδές, αλλά και με άλλους επαγγελματίες, εξειδικευμένους και διακεκριμένους στον τομέα τους, που είτε βρίσκονται στην Ελλάδα και σκέφτονται να μεταναστεύσουν ή έχουν ήδη μεταναστεύσει.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗΣ Η/Υ
"Ολα τα αρνητικά σ' αυτή τη χώρα"
Ακόμη ένας νέος που σκέφτεται να μεταναστεύσει προς τη Βόρεια Ευρώπη είναι ο Δημήτρης Ευθυμίου, ο οποίος περιγράφει με τα δικά του λόγια το γιατί: «Αυτή η χώρα όσο μεγαλώνω εγώ κι όσο γερνάει εκείνη τόσο με ενοχλεί... Αντί να εξελίσσεται και να ανθίζει και το βιοτικό επίπεδο να ανεβαίνει, όλο και περισσότερα άλφα στερητικά βλέπω να έρχονται ουρανοκατέβατα.

Α-ναξιοκρατία: να βάζεις στη θέση τον ξάδερφο που θα σου δώσει και κάνα ψηφαλάκι όταν χρειαστεί.
Α-ρνησιδικία, να βάζεις το «λαμόγιο» σε θέση ισχύος απέναντι σε αυτόν που ζητάει Δικαιοσύνη, ενώ λες στον τελευταίο περίμενε 5 χρονάκια για τη δίκη και άλλα τόσα για να τελεσιδικήσει.
Α-ναξιοπαθούσα πολιτική σκηνή.
Α-νίκανη να χειριστεί οτιδήποτε, από τα μικρότερα σκάνδαλα έως τις μεγαλύτερες προκλήσεις των καιρών που έρχονται.
Α-νέχεια για όλο και περισσότερους.
Α-μύθητο πλουτισμό για ολίγους.
Α-πουσία αισθήματος ευθύνης οποιουδήποτε είδους.
Α-αφορολόγητο για την Εκκλησία, το μεγαλύτερο real-estate agency της χώρας.

Αυτά τα άλφα τα στερητικά, λοιπόν, όποιος είναι υγιής συναισθηματικά και διανοητικά θέλει να τα αφήσει τρέχοντας πίσω του. Και να υποκαταστήσει τα άλφα τα στερητικά με τις γνήσιες και ατόφιες ιδιότητες, σε ένα υγιές περιβάλλον όπου το άτομο θα αναπτυχθεί και θα πιάσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του...».

ΒΑΣΙΑ ΑΓΓΕΛΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ
Με βασικό μισθό και ανασφάλιστη

Βρετανικό πτυχίο στην Ιστορία της Τέχνης και την Κοινωνιολογία. Μεταπτυχιακό σε Αγγλία και Γαλλία πάνω στην Κοινωνική Ανθρωπολογία, με εξειδίκευση τους λαούς της Αμερικής, της Ωκεανίας και της Αφρικής.
Οι σημαντικοί αυτοί τίτλοι σπουδών δεν βοήθησαν τη Βάσια Αγγελή να βρει στην Ελλάδα κάποια θέση εργασίας στον τομέα της. Επέστρεψε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2006 και εδώ και δύο χρόνια υποαπασχολείται ή εργάζεται με συμβάσεις σε θέσεις για τις οποίες έχει πολλά παραπάνω προσόντα. Τα οποία βοηθούν βεβαίως στο αποτέλεσμα της δουλειάς, αλλά δεν... πληρώνονται.
«Οσο για τις απολαβές μου, αυτές σπανίως ξεπερνούν τον βασικό μισθό. Δεν παίρνω επίδομα πτυχίου, ούτε ξένων γλωσσών, ενώ δεν είναι λίγοι οι εργοδότες που μου ζήτησαν να μείνω ανασφάλιστη», μας λέει. «Κάτω από αυτές τις συνθήκες, σκέφτομαι να ξαναφύγω. Πρώτη επιλογή μου είναι η Αγγλία, λόγω εξοικείωσης με το περιβάλλον, αλλά θα προτιμούσα τη Γαλλία, όπου βρίσκεται και η έδρα της UNESCO, για την οποία θα ήθελα να δουλέψω», μας λέει.

ΚΑΛΥΨΩ ΚΑΜΠΑΝΗ, ΣΥΝΤΗΡΗΤΡΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ
Στην Ολλανδία με προσέλαβαν με αρχικό μισθό 2.400

Με τρία επιστημονικά πτυχία στον τομέα της συντήρησης Τέχνης, η Καλυψώ Καμπάνη επέστρεψε στην Ελλάδα γεμάτη διάθεση να βοηθήσει στη φροντίδα των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Παρά την καλή διάθεση, όμως, η Καλυψώ σύντομα αντιμετώπισε τις πρώτες δυσκολίες. «Επιστρέφοντας από την Αγγλία αντιμετώπισα μια τελείως απογοητευτική και εξευτελιστική για την Ελλάδα πραγματικότητα. Δεν κατάφερα να αναγνωρίσω τα πτυχία μου, καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχο πανεπιστημιακό τμήμα, οπότε θα αναγκαζόμουν να τα υποβιβάσω εξισώνοντάς τα με το αντίστοιχο των ΤΕΙ. Η εναλλακτική που μου πρότειναν ήταν να δουλέψω με σύμβαση 600 ευρώ, χρησιμοποιώντας το διετές Higher National Diploma που κατείχα. Υστερα από έναν χρόνο προσπάθειας και απογοήτευσης, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό», λέει.
«Μέσα σε λίγους μήνες αναζήτησης δουλειάς μια μεγάλη εταιρεία συντήρησης της Ολλανδίας, εκτιμώντας τα προσόντα που διέθετα, μου πρότεινε θέση με αρχικό μισθό 2.400 ευρώ τον μήνα», διηγείται.
Τα τελευταία δύο χρόνια η Καλυψώ ζει και εργάζεται στο Αϊντχόφεν της Ολλανδίας, «όπου το επίπεδο ζωής είναι πολύ ανώτερο από αυτό της Ελλάδας, τα δε κριτήρια αξιολόγησης αξιοκρατικά και δίκαια», λέει χαρακτηριστικά

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
Το Αμστερνταμ άλλαξε την ποιότητα της ζωής μου

Οι προοπτικές που (δεν) είχε στην Ελλάδα έκαναν τον απόφοιτο του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή Φυσικής, Σταύρο Μελαχροινό, να αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό. Εδώ και πέντε χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Ολλανδίας στον τομέα της διεθνούς εκπαίδευσης.
«Το επάγγελμα του καθηγητή στη χώρα μας έχει συγκεκριμένη πορεία και περιορισμένες δυνατότητες. Στην Ολλανδία το σχολείο στο οποίο εργάζομαι μου προσφέρει μεγάλες δυνατότητες σε επίπεδο διδασκαλίας, αλλά και σε επιμόρφωση, αφού μου δίνει κίνητρα να μη σταματήσω να ασχολούμαι με το επάγγελμά μου και την εξέλιξή του», τονίζει. Οσο για τα οικονομικά, «ο μισθός που είχα πριν από 5 χρόνια στην Αθήνα ήταν 1.000 ευρώ, ενώ τον αμέσως επόμενο χρόνο και για την ίδια δουλειά στην Ολλανδία έπαιρνα τα διπλάσια.
Σήμερα, οι απολαβές μου πλησιάζουν τις 3.000», λέει. «Η δε ποιότητα ζωής μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Ως πολίτης έχω άποψη, φωνή που ακούγεται, μπορώ να διαμαρτυρηθώ και να απαιτήσω απάντηση από δημόσια υπηρεσία, πληρώνω φόρους, αλλά βλέπω οι φόροι αυτοί πού πάνε. Εδώ υπάρχει κράτος πρόνοιας, υπάρχει κοινωνική πολιτική», τονίζει.

ΑΛΕΞΗΣ ΜΠΑΡΖΟΣ, ΟΠΕΡΑΤΕΡ
Παίρνω τριπλάσιο μεροκάματο στο Παρίσι

Σπούδασε στη Ρώμη κοινωνιολογία και φωτογραφία, αλλά επέλεξε τελικά να ακολουθήσει το επάγγελμα του εικονολήπτη. Ο Αλέξης Μπαρζός ζει σήμερα με την οικογένειά του στο Παρίσι, όπου και συνεργάζεται με εταιρείες παραγωγής κυρίως της Γαλλίας, της Ιταλίας, αλλά και της Ελλάδας.

«Ζούσα χρόνια στο εξωτερικό, αλλά ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Επέστρεψα σε μια καλή εποχή, προ των Ολυμπιακών Αγώνων, άνοιξα εταιρεία και απασχολούσα περίπου 15 άτομα. Ωστόσο, μετά τους Αγώνες επήλθε κρίση στην αγορά, ενώ τα φορολογικά μέτρα με ανάγκασαν να κλείσω την εταιρεία και να έρθω στη Γαλλία», λέει ο Αλέξης, ο οποίος σήμερα συνεργάζεται με εταιρείες παραγωγής από την Ευρώπη. «Ενα μεροκάματο στην Ελλάδα, με κάμερα, αυτοκίνητο και βοηθό, δεν ξεπερνά τα 250 ευρώ. Στο Παρίσι η ώρα εργασίας σου ξεκινά με το που θα φύγεις από το σπίτι, διαρκεί 8 ώρες και πληρώνεται 650 ευρώ. Διαφορετική είναι επίσης και η ίδια η νοοτροπία της τηλεόρασης, που αντιμετωπίζει τον οπερατέρ ως σοβαρό επαγγελματία».

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ, EΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28/9/2008
mapsara@pegasus.gr