Wednesday, April 2

Η ευτυχία του να είσαι Ελληνίδα..


Από τη στιγμή που έγινα πια Βρετανή, με έχουνε κατακλύσει του κόσμου οι σκέψεις, του τύπου, “τί είμαστε και που οδεύουμε” ή του “ ποιά είμαι” και “τί άνθρωποι θα γίνουν τα παιδιά μου”, που μεγαλώνουνε στο μέσω δύο πολιτισμών και δύο κρατών.

Θυμάμαι από τότε στο πανεπιστήμιο που κάτι καθηγήτριες μας στη Γαλλική Θεσσαλονίκης, όλες Γαλλίδες παντρεμένες με Ελληνες, μας έλεγαν πόσο δύσκολοι είναι οι “μεικτοί” γάμοι, πόσες πολλές είναι οι διαφορές στην ψυχοσύνθεση μας και πόσες διαφορές έχουν την τάση να “ξεπετιούνται” εκεί που δεν το περιμένεις.

Εμένα πάλι μέχρι στιγμής μου αρέσει πολύ που είμαι παντρεμένη με έναν “ξένο”: όλες αυτές οι διαφορές κάνουν τη ζωή πιο ενδιαφέρουσα. Δεν μπορώ όμως και να μην αναρωτιέμαι, αν το πρόβλημα τους αυτές, δεν ήταν τόσο το ότι είχαν παντρευτεί “ξένους”, αλλά πιο συγκεκριμένα το ότι είχαν παντρευτεί Ελληνες!!

Εγώ πχ, όταν γνώρισα τον άντρα μου, φοιτήτρια στο Birmingham, ζώντας με Pot Noodle και αποφεύγοντας το πληντύριο, και μου μαγείρεψε, αλλά και προσφέρθηκε να του πηγαίνω τα ρούχα μου κάθε εβδομάδα να μου τα πλένει!! Αυτό βέβαια κάπως με σόκαρε, και διαπίστωσα οτι αυτό έκανα όλα τα χρόνια που έμεινα στη Σαλονίκη, αλλά και οτι και μετά που γύρισα στη Δράμα και δούλεψα για πέντε ολόκληρα χρόνια, ένα πληντύριο δεν έβαλα η αχαΐρευτη!!

Διαπίστωσα λοιπόν- κάτι που το υποψιαζόμουν εδώ και καιρό, και μάλιστα κατά καιρούς μου το είχαν τονίσει και κάποιοι- ότι είμαι μια κακομαθημένη μικροαστή Ελληνίδα, που έμαθε μια ζωή να τα περιμένει όλα από τους γονείς της!!

Και ζώντας εδώ στην Αγγλία ανακάλυψα οτί είναι τελικά καλό πράμα να μη θεωρείς τους γονείς σου και την προσφορά τους “δεδομένη”, να μην θεωρείς οτί πρέπει να σε σπουδάσουν με τον ιδρώτα του προσώπου τους, να σου αγοράσουν σπίτι και να σου κρατάνε τα παιδιά, οτί είναι άνθρωποι και αυτοί να πάρει η ευχή, και έχουνε δικαίωμα στη ζωή και στην ευτυχία.

Ο άντρας μου ας πούμε δούλευε από τα δεκαέξι του, και ήξερε να φροντίζει τον εαυτό του, η πεθερά μου δεν έχει καμιά διάθεση να ανακατεύεται στη ζωή μας, αλλά και ούτε έχει σκοπό να γίνει χαλάκι να την πατήσουν, μας αγαπάει όλους με μέτρο και χαίρεται όταν μένουμε στο σπίτι της για ένα βράδυ στους τρεις μήνες.

Και τα παιδιά μου που είναι Εγγλεζάκια, θα μεγαλώσουν σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμα εδώ του τόπου: θα μάθουν να φροντίζουν τον εαυτό τους, να κάνουν δουλειές τους σπιτιού, και να σέβονται τον κόπο και την αφοσίωση των γονιών τους. Θα μάθουν μια τέχνη από μικρά και θα μάθουν την αξία της δουλειάς και του να συνεισφέρεις στα του σπιτιού.

Τελικά, καταλαβαίνω οτί σε αντίθεση με τις καθηγήτριές μου της Γαλλικής, έχω πετύχει τον καλύτερο συνδυασμό: γιατί και μεγάλωσα με Ελληνες γονείς, κακομαθημένη όσο δεν παίρνει, και με το να τα περιμένω όλα από αυτούς. Αλλα και έχω κάνει Αγγλάκια παιδιά, που δεν θα περιμένουν και πολλά από μένα, που θα μάθουν να δουλεύουν και να προσφέρουν, να στηρίζονται στον εαυτό τους, και αν είναι να μείνουν στο σπίτι για μερικά χρόνια μετά τα δεκαέξι, θα πληρώνουν και ενοίκιο!!

11 comments:

Anonymous said...

Άμα μένεις μόνος σου στην Ελλάδα βάζεις και πλυντήριο και απ'όλα. Αλλά ακόμα και όταν έρχεται η μαμά σου κάνει τα πάντα για να σε "ξεκουράσει". Πολύ καλό που δεν ανακατεύεται η πεθερά... Εντελώς διαφορετική νοοτροπία από τους υπερπροστατευτικούς γονείς μας!

maria_pin said...

Ετσι είναι όπως τα λες Λαχανάκι μου! Υπερπροστατευτικοί-η λέξη που αναζητούσα και γω. Και παρ'όλες τις καλές προθέσεις, δεν είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος!!

Unknown said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Nemo said...

Oraia ta les maria...
Kai egw nomizw oti den 8a i8ela ta paidia mou na einai san ta ellinakia (i gia na eimaste dikaioi ola ta paidia twn mesogeiakwn lawn ) kai na ta perimenoun ola apo tous goneis tous.
Oxi vevaia na ftanoume kai sta akra kai na min dinoume simasia, alla nai kalo einai na einai pio aneksartita.


PS Asxeto alla to proigoumeno post to diegrapsa giati eitan asxeto. Mia diafimisi gia site.

maria_pin said...

Τελικά πολλοί από μας τους Ελληνες, δεν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν σαν και μας!! Εγώ πρώτη απ'όλους, που έγινα τεμπέλα και άχρηστη νοικοκυρά! Ας είναι, τώρα μαθαίνω...

(ευχαριστώ για την εξήγηση-μόλις θα απορούσα!)

g vrettos said...

Eιμαστε το συνολο των επιλογον μας,αλλα ποτε δεν θα καταλαβα γιατι η τεμπελια ειναι ο δρομος της παρηγοριας.

Simela Meletlidou said...

ωραίο το κομμάτι σου Μαρία.
σε τέτοια θέματα θα επανέλθουμε φαντάζομαι επειδή κι εμένα με αγγίζουν αυτά.

έχω κι εγώ παιδιά όχι από έλληνα αλλά ούτε και από σουηδό (αν και ζω στη Σουηδία).... κάτι που δυσκολεύει τα πράγματα ακόμα περισσότερο!
αλλά που ταυτόχρονα δίνει πλούτο αν πάρεις τα θετικά της κατάστασης και αξιοποιήσεις αυτά!

να χαίρεσαι τα κουκλάκια σου και να είστε καλά

Anonymous said...

Πολυ ωραια παρα πολυ ωραια τα συμπερασματα σου απο την συγκριση της Ελληνικης κουλτουρας με μια αλλη οποια και αν ειναι αυτη η αλλη γιατι μονο η ελληνικη κουλτουρα βρισκει αδιανοητο να μην προικιζει την κορη και να γινονται χαλακι οι γονεις, να μην χαρτζηλικονουν τους αιωνιους γονους φοιτητες και να νοιωθουν ντροπη που τα παιδια τους πρεπει να δουλεψουν οταν οι φοιτητες. Ακουγα στα νεα "αναγκαζεται να δουλεψει." Τι θα πει αναγκαζεται να δουλεψει. Ισα ισα μαθαινει την ζωη και την αξια της εργασιας. Αλλα αγαπητη μου αν παντρευοσουν Ελληνα δεν θα σκεφτοσουν οπως σκεφτεσαι τωρα. Ειναι καλο να βλεπουμε και τις αλλες κουλτουρες καιτοτε να εκτιμουμε τους ταλαιπωρους γονεις μας.
I.P.

maria_pin said...

Το γιατί η τεμπελιά είναι ο δρόμος της παρηγοριάς δεν το κατάλαβα είναι αλήθεια- το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι και πάλι δεν το πιάνω!!

Συμέλα, δεν είναι αν είναι Ελληνας ή Σουηδός, είναι το πόσο οι κουλτούρες μας διαφέρουν και σε πια σημεία! Και βέβαια σε πόσα συμφωνείτε και σε πόσα όχι.

Αλλά συμφωνώ απόλυτα με το ότι οι διαφορές δίνουν πλούτο και κάνουν τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα.

Ι.Ρ. εκφράζεις ακριβώς τις σκέψεις μου! Παρ'όλο που εγώ στη ζωή μου ήμουν τυχερή που είχα τόσο αφοσιωμένους γονείς που πάντα με στήριζαν και με στηρίζουν ακόμα, και παρ'όλο που αχάριστη δεν υπήρξα ποτέ, εν τούτοις με το που βγήκα έξω ανακάλυψα πόσα πράματα και γω θεωρούσα δεδομένα!

Anonymous said...

αχ ναι! τα αγγλάκια καλή φάση, θα γεννοβολάνε αβέρτα κουβέρτα κουτσούβελα από τα 17, θα παίρνουν και κανά σπίτι από την πρόνοια, θα κατεβάζουν έντεκα pints κάθε βράδυ -γιατί έτσι..και θα κάνουν βαρελάκια στους δρόμους, χαζογελώντας, ανάμεσα στα αμάξια στους -5C.

maria_pin said...

Ε, κάτι ξέρεις εσύ! Κρίμα που είσαι ανώνυμος! Τί να κάνουμε, ουδέν καλόν αμιγές...
χχ