Να'μαστε πάλι...

Να ‘μαστε πίσω στη βάση μας λοιπόν, μετά από πέντε εβδομάδες στην Ελλάδα και έξι εβδομάδες μακρυά από τον μαγικό κόσμο του ιντερνετ.

Ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε τόσος καιρός..

Και ούτε που κατάλαβα πώς, τόσες εβδομάδες στην Ελλάδα, δεν βρήκα μια ώρα καιρό να ανοίξω τον υπολογιστή της μαμάς μου- ούτε ένα βράδυ. Τί να πεις, διακοπές..

Πέρασαν λοιπόν οι διακοπές και για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, μ’έχει πιάσει μελαγχολία. Συνήθως περιμένω πώς και πώς να γυρίσω σπίτι- σχεδόν όσο περιμένω πώς και πώς να φύγω για κάτω.

Αλλά κάτι ο καιρός ο μελαγχολικός, κάτι η κούραση και το κρύο, καθώς και η συνειδητοποίηση οτί θα ήταν καλά να είχα ακόμη περισσότερο χρόνο- πέντε εβδομάδες πέρασαν και δε βγήκα ούτε μια βόλτα με το μηχανάκι, δεν πήγα στα “Παραμύθια” να δω τη Νατάσα ένα βράδυ, δε βγήκα έξω το βράδυ αλλά ούτε και το πρωί για καφέ, δεν έπεξα ένα τάβλι με τον μπαμπά μου και δεν ήπια ούτε μια ρετσίνα.

Βέβαια έφαγα είκοσι γύρους, τρία κεφαλάκια ( δύο ψητά και ένα σούπα, και για πρώτη φορά ένα είχε και κέρατα!!), τρία χταπόδια, μία σουπιά, δύο αχινούς και πολλά ακόμα ουζομεζεδικά, μπακαλιάρο σκορδαλιά δύο φορές, και βέβαια ήπια του κόσμου τα τσίπουρα και εκλεκτά δραμινά κρασιά. Ολα αυτά βέβαια, και σε συνδυασμό με την ξάπλα στην αιώρα κάτω από τις καρυδιές, και την ανάγνωση όλων των “Γαστρονόμων” και “Gourmet” της περασμένης χρονιάς, είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, το να μη μου κάνει δηλαδή ούτε ένα παντελόνι.

Αλλά ας είναι.. διακοπές, Ελλάδα, και καλοκαίρι, σημαίνουν διαφορετικά πράματα για τον καθέναν μας. Για μένα σημαίνουν οικογένεια, παλιούς φίλους, καλό φαΐ και πιοτό, μουχαμπέτι, ξάπλες στην αιώρα και περιοδικά μαγειρικής, “παράθυρα” στις ειδήσεις τα βράδυα που δεν τα χορταίνω με τίποτα, και ζέστη, πολλή ζέστη, κουνούπια και σκυλάδικα να μπαίνουν το βράδυ απ’το παράθυρο, και την γλυκιά μελαγχολία του αποχωρισμού.

Η χαμένη τιμή των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο Ρόγκ και η παρέα του εκφράζουν αυτό ακριβώς που πρεσβεύει η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Κι ας λένε ότι προστατεύουν το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Δημιούργησαν την απόλυτη διοργάνωση των χορηγών, του πλούτου
που διοχετεύεται στους λίγους, και απαξιώνουν τον άνθρωπο. Πανηγύριζαν για την τελετή έναρξης και ξαφνικά, οι αποκαλύψεις για όλο αυτό το υπερθέαμα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είχαμε μιά τελετή-μαϊμού. Βίντεο τα πυροτεχνήματα, αλλά ακόμα πιό εξωφρενικό, το γεγονός ότι η 9χρονη Λιν που μάγεψε τραγουδώντας την «Ωδή στην Πατρίδα» δανείστηκε τη φωνή της 7χρονη Γιανγκ, η οποία δεν ήταν και τόσο όμορφη!
Αυτό που ξεπερνά κάθε όριο, είναι η ωμή εξήγηση του υπεύθυνου μουσικής παραγωγής της τελετής: «Ηταν θέμα εθνικού συμφέροντος».
Αλήθεια, ρώτησαν αυτά τα δύο κοριτσάκια αν συμφωνούσαν; Η μήπως τους γονείς τους; Οταν όμως ο άνθρωπος περνά σε δεύτερη μοίρα όλα μπορούν να συμβούν.
Ο Ρόγκ και η παρέα του πανηγυρίζουν για την επιτυχία των Αγώνων και δεν έχουν πεί κουβέντα για τις βομβιστικές ενέργειες στην Κίνα. Μας μιλούν για Ολυμπιακή Εκεχειρία και δεν ακούσαμε κανένα σχόλιο για όσα συμβαίνουν στη Οσετία.
Ο Ρογκ και η παρέα του μετρούν τα κέρδη για να αποτιμήσουν τη χαμένη τιμή των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλωστε, αυτοί περνούν μιά χαρά στο Πεκίνο, οι Κινέζοι σίγουρα θα έχουν φροντίσει για την ευχάριστη διαμονή τους. Οπως κι εμείς, πριν από τέσσερα χρόνια στην Αθήνα...

Γιώργος Χούπης (Αναδημοσιευση απο ΤΑΝΕΑ)

For Doujon Zammit- Only The Good Die Young!!!

There are times in life that you feel sorrow for a person that left this word, even if you don't know a lot about him. In most cases people like Doujon don't even make it to the news...
I knew this mate (R.I.P) cause I met him one night at a party of a common friend.It was close to the area where he lives, in South-West Sydney (Cecil Hills), so learning about his fate, especially when that had to do with my country, makes me furious.
I am lucky enough to be able to say that I will attend the memorial gathering tomorrow Sunday the 3rd of August, in one of his favorite places in Sydney, the Cecil Hills Lake. I will be there amongst hundreds of other people, friends and family to honor him. I will be there, for the redemption of my country, so that people learn that these are not Greece's true colors...

Γιατι οπως πολυ σωστα το εθεσε η Elva ο Doujon ηταν (ευτυχως για αυτον) Αυστραλος και οχι ενα τυχαιος απο τους πολλους ξενους που χανονται καθε χρονο στην χωρα μας...
Το κατα ποσο με τετοιες πραξεις αμαυρωνουμε την εικονα μας δεν ειναι της παρουσης. Το κατα ποσο φταιμε ή οχι που ανεχομαστε να γινονται αυτα παλι δεν ειναι... Γιατι σε μια χωρα που οι μπραβοι μπορουν να σκοτωνουν "εν ψυχρω" σε πολυσυχναστο μερος νεους ανθρωπους,κατι δεν παει καλα. Ας ελπισουμε οτι κατι θα αλλαξει (if I had a dime for every time I say that about Greece, I'd be a millionaire by now...).

Και μην παραπονιομαστε μετα που η χωρα μας εξαφανιστηκε φετος απο το top10 των πιο επιθυμητων προορισμων...

Καλο Ταξιδι Doujj, Rest in Peace...

Αφιερωμένο...



PS. Με προλαβες Elva, thank you...