Διώκεται επειδή ενσωμάτωσε τα παιδιά των μεταναστών στη ζωή του σχολείου

Απίστευτο κι όμως αληθινό!

Την Τρίτη 16 Ιουνίου 2009 στο Α΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών δικάζεται μια φωτεινή δασκάλα, η Στέλλα Πρωτονοταρίου, πρώην διευθύντρια του 132ου Δημ. Σχολείου, για δράσεις του σχολείου που είχε συναποφασίσει με τον σύλλογο διδασκόντων και που σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη είχαν ως αποτέλεσμα «την πραγμάτωση σε σημαντικό βαθμό μιας ατμόσφαιρας αλληλοσεβασμού και συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη της σχολικής κοινότητας, το οποίο αποτελεί ζητούμενο στο πλαίσιο λειτουργίας των σχολικών μονάδων και της επιδίωξης του παιδαγωγικού ιδεώδους».

Το 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στεγάζεται στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Περισσότερο από το 75% των μαθητών του είναι αλλόγλωσσοι, προερχόμενοι από διαφορετικές εθνότητες. Λίγα χρόνια πριν, η μαθητική διαρροή κινούνταν σε υψηλά επίπεδα, ενώ φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας ήταν συχνά. Η διευθύντρια του σχολείου, Στέλλα Πρωτονοταρίου και ο σύλλογος διδασκόντων αντιμετώπισαν συλλογικά το πρόβλημα, προχωρώντας σε μια σειρά παιδαγωγικών παρεμβάσεων, με στόχο την αντιστροφή της κατάστασης.

Στα πλαίσια αυτά διοργάνωσαν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες γονείς και μαθήματα μητρικής γλώσσας σε αλλοδαπούς μαθητές (αλβανικής και αραβικής καταγωγής), εξέδιδαν τις ανακοινώσεις του σχολείου σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, αλβανικά και αγγλικά) και ανέλαβαν πλήθος άλλων πρωτοβουλιών με σκοπό πάντα την εξυπηρέτηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών τους.

Πολύ σύντομα εξαιτίας των παρεμβάσεων αυτών, η μαθητική διαρροή σχεδόν μηδενίστηκε, τα κρούσματα βίας εξαφανίστηκαν, οι μαθητές βελτίωσαν τις επιδόσεις τους και οι Έλληνες και οι μετανάστες γονείς ξεπέρασαν τις αναστολές και τις φοβίες τους και συμμετείχαν ενεργά στη ζωή του σχολείου.

Σύμφωνα όμως με το ΥΠΕΠΘ, η ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών δεν αποτελεί πρωταρχικό κριτήριο για τη στάση του απέναντι στις πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών, γι΄ αυτό την προηγούμενη σχολική χρονιά η Στέλλα Πρωτονοταρίου απομακρύνθηκε από το 132ο Δημοτικό Σχολείο.

Η νέα διοίκηση επέβαλε τη διακοπή όλων των προαναφερθεισών παιδαγωγικών παρεμβάσεων, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από τους δασκάλους και τους γονείς, καθώς και από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, συνδικαλιστικούς, πολιτικούς φορείς και πανεπιστημιακούς. Η δίωξη Σήμερα, έναν και πλέον χρόνο μετά την απομάκρυνσή της από το 132ο Δημοτικό Σχολείο, η Στέλλα Πρωτονοταρίου διώκεται ποινικά, με μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας τον τωρινό διευθυντή του σχολείου κ. Γιουτλάκη, επειδή παραχώρησε σχολικές αίθουσες για την πραγματοποίηση μαθημάτων μητρικής γλώσσας σε αλλόγλωσσους μαθητές το διάστημα 2005- 2007, εκτός διδακτικού ωραρίου. Την ίδια στιγμή που οι σχολικοί χώροι παραχωρούνται από τον Δήμο Αθηναίων για κάθε λογής δραστηριότητες (κοπή πίτας, ενοριακές ανάγκες εκκλησιών, αθλητικούς συλλόγους κ.ά.). Για συνδρομή στο ίδιο «έγκλημα» διώκεται και η δασκάλα που δίδασκε στα προγράμματα αυτά.
Η «ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ»
Η νέα διοίκηση διέκοψε τα προγράμματα και διώκει τη διευθύντρια για την παραχώρηση των αιθουσών Στο πλευρό της οι εκπαιδευτικοί Η ΣΤΕΛΛΑ Πρωτονοταρίου δεν είναι μόνη της. Τη στηρίζουν οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και δεκάδες διδασκαλικοί Σύλλογοι και Ενώσεις Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης που απαιτούν την παύση κάθε δίωξης εναντίον της, καθώς πιστεύουν ότι «η επίθεση που γίνεται στη συγκεκριμένη δασκάλα είναι επίθεση απέναντι σε κάθε σύλλογο διδασκόντων και κάθε εκπαιδευτικό που με τις παιδαγωγικές του πρωτοβουλίες ξεπερνάει την κρατική παιδαγωγική και παλεύει για την ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών όλων των μαθητών, ανεξάρτητα από την κοινωνική ή εθνική τους προέλευση».
TANEA

The far-right BNP wins 2 seats in European parliament

Nick Griffin, the leader of the BNP, was today elected to the European parliament. The far-right leader won a seat in the North West region. Earlier Andrew Brons, another British National party politician won in the Yorkshire and Humber area. It is the first time the party has had an MEP elected.
Griffin's victory was only confirmed shortly before 2am after a two-hour cliffhanger over the last of the North West's eight seats saw the Greens fall narrowly behind the BNP and Ukip just failed to pull ahead enough to win a third seat.
There were furious scenes at the declaration when the highest polling candidate, Sir Robert Atkins, described the BNP as "an aberration" and condemned Griffin's success as sad day for British politics. He was followed by Labour's Arlene McCarthy, who came second in votes cast and told the crowd at Manchester town hall that the BNP was "a party whose members include convicted rapists".
Both won loud applause – but also jeers from BNP supporters in the Banqueting Hall who shouted "Get back to the trough!" and "It's democracy – you're already insulting the voters again."
When Griffin's turn came to speak, all the other candidates took the unprecedented step of walking off the platform in protest. The BNP leader laid into a "liberal elite which has built a dam, a wall of lies which has grown ever taller and ever thicker over the years to stop ordinary people protesting about the removal of their freedom."
He added: "Well tonight that wall has been broken down in the North West and Yorkshire by hundreds of thousands of voters."

Brons's victory in Yorkshire saw the highest BNP poll, 9.8%, with Griffin getting 8%. The party polled 8.9% in the North East and 8.6% in both the West and East Midlands, but the share was not enough to win a place in those regions.
They polled 6.1% in the Eastern region, 5.5% in London, 5.4% in Wales, 4.4% in the South East and 3.9% in the South West.
Brons took a seat that was previously Labour's second in Yorkshire, as the expenses debacle and internecine warfare in Labour turned traditional supporters away in droves. The Labour vote crashed from 45% to 25% in Barnsley, where the BNP share climbed from 8% to 17%.
Griffin welcomed the victory as a vindication of the party's claim that "we're here to look after our people because no one else is". He said that feelings were particularly strong in Yorkshire, where former pit communities felt "at the bottom of the heap".
Pointing to other big rises in the BNP vote to 15% in Rotherham and nearly 12% in Doncaster, Griffin said: "This is ordinary decent people in Yorkshire kicking back against racism, because racism in this country is now directed overwhelmingly against people who look like me."
Griffin, who had to reach Manchester town hall for his own count in a police van after anti-fascist demonstrators blocked his convoy and hurled eggs, said immigration had become harmful to Britain, particularly with the spread of radical Islam. "Take Bradford – it isn't immigration that's happening there, it's colonialism," he said.
His own evening was one long lurch between advances and retreats for the BNP as declarations came in from the North West's 39 counting areas. In a reverse effect to Yorkshire's, support fell in areas where the party had done well in the past. In Burnley, where they won one of their first English county council seats on Thursday, it dropped from 17% to 15%.
But the slump in Labour's vote was common to the North West and Yorkshire, leaving the battle for the last of the region's eight seats open until the very end. After the Conservatives had won two, and Labour, Ukip and the Liberal Democrats one each, the BNP and the Greens were at level pegging for the final two hours of counting.
Brons said after the Yorkshire count in Leeds: "The onslaught against us has been more than against any other party in recent times, but somehow we've overcome it. Despite the lies, despite the money, despite the misrepresentation, we've been able to win through."
A dapper, besuited figure who adopts the low-key approach encouraged by Griffin, Brons retired last year as a politics and government teacher at Harrogate College. He then re-entered active politics for the first time since standing five times for the National Front in the 1970s after a brief spell as its leader, which ended in internal quarrels. He joined the British National Socialist party as a teenager.

The Guardian

Link 1. The BNP lures young recruits with white rock FAR RIGHT music!

Link 2. Συντριβή για τον Brown - Η βρετανική ακροδεξιά εισέρχεται στην Ευρωβουλή

Δεύτερη δύναμη η ολλανδική ακροδεξιά στις κάλπες για τις ευρωεκλογές

Το ολλανδικό ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) υπό τον Γκερτ Βίλντερς καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση με ποσοστό 17% την πρώτη του κάθοδο στις ευρωεκλογές. Πρώτη δύναμη στις κάλπες οι κυβερνώντες Χριστιανοδημοκράτες του Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε (19,9%), αλλά με μειωμένη δύναμη.

Η ολλανδική ακροδεξιά εξασφαλίζει τέσσερις έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, βάσει της καταμέτρησης του 99% των ψηφοδελτίων που ανακοινώθηκε από τους δήμους και μεταδόθηκαν από το ολλανδικό πρακτορείο ειδήσεων ANP. Στην Κάτω Βουλή του ολλανδικού Κοινοβουλίου το Κόμμα για την Ελευθερία έχει 9 έδρες (σε σύνολο 150).

Το PVV ακολουθεί με μικρή διαφορά το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDA) του πρωθυπουργού Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε, το οποίο παραμένει πρώτο με 19,9%, χάνει όμως 4,5 ποσοστιαίες μονάδες από τη δύναμή του και εξασφαλίζει 5 από τις 25 έδρες της Ολλανδίας στο Στρασβούργο, έναντι επτά που καταλάμβανε στην προηγούμενη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου.
Το ποσοστό συμμετοχής στις κάλπες ήταν λίγο πάνω από το 40%, παρόμοιο με τις εκλογές του 2004.
Ο Γκέρτ Βίλντερς έχει παραπεμφθεί σε δίκη για υποκίνηση μίσους εξαιτίας ταινίας του που εξισώνει το Ισλάμ με τη βία και το φασισμό, συγκρίνοντας το Κοράνι με το βιβλίο του Χίτλερ «Ο Αγών μου». Πρόσφατα απαγορεύθηκε η είσοδος του Ολλανδού ακροδεξιού βουλευτή στη Βρετανία υπό το φόβο ότι η παρουσία του μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια.

Ο μουσουλμανικός κόσμος είχε εξοργιστεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε εκφράζει τη δυσαρέσκειά της το Μάρτιο του 2008 για την προβολή στο Διαδίκτυο της επίμαχης ταινίας Fitna με την υπογραφή του Ολλανδού ακροδεξιού βουλευτή.
Η Ολλανδία και η Βρετανία ήταν οι πρώτες χώρες που ψήφισαν στις ευρωεκλογές που ολοκληρώνονται την Κυριακή.
Ωστόσο, η Χάγη αγνόησε την απαγόρευση μετάδοσης των αποτελεσμάτων πριν από την ολοκλήρωση της διαδικασίας σε όλα τα κράτη-μέλη το βράδυ της Κυριακής και καλείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δώσει διευκρινίσεις. Το ίδιο είχε πράξει στις ευρωεκλογές του 2004, χωρίς να δεχθεί κυρώσεις από τις Βρυξέλλες.
«Είναι σε εξέλιξη διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα δώσουμε τις εξηγήσεις» δήλωσε την Παρασκευή εκπρόσωπος του ολλανδικού υπουργείου Εξωτερικών.
«Όταν γίνονται εκλογές εκτιμάμε ότι οι εκλογείς έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν γρήγορα τα αποτελέσματα. Δεν τίθεται θέμα για επίσημα αποτελέσματα. Είναι προσωρινά και μη πλήρη αποτελέσματα» επισήμανε.
Τα οριστικά αποτελέσματα, που θα περιλαμβάνουν και αυτά από τις ολλανδικές Αντίλες και των Ολλανδών που ψηφίζουν στο εξωτερικό, θα δημοσιοποιηθούν μετά την επικύρωσή τους από την Εκλογική Επιτροπή.

TANEA

Προσωπική μαρτυρία-καταγγελία ενός ξένου φωτορεπόρτερ

Aντιγραφη απο το Κουτι της Πανδωρας

Παράνομη 24ωρη σύλληψη στην Αθήνα.

Το όνομα μου είναι Daniel Patino Flor, είμαι από το Εκουαδόρ και δουλεύω σαν φωτορεπόρτερ από το 2004 για διάφορες εφημερίδες της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης. Από το 2007 ζω στην Βαρκελώνη όπου τελειώνω το μάστερ μου. Στις 22 Μαΐου με συνέλαβε η αστυνομία στην Αθήνα ενώ κάλυπτα την διαμαρτυρία των μουσουλμάνων μεταναστών κοντά στην πλατεία Ομονοίας.

Η διαμαρτυρία και η σύλληψη.

Στις 14 Μαΐου 2009 έφτασα στην Αθήνα με σκοπό μέσα σε 10 μέρες να φωτογραφίσω την πόλη. Επισκέφθηκα τις γειτονιές Εξάρχεια, Μοναστηράκι, Πλάκα, Ομόνοια, Γκάζι, Λυκαβηττός και Ακρόπολη. Στις 22 Μαΐου στις 16:40 κατευθυνόμουν στο Σύνταγμα για ένα φωτορεπορτάζ στην Ερμού μέχρι το Μοναστηράκι. Ενώ το λεωφορείο κατευθυνόταν στο Σύνταγμα η αστυνομία είχε κλείσει το δρόμο και ο οδηγός πρότεινε να περπατήσουμε μέχρι το Σύνταγμα.

Όταν έφτασα στην Βουλή πρόσεξα ότι μια διμοιρία της αστυνομίας κατευθυνόταν προς μια ομάδα διαδηλωτών.Οι διαδηλωτές απάντησαν πετώντας πέτρες, κατέλαβαν τον δρόμο και απώθησαν τις αστυνομικές δυνάμεις. Μια άλλη ομάδα αστυνομικών εμφανίστηκε και πέταξε δακρυγόνα. Συνέχισα να φωτογραφίζω και στάθηκα σε μια πλευρά όπου υπήρχε αστυνομία και δημοσιογράφοι, ενώ η πλατεία είχε γεμίσει δακρυγόνα.Γύρω στις 18:00 οι διαδηλωτές κατευθύνονταν προς την Ομόνοια, φωνάζοντας συνθήματα σε σχάση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το σεβασμό του Ισλάμ.

Την προηγούμενη μέρα ένας αστυνομικός ενώ έλεγχε τα έγγραφα ενός μουσουλμάνου του πήρε το Κοράνι, (μπροστά στην γυναίκα και το παιδί του) το πέταξε και το πάτησε. Ενώ οι διαδηλωτές συνέχιζαν την πορεία διαμαρτυρίας, χάθηκε ο έλεγχος και άρχισαν να σπάνε ιδιωτική και δημόσια περιουσία.

Οι δρόμοι είχαν γεμίσει δακρυγόνα και φωτιές και ο κόσμος έτρεχε προς κάθε κατεύθυνση. Όλη αυτή την ώρα φωτογράφιζα τα γεγονότα.Στις 18:45 μια νέα ομάδα αστυνομικών κατέφθασε με μηχανές. Από την αρχή είδα τις άγριες διαθέσεις τους και πράγματι ξεκίνησαν μια βίαιη καταστολή απέναντι στους διαδηλωτές και όποιον άλλον βρισκόταν εκεί. Ακινητοποιούσαν τον κόσμο χτυπώντας τον, συλλάμβαναν τους πάντες, και καθώς οδηγούσαν τον κόσμο στην άλλη πλευρά του δρόμου τους έδερναν όλους.

Ενώ φωτογράφιζα τα γεγονότα, ένας αστυνομικός ήρθε από πίσω μου και απείλησε να με χτυπήσει αν δεν τον ακολουθούσα, με χτύπησε στα πόδια και με έριξε στο πάτωμα για να μου βάλει χειροπέδες. Ενώ προσπαθούσα να του δείξω την δημοσιογραφική μου ταυτότητα, με έριξε στο πάτωμα με το πόδι του πάνω στο λαιμό μου. Ούρλιαζα δείχνοντας του την κάμερα μου και το διαβατήριο μου, αλλά δεν με άκουγε, ενώ πλησίασε ένας άλλος αστυνομικός (προφανώς ανώτερος του) που του ζήτησε να με απελευθερώσει.

Σηκώθηκα, έτρεξα στην άλλη πλευρά του δρόμου και απομακρύνθηκα αρκετά από τον συγκεκριμένο αστυνομικό. Περπάτησα 100 μέτρα, σταμάτησα να δω που είχα δεχθεί χτυπήματα και να ελέγξω τον εξοπλισμό μου. Ενώ κοιτούσα τις συλλήψεις που έκανε η αστυνομία, ένας αστυνομικός με πλησίασε από πίσω με έπιασε από το πουκάμισο, μου πήρε την κάμερα και με έσπρωξε μέσα σε ένα βαν μαζί με άλλους κρατούμενους, η ώρα ήταν 19:30.

Στα Ελληνικά κρατητήρια με μετέφεραν μαζί με τους υπόλοιπους κρατούμενους (ένας από αυτούς ήταν ένα παιδί 13 ετών). Με γροθιές μας χτυπούσαν ενώ ανεβαίναμε στον 6ο όροφο. Οι αστυνομικοί κράτησαν τη κάμερα μου και τις κάρτες μνήμης και με έψαξαν 8 φορές. Πέταξαν κάτω όλο το περιεχόμενο της τσάντας μου και με ανάγκασαν να γδυθώ.

Αφού ντύθηκα με ανέβασαν στον 12ο όροφο.Στο ασανσέρ οι αστυνομικοί με έβριζαν στα Αγγλικά (δεν ήταν μεγαλύτεροι από 25 χρονών) “fuck you, mother fuckers, I will fuck your mother, and so on.” Καθώς με έβριζαν με χτυπούσαν στο κεφάλι και στο στομάχι. Το ασανσέρ σταμάτησε και μπήκε μέσα ένας πενηντάρης αστυνομικός, υποθέτω ότι του είπαν ότι είμαι φωτογράφος (κατάλαβα την λέξη φωτογράφος στα Ελληνικά). Ο αστυνομικός με κοίταξε, έβγαλε ένα μαχαίρι από τη ζώνη του και απειλώντας με είπε: “I will cut your balls and fuck you in the ass”.

Οι άλλοι γέλασαν και τον ευχαρίστησαν για την "παράσταση". Όταν φτάσαμε στο 12ο όροφο καθώς πηγαίναμε στο διάδρομο με κλότσησαν στους αστραγάλους, και με τους αγκώνες τους με χτύπησαν στο στήθος, το κεφάλι και το λαιμό.

Με ξαναέψαξαν, πετώντας τα πράγματα από την τσάντα μου. Ζήτησα πολλές φορές να μιλήσω με κάποιο ανώτερο αξιωματικό αλλά κάθε φορά με χτυπούσαν περισσότερο. Τους έδειξα το διαβατήριο μου και ζήτησα να αναγνωρίσουν ότι είμαι φωτορεπόρτερ από το εξωτερικό αλλά μου πέταξαν το διαβατήριο και μου είπαν να μην μιλάω. Περίμενα πολύ ώρα χωρίς να γνωρίζω τι γίνεται.

Μετά από 6 ώρες με πήγαν στα κρατητήρια μαζί με τους υπόλοιπους κρατούμενους, μου επέστρεψαν την κάμερα μαζί με τις κάρτες μνήμες που είχαν όμως διαγράψει το περιεχόμενο τους. Στις 24:30 τηλεφώνησα στους φίλους μου στην Αθήνα και τους ενημέρωσα για το τι γινόταν. Εκείνοι μου βρήκαν δικηγόρο και μίλησαν με την πρεσβεία του Εκουαδόρ για το τι συνέβαινε.

Στις 02:00 είδα το δικηγόρο που μου είπε ότι όλες οι φωτογραφίες μου είχαν αντιγραφεί σε ένα DVD και ότι πιθανότατα θα με κατηγορούσαν για "πρόκληση ταραχών".Την επόμενη μέρα η υποψία του επαληθεύτηκε. Συναντήθηκα με το δικηγόρο που θα αναλάμβανε την υπόθεση μου και μου είπε ότι η Ελληνική Αστυνομία με κατηγορούσε " ότι ήμουν μέλος μιας ομάδας 12 ατόμων που ξεκίνησαν τις ταραχές".

Πουθενά στην κατηγορία δεν αναφερόταν ότι είμαι φωτογράφος από το Εκουαδόρ, ότι μένω στην Ισπανία όπου κάνω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές. Στις 16:30 πήγαμε στο δικαστήριο, όπου ο δικηγόρος μου πιστοποίησε ότι είμαι φωτογράφος, κάτοικος Ισπανίας και μεταπτυχιακός φοιτητής, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση μου αλλά η δίκη θα γίνει αυτή τη βδομάδα.

Κλείνοντας...Ευχαριστώ εκ βαθέως όλους εκείνους στην Βαρκελώνη και Αθήνα που χωρίς όρους με βοήθησαν και συνέβαλαν στην απελευθέρωση μου. Την κυβέρνηση του Εκουαδόρ και τους αντιπροσώπους της στην Αθήνα για τον επαγγελματισμό και την ταχύτητα με την οποία χειρίστηκαν την υπόθεση μου. Τους δικηγόρους που με υπερασπίστηκαν και την Ελληνική Ένωση φωτογράφων για την παρέμβαση της. Ελπίζω όλοι εσείς που διαβάζετε την δήλωση μου να προβείτε σε κάθε νόμιμη ενέργεια για να μην μείνει αυτή η πράξη ατιμώρητη. Μην διστάσετε να πάρετε πρωτοβουλίες για την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την ελευθερία του Τύπου για όλους τους φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφους του κόσμου.

Επικοινωνία:
daniel_patino_flor@yahoo.com

Αστυνομική αυθαιρεσία και στην Αγγλια

«Ένα "ουφ" ανακούφισης βγαίνει από μέσα μου, τώρα που, έπειτα από έναν μήνα, επιτέλους ξεμπέρδεψα με τη βρετανική Δικαιοσύνη. Με πήγαν στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι με τη φωτογραφία που τράβηξα, "θα μπορούσα να προκαλέσω αίσθημα φόβου ή άγχους στους γύρω μου"! Τελικά αυτήν την ταραχή την υπέστημεν εγώ και η οικογένειά μου, που είδε απρόσμενα να με συλλαμβάνουν και να μου περνούν χειροπέδες...».

Δυο-τρία «κλικ» τού στοίχισαν ακριβά. Ούτε που το φανταζόταν ο 53χρονος υπάλληλος της Ολυμπιακής, λάτρης της καλλιτεχνικής φωτογραφίας, κ. Περικλής Αντωνίου πως στη διάρκεια των πρόσφατων πασχαλινών οικογενειακών διακοπών του στο Λονδίνο θα ήταν υποχρεωμένος, τη Μεγάλη Πέμπτη, να περάσει το κατώφλι ενός Αστυνομικού Τμήματος και να διανυκτερεύσει σε κελί! «Ακούγεται ίσως ασήμαντο, αλλά, στα καλά καθούμενα, να μένεις ένα ολόκληρο βράδυ πίσω από τα σίδερα, να σε τρέχουν στα δικαστήρια και να πρέπει να ξαναπάς στην Αγγλία για να δικαστείς, προσωπικά το θεωρώ μιαν αναίτια ταλαιπωρία.

Είναι ο μεγαλύτερος εξευτελισμός για έναν άνθρωπο να τον οδηγούν σιδηροδέσμιο στην κλούβα, ό,τι πιο ατιμωτικό μπορεί να ζήσει κανείς, ειδικά όταν ξέρει πως δεν έχει υποπέσει στο παραμικρό αδίκημα...», λέει στα «ΝΕΑ», άρτι αφιχθείς και πάλι από τη βρετανική πρωτεύουσα, «καθαρός» πια από την κατηγορία που τον βάρυνε, ότι φωτογράφισε μέσα στο λονδρέζικο Μετρό μια 17χρονη- που φαινόταν ωστόσο ενήλικη κοπέλα.

«Κατά τη διαδρομή, συνεπαρμένος από το ενδιαφέρον του θέματος, έβγαζα ορισμένες γενικές φωτογραφίες από το κοινό, όταν μια κυρία διαμαρτυρήθηκε επειδή θεώρησε ότι φωτογράφιζα την κόρη της. Αμέσως, όπως παγίως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και όπως επιτάσσει η διεθνής φωτογραφική πρακτική και ηθική, ζήτησα συγγνώμη, επέδειξα τις φωτογραφίες που είχα βγάλει και διέγραψα ενώπιόν της αυτές στις οποίες συμπεριλαμβανόταν η κόρη της.

Και ενώ θεωρούσα το επεισόδιο λήξαν, άγνωστός μου επιβάτης με ακολούθησε στην έξοδο του Μετρό και με την πρώτη ευκαιρία προσέγγισε διερχόμενους αστυνομικούς, δήλωσε πατέρας της ανήλικης και ζήτησε τη σύλληψή μου!», περιγράφει και στην τρισέλιδη επιστολή διαμαρτυρίας που απέστειλε στον Βρετανό πρέσβη στην Ελλάδα. Το μαρτύριο. Από τότε άρχισε όπως λέει και το μαρτύριό του, βίωσε για ένα εικοσιτετράωρο στο πετσί του την αυθαιρεσία της βρετανικής αστυνομίας.

«Με πήγαν στις δώδεκα το μεσημέρι στο Τμήμα και βγήκα από το δικαστήριο την επομένη, Μεγάλη Παρασκευή, στη μιάμιση, αφού πρώτα ορίστηκε δικάσιμος για τις 18 Μαΐου. Καθ΄ όλη την προηγούμενη νύχτα, ωστόσο, παρέμεινα σε συνθήκες αυστηρής απομόνωσης, στο κρατητήριο εννοείται πως δεν κοιμήθηκα.

Έστω κι αν τήρησαν τα δικαιώματά μου και μου όρισαν δικηγόρο, σε όλα τα υπόλοιπα οι Βρετανοί ήταν, για ένα τέτοιο "αδίκημα", υπερβολικοί: όπως και σε κάθε άλλον εγκληματία, μου πήραν μέχρι και τη ζώνη και τα παπούτσια με τα κορδόνια μου, προκειμένου να μην... αυτοκτονήσω! Ούτε μου επέτρεψαν να επικοινωνήσω με τη γυναίκα και τον γιο μου που με συνόδευαν· αντιθέτως, μου αφαίρεσαν κι όλα τα προσωπικά αντικείμενα, το ρολόι και τη μηχανή μου. Όλα αυτά χωρίς μέχρι τότε να μου έχει απαγγελθεί οποιαδήποτε κατηγορία ή να ενημερώσουν για το παραμικρό τους οικείους μου. Αυτοί έσπευσαν να πληροφορήσουν για την κράτησή μου τις εκεί ελληνικές διπλωματικές αρχές, που ευτυχώς στάθηκαν στο πλευρό μου, φρόντισαν και για διερμηνέα...», θυμάται.

Μόλις την περασμένη Δευτέρα ο κ. Αντωνίου κατάφερε να πάρει...συγχωροχάρτι, να αφήσει πια πίσω του, όπως λέει, και την οργή που ένιωσε για την αδικία που εντελώς απρόσμενα βίωσε. «Τελικά δεν έγινε καν δικαστήριο. Ο δικηγόρος που ανέλαβε την υπεράσπισή μου ζήτησε από τον εισαγγελέα να αποσύρει την κατηγορία, γιατί τη θεωρούσε τελείως αβάσιμη, έως γελοία.

Πράγματι, έπειτα από μία ώρα που ζήτησε για να το σκεφτεί, ο τελευταίος, ως λογικός άνθρωπος, την απέσυρε και είπε πως με θεωρεί αθώο. Δίκη δεν χρειάστηκε να γίνει, οι βρετανικές αρχές αναγνώρισαν πως με ταλαιπώρησαν άδικα, ουσιαστικά μου ζήτησαν συγγνώμη, ανέλαβαν αυτές κι όλα τα έξοδα, δικαστικά και ταξιδιωτικά, μου επέστρεψαν και τη μηχανή μου.

Για μένα, βέβαια, όλο αυτό περισσότερο κόστισε σε συναίσθημα, στενοχώρια. Το ίδιο και στην οικογένεια και τους φίλους μας, που έζησαν από κοντά όλα αυτά τα εντελώς παράλογα. Για ένα αδίκημα που, βάσει της αγγλικής νομοθεσίας, επισύρει μόνο πρόστιμο, συνήθως 100-150 λίρες, εγώ- και χωρίς να φταίω- πλήρωσα ψυχικά· στην πραγματικότητα μου κόστισε πολύ πιο ακριβά...».

Στο πλευρό του αυτό το διάστημα ο Περικλής Αντωνίου είχε και απλούς Βρετανούς πολίτες, που έμαθαν, μέσω Ελλήνων, για την περιπέτειά του στη χώρα τους. «Στο Λονδίνο θα ξαναπάω, δεν έχω τίποτε με τους ανθρώπους εκεί.

Για την ακρίβεια, μπορώ να πω ότι τους συμπάθησα και περισσότερο, καθώς αρκετοί από αυτούς επέδειξαν αλληλεγγύη, κινητοποιήθηκαν και επικοινώνησαν μαζί μου, ήταν κάτι το συγκλονιστικό! Ειδικά ένας από αυτούς, που είδε τις φωτογραφίες μου μέσω του site μου στο Ίντερνετ, μου τηλεφώνησε και μου είπε πόσο ντρέπεται που η βρετανική αστυνομία έφτασε σε αυτό το σημείο. Κατάλαβε πως δεν είμαι εγώ από τους φωτογράφους παπαράτσι: ήρθε από την επαρχία, μάλιστα, για να παραστεί ως μάρτυρας στη δίκη μου!», σημειώνει.

Ο ίδιος μάλιστα προβληματίστηκε, όπως λέει, και για κάτι άλλο στον έναν μήνα της λονδρέζικης περιπέτειάς του: «Καθώς είχα μαζί μου και τον έφηβο γιο μου, σκεφτόμουν τους Έλληνες νέους, μετά και τα γεγονότα του Δεκεμβρίου με την Ελληνική Αστυνομία. Αναρωτιόμουν αν όλα αυτά που είδε το παιδί μου να μου συμβαίνουν, ήταν ίσως και η χαριστική βολή για να διαμορφώσει αντικοινωνική άποψη εναντίον της Αστυνομίας». Μεσαίωνας. Στο μυαλό μου είχα και την έφηβη αυτή κοπέλα του Μετρό, ως μέλος μιας οικογένειας που ζει με τέτοιες προκαταλήψεις, με τόσο τρόμο, σε εποχές Μεσαίωνα...», υποστηρίζει. Ο ίδιος επιμένει στην ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, με σεβασμό όμως προς τον φωτογραφιζόμενο.

«Όταν πηγαίνεις σε μια ξένη χώρα ως τουρίστας, λογικό είναι να φωτογραφίζεις τα τοπία και τους ανθρώπους της, τον λαό της σε μια γενική άποψη. Όπως εμείς οι φωτογράφοι έχουμε το δικαίωμα να φωτογραφίζουμε οτιδήποτε σε δημόσιο χώρο, έτσι κι εγώ αναγνωρίζω το δικαίωμα οποιουδήποτε πολίτη να ενοχλείται από τον φακό μας. Αλλά περιστατικά σαν κι αυτό που μου συνέβη θεωρώ πως δεν έχουν καμία θέση στη σημερινή εποχή, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για Ευρωπαίους πολίτες, της Ε.Ε. Η ένστασή μου, λοιπόν, αφορά την υπερβολή των Άγγλων αστυνομικών, τη μειωτική στάση τους απέναντί μου, σε μια κυριολεκτικά αστήρικτη, εξωφρενική υπόθεση, ανίκανη να στοιχειοθετήσει μιαν αστεία κατηγορία...».

ΤΑΝΕΑ

Tωρα ...σκιζουν και το Kορανι;

Πορεία μεταναστών που καταγγέλλουν ότι αστυνομικός έσκισε το Κοράνι!

Πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποίησαν το απόγευμα της Πέμπτης εκατοντάδες μουσουλμάνοι μετανάστες, καταγγέλλοντας ότι αστυνομικός έσκισε το Κοράνι, κατά τη διάρκεια επιχείρησης-σκούπα της αστυνομίας.

Οι μετανάστες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας και έκαναν πορεία προς τον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών, όπου καταγγέλλουν ότι έγινε το περιστατικό, κατά τη διάρκεια ελέγχου, το βράδυ της Τετάρτης.

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν, ομάδα αστυνομικών σταμάτησε όχημα στο οποίο επέβαιναν Σύριοι και αφού τους εξύβρισαν, έσκισαν το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων και το ποδοπάτησαν. Η Αστυνομία διεξάγει έρευνα για τη βασιμότητα των καταγγελιών αυτών.

Στη διάρκεια της πορείας υπήρξαν αψιμαχίες μεταξύ των διαδηλωτών και αστυνομικών, ενώ προκλήθηκαν και φθορές σε οχήματα και καταστήματα.
Νέα διαδήλωση προγραμματίζεται για το μεσημέρι της Παρασκευής από την πλατεία Ομονοίας προς το Σύνταγμα.

Ιn.gr

Η Ελλάδα «εξαγωγέας» του AIDS στην Ευρώπη...

Γιατί δεν είναι μόνο η γρίπη των χοίρων...:

Επιστήμονες χαρτογράφησαν την εξάπλωση του HIV/AIDS στην Ευρώπη και διαπίστωσαν πως οι τουρίστες φέρουν το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης. Μάλιστα, σύμφωνα με το χάρτη, που περιλαμβάνει 17 χώρες, η Ελλάδα και η Ισπανία κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις στις χώρες που «εξάγουν» τον ιό.

Ο χάρτης μετανάστευσης του ιού HIV που προκαλεί το AIDS, δείχνει ότι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Σερβία και η Ισπανία είναι οι μεγάλες χώρες «εξαγωγής» του ιού στην Ευρώπη.

Αυτό οφείλεται σύμφωνα με τους επιστήμονες στον τουρισμό αλλά και στους μετανάστες οι οποίοι έρχονται σε επικίνδυνη επαφή, μολύνονται, αλλά δεν ενδιαφέρονται να εξεταστούν. Έτσι, φεύγουν από τις εν λόγω χώρες μολυσμένοι και εξαπλώνουν τον ιό σε άλλες χώρες.

Στις χώρες «εισαγωγής» του ιού κατατάσσονται κυρίως η Αυστρία, το Βέλγιο, η Δανία, η Γερμανία και το Λουξεμβούργο.

Η Βρετανία είναι τόσο «εξαγωγέας» όσο και «εισαγωγέας» του ιού, όπως επίσης είναι και το Ισραήλ, η Νορβηγία, η Ολλανδία, η Σουηδία και η Ελβετία.

Η μελέτη ανέλυσε δείγματα από 17 ευρωπαϊκές χώρες και παρακολούθησε την κίνηση του ιού στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Πραγματοποιήθηκε από διεθνή ομάδα επιστημόνων, με υπεύθυνο έρευνας τον κ. Δημήτριο Παρασκευή από το Εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών «μελετήθηκε η «μετανάστευση» του ιού δημιουργώντας το “οικογενειακό δέντρο” του, καταγράφοντας λεπτομερώς γενετικά χαρακτηριστικά τα οποία αποκαλύπτουν πώς ο ιός εξελίσσεται στο χρόνο».

Ο ίδιος εξηγεί πως «δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία, πιθανώς εξαπλώνουν τον ιό μέσω των τουριστών που μολύνονται στη διάρκεια των διακοπών τους».

Σύμφωνα με την μελέτη, ο ιός εκτιμάται ότι εξαπλώθηκε από την Ελλάδα σε επτά άλλες χώρες και από την Ισπανία σε πέντε.

«Το μήνυμα της μελέτης είναι ότι ο ιός μετακινείται με και από τους ταξιδιώτες, γι' αυτό τα εθνικά προγράμματα υγείας των διαφόρων χωρών δεν πρέπει να στοχεύουν μόνο στον πληθυσμό της χώρας, αλλά και στους τουρίστες, επισκέπτες και μετανάστες – που είναι πηγές, αλλά και στόχοι του HIV», εξηγεί ο κ. Παρασκευής.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση «Retrovirology».

απο Τα Νεα

H Theresa Andersson και η μουσικη της!

Η Theresa Andersson γεννηθηκε το 1972 στο νησι Gotland, (Sweden) ειναι τραγουδιστρια, γραφει στιχους και μουσικη και ειναι επισης multiinstrumentalist. To 1990 ακολουθησε τον συμπατριωτη της, Anders Osborne, στη New Orleans, αλλα εννεα χρονια αργοτερα εφυγε απο το συγκροτημα. Απο τοτε η Theresa εχει εμφανιστει και ηχογραφησει κοντα σε σπουδαιους μουσικους της New Orleans σκηνης, οπως ο Allen Toussaint, The Neville Brothers, The Meters και Betty Harris. Εχει επηρεαστει απο αυτους τους καλλιτεχνες και δηλωνει οτι οι ρυθμοι της New Orleans αποτελουν ενα μεγαλο μερος του προσωπικου της ηχου. Στις 4 Φεβουαριου του 2009 η Theresa εμφανιστηκε στο Late Night show με τον Conan O'Brien.
Αυτο ομως που εντυπωσιαζει με την Theresa ειναι οτι βρισκεται στη σκηνη μονη της δινοντας ενα "One-Woman Show" ενω χρησιμοποιει ταυτοχρονα διαφορα μουσικα οργανα. Το do-it-yourself video που εφτιαξε στη κουζινα της για το τραγουδι "Na Na Na" εγινε επιτυχια στο YouTube ενω πανω απο 800.000 το ειδαν. Η Theresa ηχογραφησε αλλο ενα τραγουδι το "Birds Fly Away", στην ιδια κουζινα που ηχογραφησε και ολοκληρο το προσφατο της album το "Hummingbird, Go"!

Μπραβο σ´οσους,ες ακολουθουν το δικο τους δρομο!

Ευρωπαϊκό "ξυλο" και στατιστικες!

Ενα προσφατο αρθρο στο Βημα αναφεροταν στους Ευρωπαίους γονείς, οι οποιοι, πλην των Σουηδων, χρησιμοποιούν το "ξυλο" σαν μεσο σωφρονισμού των παιδιών τους. Τα στοιχεια παρουσιαστηκαν απο το Συνήγορο του Πολίτη και φαινεται οτι τόσο οι Ελληνες γονείς, όσο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι καταφεύγουν συχνά στο "ξυλο", σαν τιμωρια για τα παιδια τους!
Το αρθρο αναφερει χαρακτηριστικα οτι "δεν χωρεί αμφιβολία πάντως ότι τα παιδιά όλου του κόσμου θα ήθελαν να ζουν στη Σουηδία", επειδη η χωρα ηταν η πρωτη που απαγόρευσε με νομο- ηδη απο το 1979- τη σωματική τιμωρία των ανηλίκων. So what? Θα ηθελα να ξερω πως βγαινουν κατι τετοια απλοϊκά συμπερασματα, απο τα ΜΜΕ που παρουσιαζουν τα πραγματα εντελως επιφανειακα! Ποτε θα σταματησουν καποιοι να παρουσιαζουν στατιστικες και νουμερα και να προσπαθουν να "ερμηνευσουν" το κοσμο (για εμας τους υπολοιπους) μεσα απο αυτα; Φυσικα δεν αναφερομαι εδω μονο στο ζητημα του "ποιος λαος δερνει τα παιδια του περισσοτερο, ή λιγοτερο απο αλλους"! Στη Σουηδια, παντως, διαβασαμε σε εφημεριδες οτι τα παιδια στην....Ολλανδια ειναι τα πιο ευτυχισμενα στην Ευρωπη! Αλλες στατιστικες ισχυουν εδω, κι αλλες στην Ελλαδα; Πληρης συγχιση!
Το αρθρο μας πληροφορει επισης οτι "παρά τον προηγμένο χαρακτήρα τους ως χωρες, η Βρετανία η Γαλλία και το Βελγιο εμφανίζουν μεσαιωνική εικόνα ως προς το "ξύλο" και οτι το 96% των παιδιών στη Γαλλία έχει εμπειρία κάποιας μορφής σωματικής τιμωρίας, ενώ στην Αγγλια στατιστικές δείχνουν ότι το 38% των μωρών κάτω του ενός έτους δεχόταν "ξύλο" περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα!"
Οσοι ομως ζουν εδω διαβαζουν (δυστυχως) και για την αυξηση της βιας στα παιδια! Οργανωσεις για τα δικαιωματα των παιδιων, οπως η ΒRIS (Barnens rätt i samhället) πληροφορουν οτι δεχονται χιλιαδες κλησεις, το χρονο απο παιδια για βοηθεια . Μερικοι απο εμας θυμομαστε σιγουρα ασχημες περιπτωσεις, που καλα θα ηταν να μη διαβαζαμε ποτε! Η βια υπαρχει και στη Σουηδια, οπως και αλλου και "καλα κρατει", ακομη παρα τις στατιστικες, που θελουν να μας πεισουν για το αντιθετο και να μεγαλωσουν ακομη περισσοτερο το κενο αναμεσα στους "προηγμενους" και "μη".....Το προβλημα ειναι οτι δεν πειθουν πια αυτους που βλεπουν τη πραγματικοτητα, οπως ειναι και οχι οπως μερικοι θα ηθελαν να ειναι....
Οπως πολλοι αλλοι, βαρεθηκα, πια, να διαβαζω στατιστικες, συμφωνα με τις οποιες καποια κρατη ειναι "καλυτερα" και πιο "προηγμενα" απο αλλα, μονο και μονο επειδη ετσι φαινεται απο τις στατιστικες, που εγκρινονται απο την ΕΕ, ή απο καποιο αλλο διοικητικο οργανο, ή οργανισμο! Πρωτα πρωτα ξερω καλα οτι δεν ειναι ολα συγκρισιμα, ουτε ολες οι συγκρισεις γινονται κατω απο τους ιδιους ορους. Γι αυτο θα πρεπει να μη γραφονται πραγματα "για να γραφονται", ενω παραλληλα καποιοι να προσπαθουν να κερδισουν τη μαχη των εντυπωσεων και μονο.....
Οι..."προηγμένες" χωρες λοιπον σκοτωνουν στο "ξυλο" μεχρι και νηπια, τοτε να υποθεσουμε, μηπως, οτι στην Ελλαδα τα πραγματα ειναι .... "καλυτερα"; Μηπως, αυτο, τελικα, ειναι και το μηνυμα που θελουν να περασουν στο κοσμο; Αντι για στατιστικες που απομακρυνουν τις χωρες μεταξυ τους, δημιουργουν συγχισεις και τεχνητα συρματοπλεγματα, γυρω μας, μηπως θα ηταν καλυτερα να μας λενε τι μπορει να κανουν τα κρατη και οι κοινωνιες, ωστε να ΜΗ χρειαζεται, πια, να διαβαζουμε στατιστικες ενδοοικογενειακης βιας, ειδικα πανω σε παιδια!

Ken Loach, "Riff-Raff" και εργατικη ταξη

Χτες η βολτα στη βιβλιοθηκη απεδωσε, μια και βρηκα-εκτος απο βιβλια-ακομη μια πολυ καλη ταινια του Ken Loach, το "Riff-Raff" (1990), με πρωταγωνιστη τον Robert Carlyle. Οπως οι περισσοτερες ταινιες του Loach, το "Riff-Raff" δινει μια πραγματικη εικονα της Βρετανιας. Ο ηρωας, Stevie, (Robert Carlyle) καταγεται απο Γλασκωβη, αποφυλακιστηκε προσφατα και ερχεται στο Λονδινο, της Μαggie Thatcher, για να βρει δουλεια σαν εργατης διπλα σε εργολαβους-αφεντικα και συναδελφους, οπου και οι δυο κατηγοριες δεν θελουν να ακουσουν κουβεντα για σωματεια και ασφαλισεις.
Οι εργολαβοι, στη ταινια, αναλαμβανουν να μετατρεψουν παλια και εγκαταλελειμενα κτηρια (σε μια περιπτωση βλεπουμε και ενα...νοσοκομειο, το Οld London Ηospital) σε πολυτελεις κατοικιες για λιγους και εκλεκτους! Εργατες απ ολο το κοσμο, Αφρικη, Καραϊβική, εργαζονται εκει προσπαθωντας να βγαλουν μονο ενα μεροκαματο. Ο Stevie γνωριζεται με τη Susan, (Emer McCourt), μια κοπελλα που προσπαθει να γινει τραγουδιστρια εχοντας περισσοτερο καρδια παρα ...ταλεντο! Το "Riff-Raff" συνδυαζει καυστικο χιουμορ με μια ασυμβιβαστη ρεαλιστικη ματια στην εργατικη ταξη της Αγγλιας. Ενω ταινιες τετοιου τυπου συνηθως δεν καταφερνουν να τραβανε τη προσοχη, ο Ken Loach, ξερει να συνδυαζει κωμωδια και δραμα και βεβαια θιγει πολλα καθημερινα ζητηματα.
Ο Bill Jesse (συγγραφεας, που πεθανε στα 48 του και στον οποιο ειναι αφιερωμενη η ταινια) ειχε δουλεψει πολλα χρονια σε οικοδομες και η εμπειρια του ηταν πολυ χρησιμη για τον Loach. Ακομη και οι ηθοποιοι που διαλεξε ο Loach επρεπε να ειχαν υποχρεωτικα εμπειρα απο δουλεια σε οικοδομη. Οπως ειπε: " We tried to get everybody who had experience on building sites because they all had to work -- they all had to know how to do the job." It's equally apparent that everyone involved knew how to act, as well ".