Thé jasmin et speculoos

-Καλημέρα σας, έμαθα πως οργανώνετε ένα atélier speculoos το Σάββατο στα πλάισια της Nuit blanche και θα θέλαμε να έρθουμε.
-Μάλιστα, πόσα άτομα;
-Δύο.
-Μπορείτε στις 7 ή στις 9;
-Στις 9 είναι καλύτερα.
-Πολύ καλά, σας περιμένουμε.

Η nuit blanche (λευκή νύχτα) είναι ένα έθιμο που πραγματοποιείται μια φορά το χρόνο στο Βρυξελλοχώρι (από όσο ξέρω και στο Παρίσι). Σάββατο βράδυ μένουν ανοιχτά πολλά ζαχαροπλαστεία/καφέ/χώροι ψυχαγωγίας και μουσεία, μέχρι αρκετά αργά. Παράλληλα διοργανώνονται διάφορες μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σε διάφορα σημεία της πόλης και όλα μοιάζουν με γιορτή.

Το Arrière Cuisine είναι ένα salon de thé (τσαγιερία) στο κέντρο της πόλης μας. Μικρό και ζεστό, προσφέρει πολλά είδη τσαγιών, αλμυρές τάρτες και λαχταριστά γλυκά. Για την nuit blanche οργάνωσαν ένα atélier παρασκευής speculoos.

To speculoos (προφέρεται "σπεκυλός") είναι το παραδοσιακό βέλγικο μπισκοτάκι κανέλλας που βλέπετε στην φωτογραφία. Είναι λεπτό, αρωματικό και τραγανιστό.

Σάββατο βράδυ, ευτυχώς η βροχή είχε σταματήσει και η νύχτα προβλεπόταν γλυκειά και σχετικά ζεστή. Ξεκινήσαμε λοιπόν, κι εμείς να πάμε να μάθουμε να φτιάχνουμε speculoos. Φτάνοντας στην τσαγερία, διαπιστώσαμε πως ήταν γεμάτη και καταλάβαμε γιατί έπρεπε να δηλώσουμε συμμετοχή. Υπήρξε πολύ μεγάλη ζήτηση και είχαν διοργανωθεί διαδοχικά atéliers ανά μισή ώρα. Με λύπη μας μάθαμε πως δεν θα μας έδειχναν πώς να φτιάξουμε την ζύμη, αλλά μόνο το φορμάρισμα (που δεν είναι και εύκολη υπόθεση τελικά).

Στο βάθος της αίθουσας, ο Σεφ στεκόταν στην κορυφή ενός τραπεζιού για 8 άτομα. Μας έδωσε μια μπάλα ζύμη στον καθένα και μας έδειξε πώς να την μαλακώσουμε, να της δώσουμε μακρόστενο σχήμα, να την τοποθετήσουμε στην φόρμα και μετά να αφαιρέσουμε όσο περίσσευε για να επιτύχουμε το επιθυμητό σχήμα και πάχος. Κατόπιν, τα μπισκοτάκια μας θα ψήνονταν για 1,5 ώρα και εν τω μεταξύ θα μπορούσαμε να φύγουμε και να επιστρέψουμε αργότερα για να παραλάβουμε το λαχταριστό δημιούργημά μας.

Ένιωσα σαν να ήμουν πάλι παιδί και να ήταν Χριστούγεννα ή Πάσχα, τότε που η μαμά μου ετοίμαζε τη ζύμη για τα κουλούρια και εγώ τα φορμάριζα είτε σε φορμίτσες είτε με τα χέρια. Τότε έφτιαχνα παπάκια, γουρουνάκια, αστεράκια ή αρκουδάκια. Και εδώ το ίδιο - αλλά το δικό μου speculoos είχε σχήμα St-Nicolas, δηλαδή του τοπικού Άη-Βασίλη. Επειδή όμως περίμενε και άλλος κόσμος να φτιάξει το speculoos του, φτιάξαμε μόνο ένα ο καθένας.

Περιμένοντας, αποφασίσαμε να μην πάμε βόλτα, αλλά να μείνουμε στην τσαγερία. Ήπιαμε τσάι γιασεμί και φάγαμε τάρτα ζάχαρης (ένα υπέροχο κατασκεύασμα: βάση από ζύμη με καμμένη μαύρη ζάχαρη πάνω! Αρκετές χιλιάδες θερμίδες μέσα σε λίγες απίστευτα λιγωτικές μπουκιές!).

Βγήκα να καπνίσω με την κούπα μου (το τσάι γιασεμί μοσχοβολάει έντονα) και από το διπλανό μπαρ ακουγόταν δυνατά latin jazz. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν χαρούμενος, ενώ μέσα από την τσαγερία αναδυόταν μια ορεκτικότατη μυρωδιά ψημένης κανέλλας και ζάχαρης.
Μια από κείνες τις γλυκές βραδιές, που όλα μοιάζουν όμορφα, που έχεις χαρούμενη χαζορομαντική διάθεση -που είναι σπάνιες και κρατούν λίγο.
__________________________
Υ.Γ. Το speculoos μου ήταν ονειρεμένα υπέροχο!

Το ποστ είχε ανέβει και στο μαγαζί μου.