Μετανάστευση σε τρεις φάσεις

Όταν πήρα των οματιών μου από τις Ελλάδες (είναι πολλές) και ήρθα στα Λονδίνα (είναι επίσης πολλά) δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου ως Μετανάστη. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι δεν υπάρχει μόνο ο Μετανάστης αλλά τρία ξεχωριστά μεταναστευτικά κουτάκια στα οποία όλοι (οι άλλοι και ποτέ εμείς;) θέλουν να σε χωρέσουν.

Ο Μετανάστης - με κεφαλαίο το Μ - επεβίωσε στη λαϊκή φαντασία ως Ο Άνθρωπος Που Γύρισε Από τα Πιάτα (Ηνωμένες Πολιτείες) / τη Φάμπρικα (Γερμανία) / τη Ζέστη (Αφρική) κλπ κλπ κλπ. Ο Μετανάστης άφησε τα παιδιά του πίσω να τα μεγαλώσει η γιαγιά. Έμαθε τη γλώσσα της καινούριας χώρας κουτσά στραβά. Έσκυψε το κεφάλι. Έκανε χρόνια (πολλά - μη σου πω μέχρι τη σύνταξη) να επισκεφτεί την πατρίδα. Ακούει ακόμα Καζαντζίδη. Αγαπημένη του ταινία "Η Οδύσεια Ενός Ξενιτεμένου".

Σωστά; Χμ, για δες και το παρακάτω και θα σου πω.

Συχνή στιχομυθία στην Ελλάδα:
- Που ζεις;
- Στο Λονδίνο.
- Σπουδάζεις;
Δεν σπουδάζω (μόνο) αλλά το Λονδίνο με βάζει αυτόματα στην κατηγορία του Φοιτητή Του Έξω. Ο Φοιτητής Ο Έξω, δεν διάβασε, δε παιδεύτηκε, δεν μπήκε στο Ελληνικό πανεπιστήμιο. Είχε ο μπαμπάς του ΛΕΦΤΑ (με τη σέσουλα λέμε) τα οποία ήρθε και έφαγε (με μπρίο) υποκρινόμενος ότι σπουδάζει. Φοράει τα καλύτερα ρούχα. Κατεβαίνει στην Ελλάδα Χριστούγεννα - Πάσχα - Καλοκαίρι α ν ε λ λ ι π ώ ς μία ώρα αφού κλείσει το Πανεπιστήμιο και επιστρέφει μία ώρα πριν ανοίξει (συχνά και αφού ανοίξει).

Σωστά; Χμ, για δες και το παρακάτω και θα σου πω.

Υπάρχει και μια κατηγορία ανθρώπων που ζουν και δουλεύουν έξω. Είναι η Μεταναστευτική Ελίτ. Έφυγαν με γνώσεις, με εφόδια, με υποτροφίες, με κάποιο βασικό κεφάλαιο για τα πρώτα έξοδα και ζούνε έξω. Πήραν από την Ελλάδα και δεν επέστρεψαν τίποτα. Παίρνουν τα 'πολλά λεφτά', έχουν τις 'καλές δουλειές' και βρίζουν την Ελλάδα όπου σταθούν κι όπου βρεθούν (τα καθίκια).

Εγώ να σου πω δεν ξέρω πολλούς που να χωράνε σε κουτάκια (αν και λατρεύω να γράφω γι'αυτά).

Ξέρω πολλούς όμως που είδαν τα πράγματα εδώ, είδαν τα πράγματα εκεί και κάναν τις επιλογές τους. Και είπαν πάει και τελείωσε ΔΙΑΛΕΓΩ το πού.

Για να διαλέξεις όμως, κάτι σε ανάγκασε. Τον Μετανάστη τον ανάγκασε η φτώχια. Τον Φοιτητή τον Έξω ο μπαμπάς του. Τη Μεταναστευτική Ελίτ η καριέρα.

Ψέμματα. Όλοι φύγαμε για τους δικούς μας λόγους. Αλλά όλοι αισθανόμαστε ότι πρέπει να δικαιολογήσουμε το γιατί. Είναι στο αίμα μας αυτό; Αυτή η ανάγκη να πούμε γιατί παρατήσαμε την Ελλάδα - ότι είχαμε καλό λόγο; Γιατί;

Είχα απογοητευτεί ότι θα γνωρίσω κάποτε κάποιον που δεν θα μου δίνει δικαιολογίες για την μετανάστευση του. Συναίβει κι αυτό όμως. Μέσα από το blog μου γνώρισα κάποιον που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και μερικά χρόνια.
- Πώς βρέθηκες εκεί; τον ρώτησα μέσω e-mail
- ..... Μετανάστης του Έρωτα, μου απάντησε.

Και πιο όμορφο λόγο για μετανάστευση δεν άκουσα ποτέ.