Tuesday, June 17

Ευτυχια, ή επιτυχια στη ζωη;

«Το να επιλεξω σχολη δεν ειναι και το ευκολοτερο που θα κανω στη ζωη μου.
Παρολο που μου αρεσει η ιδεα και θα ήθελα να σπουδάσω φιλολογος σκεφτομαι οτι θα χρειαστει να περιμένω χρόνια ολόκληρα μέχρι να διοριστώ!
Πρέπει λοιπόν να συμπληρώσω το Μηχανογραφικό με κυριο κριτήριο την επαγγελματική μου αποκατάσταση και να μη σκεφτομαι τι μου αρεσει! Ειναι πολυτελεια στις μερες μας, οταν υπαρχει μεγαλη ανεργια!
Το μαρκετινγκ και η διαφημιση προσφερουν μεγαλυτερες δυνατοτητες για εργασια. Ετσι λενε, ολοι, γνωστοι και φιλοι. Το συζητησα και με τους γονεις μου και μαλιστα συμφωνουν και οι δυο».
Κωστας Χ., 18 χρονων.

23 comments:

g vrettos said...

Mπραβο διαλεξε μια δουλεια με κριτιριο ποσα θα κονομας, το τι σου αρεσει αστο σε δευτερη μοιρα.
Καπως ετσι ξεκινανε η μακροχρονιες ασθενειες και οι πιο ανιατες, με τη βοηθεια των γονεων.
Αν τωρα που εισαι σε αυτη την ηλικια δεν μπορεις να διαλεξεις...
λες και ο κοσμος ολος ειναι μονο το Ελλαδισταν βρασε σιταρι.............

ELvA said...

@voros
Πιστευω οτι δε χρειαζεται να ακουνε παντα τα παιδια τους γονεις τους, ειδικα, σε θεματα που εχουν να κανουν με την επιλογη επαγγελματος. Το μελλον ειναι δικο τους γι αυτο πρεπει να ξερουν οι ιδιοι καλα τι τους αρεσει, ωστε να αποδωσουν καλυτερα.
Οι γονεις χρειαζεται να στηριζουν τις αποφασεις, οχι να επηρεαζουν με γνωμονα το ..οικονομικο!
Η ευτυχια των παιδιων τους δλδ καθολου δεν μετραει;

Anonymous said...

Στο Ελλαδισταν, ή Κουρδισταν ή οπου αλλου -σταν, αγαπητοι μου ο καθε νεος φυσικα πρεπει να ακουλουθει αυτο που στα αληθεια του αρεσει να κανει. Καθε πρωι οταν ξυπναει να μην εχει πεταλουδες στο στομαχι του. Φυσικα οι γονεις παντα μιλανε απο την πειρα τους αλλα και οι νεοι οσο εχουν τους γονεις να τους στηριζουν μπορουν να ακολουθησουν το επαγγελμα που τους ταιριαζει και καθ'οδον στην πορεια θα μπορεσουν να αναπτυχθουν. Οι γονεις παντα μιλανε απο την πλευρα της πρακτικοτητας αλλα οταν ο νεος στα αληθεια θελει να ακολουθησει το επαγγελμα που του αρεσει τοτε και οιγονεις θα το δεχθουν.
Παντα οι νεοι πρεπει να διαλεγουν με γνωμονα με τι πραγματικα τους αρεσει για να μην κυτανε πισω, να μην σκεπτονται για τον "Δρομο που δεν πηραν" οπως γραφει και ο Ρομπερτ Φροστ.

ELvA said...

@anonymous

Ακριβως! Ειναι ενδιαφερον οτι υπαρχουν ατομα που δεν θετουν το χρημα σαν νουμερο 1 κριτηριο για την εκλογη επαγγελματος! Δυστυχως ομως υπαρχουν αλλοι που δεν σκεφτονται ετσι, με αποτελεσμα να βλαπτουν τα παιδια τους!
Παντως κριμα η ..ανωνυμια οταν μαλιστα παραθετεις και το 'The Road Not Taken' του Robert Frost!
''...Two roads diverged in a wood, and I took the one less traveled by,
And that has made all the difference''.

maria_pin said...

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Εγώ να πω βέβαια ότι αν και συμφωνώ απόλυτα με τον voros αλλά και με τα λοιπά σχόλια, να μην ξεχνάμε και οτι στην Ελλάδα κατα βάση τις σπουδές τις πληρώνουν οι γονείς, και επομένως τους πέφτει και αυτούς λόγος!! Αν κάνεις του κεφαλιού σου κύριε, πλήρωνε κιόλας! Γιατί αν θέλει ο γιος μου πχ να γίνει χορευτής ή ποιητής, εγώ θα τον υποστηρίξω και θα τον αγαπώ, αλλά χρειάζεται και μια κοινή λογική!!

Οσο για τη φιλολογία, μη νομίζετε, ακόμα διορίζουν φιλολόγους!

ΥΓ. Εγώ επέλεξα ώς πρώτη σχολή αυτή στην οποία πίστευα οτι θα περάσω. Αλλά η αλήθεια είναι οτι δεν καιγόμουν και για τίποτα άλλο.Αν όμως κάποιος καίγεται, καλό είναι να πάει..

ELvA said...

To θεμα αυτο εγω το βρισκω παντα ενδιαφερον,
Μαρια, κυρια επειδη εχει να κανει με πολλες παραμετρους. Οι γονεις απο τη μια που, οπως λες, πληρωνουν και εχουν γνωμη αλλα φυσικα χρειαζεται να παιρνουν υπ οψη τους και την κλιση η τις προτιμησεις του παιδιου τους. Οχι να λενε εγω θελω να κανω τον γιο μου π.χ γιατρο,παει τελειωσε,ενω το παιδι τους θελει να γινει χορευτης!(Εχεις δει φανταζομαι την εξαιρετικη ταινια 'Billy Elliot'). Μετα ειναι η γνωμη του παιδιου και επισης το ποσο επηρεαζεται απο τους γονεις, καθως επισης και η τελικη του αποφαση και οι συνεπειες που εχει κατι τετοιο. Σκετο σεναριο για ταινια δηλαδη, αλλα μας ..προλαβε ο κυριος Stephen Daldry, σκηνοθετης της παραπανω ταινιας!

Nemo said...

Καλα τα λεμε αλλα ερχομαστε σε ενα αλλο θεμα. Στο κατα ποσο ειναι ενημερωμενος ενας νεος σημερα στην Ελλαδα για τα επαγγελματα.
Κοινως σε τι βαθμο γινεται επαγγελματικος προσανατολισμος στα σχολεια ωστε τα παιδια να δουν διαφορα επαγγελματα και να πουν "αυτο μου ταιριαζει". Θυμαμαι στο σχολειο μου επαγγελματικο προσανατολισμο μας εκανε η γυμναστρια που τις περισσοτερες φορες μας εστελνε εξω για μπαλα.
Ετσι εχουμε φτασει να εχουμε το μεγαλυτερο ποσοστο διαφορας μεταξυ σπουδων και τελικου επαγγελματος.
Γιατι πολλες φορες οταν πια καταλαβεις τι ειναι αυτο που πραγματικα σου αρεσει δυσκολα γυρνας πισω στα αμφιθεατρα...

ELvA said...

@nemo
Εχεις δικιο οταν λες οτι στην Ελλαδα δεν υπηρχε σωστος επαγγελματικος προσανατολισμος στα σχολεια. Βεβαια, δεν εχω ιδεα αν τα πραγματα εχουν καλυτερευσει απο τοτε που ημασταν στο λυκειο.Απο την αλλη δεν νομιζω οτι τα σχολεια ,γενικα, προετοιμαζουν τους μαθητες
τους για το μελλον. Μονο
το παρον κοιτανε, πιστευω. Τα δε Ελληνικα σχολεια, ειναι προσανατολισμενα στη λογικη των εξετασεων και της βαθμοθηριας, οποτε το μελλον των μαθητων το αφηνουν και αυτοι για το...μελλον! Ολοι ξερουμε ατομα που περασαν σε μια σχολη,για τους γονεις τους, και το μετανιωσαν αργοτερα...

Γιαννα said...

Διαβαζω για τον προβληματισμο του σημερινου νεου και θαθελα να πω οτι ο προσανατολισμος μην περιμενετε να ερθει απο εξωτερικους παραγοντες. Εγω μενω στην Νεα Υορκη και ειμαι εκπαιδευτικος. Ναι υπαρχουν συμβουλοι αλλα δεν σε προσανατολιζουν πληρως παρα μεχρι να πας στο Κολλεγιο. Ακομα και εκει δεν σε προσανατολιζουν πληρως αλλα σου δινουν καποια ερωτηματολογια και μεσα απο τα ερωτηματολογια ανακαλυπτεις τον εαυτο σου, τι σου αρεσει να κανεις, και με τι πραγματα σου αρεσει να ασχολησαι περισσοτερο.
Δυστυχως υπαρχουν, ενα παρα πολυ μεγαλο ποσοστο νεων που αποφοιτουν απο τα κολλεγια αλλα δεν εργαζονται στο αντικειμενο που μελετησαν. Επισης υπαρχουν παρα πολλοι νεοι που αλλαζουν αντικειμενο και πηγαινουν πισω στο Κολλεγιο ξανα. Π.χ. παρα πολλες κυριως κοπελες αλλαζουν τομεα και ενω εχουν μελετησει Κοινωνιολογια or Marketing ας πουμε πηγαινουν παλι στο Κολλεγιο για να αποκτησουν την αδεια να διδαξουν. Of course it gives them the advantage of having more skills. Young people should always search many different paths until they find what they truly like.

ELvA said...

@γιαννα
Γραφεις: 'Δυστυχως υπαρχουν
ενα παρα πολυ μεγαλο ποσοστο νεων που αποφοιτουν
απο τα κολλεγια αλλα δεν εργαζονται στο αντικειμενο που μελετησαν'.
Ποια ειναι η γνωμη σου;
Μπορεις να εξηγησεις που οφειλεται αυτη η ταση, που δεν εχει να κανει μονο με Αμερικη, βεβαια...

Γιαννα said...

Στην Αμερικη τα περισσοτερα παιδια εργαζονται απο τα 14 τους χρονια, νομιμη ηλικια για αδεια εργασιας, και συγχρονως εργαζονται και συνεχιζουν Λυκειο και μετα πανεπιστημιο. Συνηθως εργαζονται με μερικη απασχοληση, αλλα και κανονικη απασχοληση. Τα περισσοτερα παιδια μεχρι να τελειωσουν το κολλεγιο ηδη εχουν την εμπειρεια απο τα διαφορα επαγγελματα. Υπαρχει αυτο το οτι τους αρεσει να μελετησουν ενα αντικειμενο αλλα οταν δεν βρισκουν εργασια στο αντικειμενο τους τοτε αναζητουν εργασια σε αλλους τομεις που ηδη λιγο πολυ εχουν αποχτησει την εμπειρεια και τα περισσοτερα παιδια στην πορεια διαλεγουν το τομεα που πληρωνει περισσοτερα. Μια κοπελλα που γγωριζω μελετησε μουσικη αλλα δεν εβρισκε εργασια και τοτε αλλαξε αντικειμενο γιατι υπαρχει η αναγκη επιβιωσης.
Το μεγαλυτερο ποσοστο των νεων αυτο συντηρουνται και αυτο τους κανει ισως να βλεπουν και την πρακτικοτητα της ζωης, δηλαδη ποιο επαγγελμα πληρωνει περισσοτερα.
Στην Αμερικη υπαρχει μεγαλος ανταγωνισμος στο να κρατησεις την θεση σου. Το Δημοσιο δεν τους προσφερει καριερα με προοπτικες και οι περισσοτεροι επειδη το κοστος της ζωης ειναι παρα πολυ ακριβο, αναζητουν επαγγελματα που πληρωνουν αρκετα για ναχουν και καλες απολαβες. Δυστυχως η ζωη ειναι τοσο ακριβη εδω που παρα πολλοι νεοι διατηρουν δυο εργασιες μονιμως.
Υπαρχει και το αλλο οι πιο πολλοι πιστευουν οτι τους αρεσει καποιο αντικειμενο το μελετανε και ωσπου να τελειωσουν ή δεν βρισκουν εργασια ή δεν τους αρεσει αλλο γιατι αλλαζουν τα ενδιαφεροντα τους στην πορεια. Για αυτο οι νεοι πρεπει ναχουν την δυνατοτητα να αναζητησουν πολλα επαγγελματα μεχρι να κατασταλαξουν σε αυτο που τους αρεσει.

ELvA said...

@γιαννα

Η ανεργια, η ο φοβος για ανεργια ειναι οι κυριοι παραγοντες που σπρωχνουν τη νεολαια σε πολλες χωρες να απευθυνθει σε οτιδηποτε ειδους επαγγελμα αρκει να φερνει χρημα. Στην Αμερικη εχω ακουσει οτι αυτο που ενδιαφερει ειναι τo 'πόσο' βγαζει κανεις τον μηνα, οχι το 'τι' δουλεια κανει καποιος...
Σε συναρτηση με το παραπανω
ισως και γι αυτο να ανεξαρτητοποιουνται
πιο γρηγορα τα παιδια, εκει, απ ο,τι στην Ελλαδα, που για πολλους και κυριως οικονομικους λογους δεν τα καταφερνουν ευκολα να σταθουν στα ποδια τους, χωρις τη βοηθεια των γονιων.

korinoskilo said...

μια αλλη παραμετρος δεν ειναι το, οτι και να σπουδασεις ξερεις οτι θα εισαι μεσα στην γενια των 700 ευρω οπως την λενε?

επισης πεστε μου ποσοι ειναι αυτοι που πραγματικα ( πραγματικα ομως) κανουν αυτο που τους αρεσει ή τους εκφραζει?

εγω σπουδασα κατι που στα 18 μου , μου αρεζε ... στην πορεια ανακαλυψα οτι κατι αλλο με εκφραζει και μου παει πολλη περισοτερο
πιστευω πως ο κα8ενας βρησκει τον δρομο του τελικα
ειναι τροπος ζωης αν 8α κανεις τελικα αυτο που εχεις μεσα σου ή οχι ..... και οχι 8εμα σπουδων :)

ELvA said...

@korinoskilo

Σιγουρα μετραει πολυ και η θλιβερη προοπτικη της συγκαταλεξης στην γενια των 700 ευρω..Ουτε ειναι σιγουρο οτι οταν καποιος σπουδασει κατι στα 18 του θα θελει (ή θα εχει και τη δυνατοτητα)να συνεχισει να κανει το ιδιο επαγγελμα, ολη του τη ζωη. Νομιζω ειναι πολυ δυσκολο να προτεινει κανεις 'ετοιμες
λυσεις' σε καποιον. Χρειαζεται πολυ προσωπικο ψαξιμο...

palalos said...

το ζητούμενο είναι να ζείς με αξιοπρέπεια...
όλα τα άλλα λίγη σημασία έχουν...

ELvA said...

@παλαλος

Ισως, αλλα,δεν ειναι κριμα να ζησεις με αξιοπρεπεια και...δυστυχισμενος;

Γιαννα said...

I believe that in order to live with integrity, young people should examine and reexamine what they really like to do. It is ok to switch jobs until they find the one they like. However, in todays world, actually it was always that way, some jobs extinct like extinct species and other jobs are created which it means, yes, young people need to be trained and equipped with many different skills to survive in our competitive world.

Anonymous said...

@παλαλος

Ώπα φίλε είπες πολύ βαριά κουβέντα.
Πάνω από όλα η αξιοπρέπεια. Αναρωτιέμαι πόσοι δέχονται κάτι τέτοιο κυρίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η ξεφτίλα και η θρασυδειλία έχουν βαπτιστεί μαγκιά.
Χωρίς αξιοπρέπεια οποιαδήποτε μορφή ευτυχίας είναι κάλπικη, το άτομο τρώγεται με τα ρούχα του.

Μεταξύ επιτυχίας και ευτυχίας επιλέγω χωρίς δεύτερη σκέψη την ευτυχία. Τί να τα κάνω τα νόμπελ, τις διακρίσεις και τις φιλοφρονήσεις του εργοδότη αν έχω αποτύχει στο κυριώτερο.

ELvA said...

@γιαννα

Nobody doubts that ''young people need to be trained and equipped with many different skills to survive
in our competitive world'',
as you say. The question is what makes one happy...

@ανωνυμε

Για πολλους η ζωη χωρις αξιοπρεπεια δεν ειναι ζωη. Για αλλους, ομως, χωρις συνειδηση ειναι τροπος ζωης και συχνα πολυ προσοδοφορος! Δυστυχως υπαρχουν πολλα κακα παραδειγματα γυρω μας, σε ολο τον κοσμο.

Γιαννα said...

I have to comment to "Για αλλους, ομως, χωρις συνειδηση ειναι τροπος ζωης και συχνα πολυ προσοδοφορος!" Because we live in a corrupted era world wide, it does not mean that we should perpetuate corruption as part our values to subsequent generations. Yes, we recognize that corruption became the dominant value, but should we teach our youngsters to live in a corrupted society or should we teach them that the most important value to human entity is integrity?

As to what makes one "happy," is not easy to answer. The word happy is very abstract. When you define the word you cannot describe it as you describe an item. Therefore, each of us has different view of the word happy.
Personally, I am happy when I go to work without butterflies in my stomach, seeing my sons succeed in their studies or when my students leave the building in June by remembering my name and my face because I made a difference in their lives.
We live in a materialistic world and that is very sad because young people perceive success and happiness only when they satisfy their desires with tangibles.

ELvA said...

@γιαννα

Good for you! I personally happen to think that it's hard to teach others integrity and values. Being a teacher you should know what I mean. If you, as a teacher, think you can make a difference by teaching your students some basic values then, good for you! I find it hard to believe that students nowadays get influenced by any other sources than their home environment or the TV, unfortunatelly! As for what makes people 'happy' it's great that not everyone perceives its meaning in the same way...

Γιαννα said...

As you said Elva, it is hard to teach today's youngsters values. Yes, it is true that children even adults are influenced by their environment, particularly from T.V. You try your best and you strive to teach knowing that you will get through to a certain percentage and the rest of them will be lost since the system took away the power of the teacher to foster values. Our society strongly believes because of the cultural relativity, teaching values is the family's duty and obligation.

desa said...

φίλε κώστα άσε τις βλακείες και σπούδασε αυτό που γουστάρεις. το μάρκετινγκ και η διαφήμηση είναι πολύ πιο δύσκολες εργασίες. και στο κάτω κάτω μπορεί να μη σου αρέσει το αντικείμενο. ΔΕΝ υπάρχουν δουλειές σαν τον καθηγητή σήμερα. σταθερό ωράριο, σταθερά και σίγουρα λεφτά και 3 μήνες τον χρόνο διακοπές στις οποίες πληρώνεσε. αν υπάρχει αλλού τέτοιος εργοδότης πειτε μου και εμένα να πάω. η αγορά είναι σκέτη ζούγκλα. μην θεωρείς σίγουρο το 8ωρό σε δουλειές όπως το μάρκειτνγκ και η διαφήμηση. είναι πιο απαιτητικές εγκεφαλικά και οι υπερωρίες είναι σχεδόν στάνταρ. είμαι 25 και την αγορά εργασίας την έζησα όπως και την ανεργία για 1 χρόνο από τότε που τελειωσα τις σπουδές μου.